ลูกโป่งจะลอยไป
จับเชือกไว้มือไม่ปล่อย
ยึดโป่งไม่ให้ลอย
ใช่โป่งคอยยึดมือเรา

ไขว่คว้าหาเงินทอง
สะสมของชื่อเสียงเข้า
เหมือนลมที่ใส่เอา 
สูบเป่าไว้ในลูกโป่ง

สุดท้ายเราลาลับ
ถูกมัดจับยกใส่โลง
ลูกโป่งเคยยึดโยง
พุ่งลอยโด่งหายลับไกล

หาไว้ปัจจัยสี่
ให้พอดีไม่มากไป
มีเหลือแบ่งปันให้
ผู้ยากไร้คนไม่มี

สักวันต้องปล่อยมือ
ไม่อาจถือติดมือหนี
มีแค่กรรมชั่วดี 
ไปทุกที่กับตัวเรา

บางครั้งยางมัดขาด
ก่อนถึงฆาตโป่งเหี่ยวเฉา
หรือโดนเข็มทิ่มเอา
โป่งแตกเศร้าหายวับตา

อ่อนแอแพ้เข้มแข็ง
โป่งถูกแย่งไปซึ่งหน้า
เบียดบังกันไปมา 
วิ่งไขว่คว้าหาเพียง“ลม”