เราเชื่อว่าครึ่งต่อครึ่งที่ได้มาอ่านกระทู้ของเรามีทั้งคนโสด คนมีคู่และคนที่กำลังจะมีคู่ 

ขอแสดงความยินดีกับคนมีคู่ที่ได้เจออีกครึ่งชีวิตของท่าน และขอแสดงความยินดีกับคนโสดที่ยังไม่ต้องต่อจิ๊กซอว์รูปต่อไป

ซึ่งวันนี้เราอยู่ในนามของคนโสด ถึงแม้วันนี้เราจะมาเล่าเรื่องความรักของคนอื่นก็ตาม

เราอยากมาเล่าเรื่องราวความรัก(?)ของคุณพ่อกับคุณแม่ให้หลายๆคนได้เปิดมุมมองใหม่ ของคู่ที่เป็นแฟนกันได้เพราะเพื่อนๆชอบแซว

คุณพ่อเราหรือป๊า เป็นคนใจร้อน เสียงดัง เฮฮา ชอบอยู่กับเพื่อนกับฝูง เป็นอะไรหลายๆอย่างที่ผู้หญิงยุคปัจจุบันอาจจะไม่ค่อยชอบ ส่วนคุณแม่ เป็นคนใจเย็น ค่อนข้างเรียบร้อยเฉกเช่นกุลสตรี(ไม่ถึงขนาดนั้นแต่นิ่งกว่าคุณพ่อ) พอมีลูกแล้วก็ไม่ได้พบปะเพื่อนฝูงสักเท่าไหร่

มีวันนึงเรานึกสงสัยว่าทำไมคุณแม่ถึงได้แต่งงานกับคุณพ่อทั้งๆที่เกือบจะทุกวันที่คุณแม่ชอบบ่นเรื่องคุณพ่อให้ฟัง แถมคิดจะเลิกอีกต่างหาก!

แต่สิ่งที่เราได้รับคำตอบกลับมามีเพียงแค่ว่า "ครอบครัวของป๊าดูใจดีเลยแต่งงานด้วย"

งงไหม เรางงมาก แล้วครอบครัวใจดีเกี่ยวอะไร แน่นอนเราก็เค้นสิตั้งแต่คุณพ่อกับคุณแม่เจอกันได้ไง ใครชอบใครก่อน ทำไมถึงคบกัน แล้วทำไมถึงเลือกป๊า บลาๆๆๆๆ

ซึ่งเรื่องราวแทบไม่มีอะไรเลยคือ เพื่อนที่ทำงานของทั้งคู่รู้จักกัน ทำให้ท่านทั้งสองได้เจอกัน พอเจอกันบ่อยขึ้นเพื่อนๆก็ชอบแซว ถ้าศัพท์สมัยนี้เขาน่าจะเรียกกันว่าชิป แซวทุกโอกาสเก็บทุกโมเมนต์ จนคุณพ่อกับคุณแม่ตกลงเป็นแฟนกันและก็ได้แต่งงานกันในท้ายที่สุดดูจะเหมือนคู่รักทั่วไปนะ...แต่ตั้งแต่เราจำความได้เราไม่เคยเห็นพวกท่านทั้งคู่จับมือถือแขนหรือหอมแก้มกันเหมือนคู่รักที่เราเคยเห็นผ่านๆตา คำหยอกเย้าหรือการแสดงความรักของบรรทัดฐานของคำว่าสามีภรรยา เราก็ไม่เคยรู้สึกเลยสักครั้ง

นี่เหรอ คนรัก? มันดูจะห่างเหินกับชีวิตคู่เกินไปไหม เอาจริงนะ เรารู้สึกพวกท่านทั้งสองเหมือนคู่สมัยก่อนที่แต่งงานกันเพราะสังคมมันบังคับ แต่กรณีของคุณพ่อกับคุณแม่มันไม่ใช่เพราะใครบีบบังคับใคร ท่านทั้งคู่เลือกกันเอง

เราที่นั่งฟังคุณแม่เล่าก็ได้แต่นึกสงสัย คำถามพันล้านคำถามยิงเข้ามาในหัว แต่รู้ไหมมันมีประโยคเดียวเลยที่ทำให้คำถามก่อนหน้านี้มันไร้ประโยชน์สุดๆ

นั่นสินะ เรามันก็แค่ลูก เด็กที่พึ่งเกิดมาได้ไม่ถึงครึ่งชีวิตของพวกเขา เราจะไปเข้าใจความรู้สึกของคุณพ่อกับคุณแม่ได้อย่างไรทั้งหมด 

คุณแม่เราไม่เคยมีแฟนมาก่อนมีคุณพ่อเป็นคนแรกและคนสุดท้าย ทั้งๆที่นิสัยของคุณพ่อ คุณแม่ดูจะไม่ค่อยปลื้มแต่ก็อยู่กินกันมาหลายปีได้ มันคงจะเป็นจังหวะชีวิตจริงๆแหละ ในสายตาของคุณแม่ คุณพ่อต้องมีอะไรดีสักอย่าง ซึ่งแน่นอน ณ ปัจจุบัน ป๊าคือหัวหน้าครอบครัวที่ดีคนนึง แต่คนเราไม่ได้เพอร์เฟกต์ขนาดนั้นอะเนอะ มีทั้งดีไม่ดีอยู่ในตัว

ที่เล่ามาทั้งหมดดูไม่ค่อยเกี่ยวกับความรักเท่าไหร่เลย แต่จริงๆเราไม่ได้ต้องการจะสื่อเรื่องรักๆใคร่ๆตั้งแต่แรก แต่แค่เรารู้สึกว่าความรักมันไม่จำเป็นต้องหวือหวาหรือหวานฉ่ำ ความรักโคตรจะไม่ตายตัวมีหลายรูปแบบมากมายกว่าที่เราคิด

บางทีคนที่เกลียดอาจจะเป็นคู่ชีวิตที่ดีที่สุดของเรา คนที่ไม่เคยอยู่ในสายตาถ้าวันนึงตามันจะประสานกันได้ก็ไม่แปลกใจ คนที่รักกันมานานมากมือที่เคยประสานกันก็มีสิทธิ์หลุดลอยไป 

โลกเรามันไม่แน่นอน ขอให้ผู้อ่านทุกท่านสนุกกับชีวิต คนมีคู่ก็ขอให้รักกันนานๆ มีทะเลาะบ้างให้เป็นสีสันชีวิต คนโสดถ้าสบายใจกับการเป็นโสดก็โชคดีไป แต่ถ้าอยากมีคู่ดวงมันจะมีก็มีเอง 

ปล. มาเล่าทิ้งไว้เผื่ออนาคตตัวเองย้อนกลับมาอ่าน ปีหน้าความคิดอาจจะเปลี่ยนก็ได้ เจอกัน