สวัสดีค่ะ เขียนผิดหรือผิดพลาดยังไงขอประทานอภัยไว้ณ ที่นี้
เรื่องนี้เกิดขึ้น2ปีที่แล้ว
คือ สมัยช่วง.ต้นเราอยู่ม.3แล้วโรงเรียนก็เปิดเทอมพอดี แล้วจะมีครูฝึกสอนเข้ามาใหม่ แล้วจะมีครูคนนึง เขาเป็นครูพละ สอนม.2 เขาอายุ22 เราอายุ14
เขาสอนเราตามปกติ แต่เราเป็นคนที่ขำบ่อยอ่ะ เราเล่นหมากรุกกับเพื่อนต่อหน้าคนรูแก แล้วเราก็ขำ แกก็ขำตาม แล้วพอวันต่อมา ช่วงเข้าแถว แล้วครูแกต้องอยู่หนังแถวของพี่ม.3 แล้วเพื่อเราก็มากระซิบว่าแกมองเรา เราเลยหันไปดูแต่แกก็หลบหน้า พอเข้าแถวเสร็จแล้วก็ได้เรียนกันแก แล้วคอนเทนต์ช่วงนั้นจะเป็นแบบว่า คนถามว่าให้คะแนนความน่ารักของอีกคนเท่าไหร่ แล้วเพื่อนเราก็ถามแกว่าให้คะแนนความน่ารักของคนนู้นคนนี้เท่าไหร่ แกก็ตอบ3จนถึง7ทุกคนพมาถึงเราแกดันให้10 ตอนนั้นเราเริ่มรู้สึกดีกับแก แล้วก็มีเรื่องเล็กๆน้อยๆที่ทำให้เรารู้สึกดีกับแกเพิ่มๆขึ้นไปอีก จนมาถึงเทอม2 ช่วงนั้นเป็นช่วงแข่งกีฬาสี เอาจริงแกมีเด็กมาจีบ เขาขนมมาให้เยอะ แล้ววันนั้นแกก็เอาขนมพวกนี้มาให้เราแล้วแกก็ถามว่าบ้านเราอยู่ไหน ใครมารับ เราก็ตอบแบบเกร็งๆ ก็คนมันเขินอ่ะเนาะ แล้ววันถัดมา เราเลยซื้อนํ้าไปให้แกกิน บอกเลยตอนให้นี่เขินมาก แล้วแกก็เอาขนมมาให้บ่อยๆ แล้วก็มีวันนึง เรากำลังเล่นแบดกับเพื่อนๆ แล้วแกเดินมาด้านหลังเรา แล้วเหมือนเรากำลังจะล้ม แต่เราตอนนั้นเราไม่รู้ไงว่าข้างหลังเรามีใครอยู่รึเปล่า แต่โชคดีขาเราเดินถอยหลังไปแล้วมันทำให้ทรงตัวได้ พอเราหันหลังไปเราก็เจอแก คือความรู้สึกตอนนั้นมันร้อนมาก เหมือนหน้าหนาวด้วยอ่ะ แต่ทำไมเหงื่อออก พอวันสุดท้ายของเทอม วุนนั้นเป็นวันที่เศร้าที่สุด เพราะแกไม่มาโรงเรียน คือเราเป็นคนเข้มแข็งนะ แต่วันนั้นร้องไห้ทั้งวัน จนปิดเทอมก็มูฟออนไม่ได้เลย จนเราขึ้นมา.3เปิดเทอมไปก็ยังมูฟออนไม่ได้ แต่ก็แอบเล็งๆใครไว้บ้าง แต่ก็ร้องไห้เพราะครูแกอยู่เหมือนเดิม เป็นอยู่แบบนี้ปีครึ่ง จนปัจจุบัน เราไม่จมปลักกับอดีตละ แต่รักครั้งนั้นเป็นครั้งแรกที่มันดีมาก มันทำให้เราไม่อยากมีวันหยุด อยากใใช้เวลาแบบนั้นไปนานๆ เชื่อว่าหลายไปคนอาจจะมีเห็นการณ์แบบนี้อยู่ในชีวิต บางคนสมหวังบางคนผิดหวัง แต่เราอย่าไปคิดว่าอยากจะกลับไปหาคนนั้นๆ เพราเหตุการณ์ในชีวิตปัจจุบันมันต้องเดินหน้าต่อ ความรักครั้งนี้อาจดีมาก แต่ก็นะ ต้องแยกย้ายกันไปเติบโต
แอบชอบครูของคนหลายๆคนจะจบอย่างงี้รึเปล่า
เรื่องนี้เกิดขึ้น2ปีที่แล้ว
คือ สมัยช่วง.ต้นเราอยู่ม.3แล้วโรงเรียนก็เปิดเทอมพอดี แล้วจะมีครูฝึกสอนเข้ามาใหม่ แล้วจะมีครูคนนึง เขาเป็นครูพละ สอนม.2 เขาอายุ22 เราอายุ14
เขาสอนเราตามปกติ แต่เราเป็นคนที่ขำบ่อยอ่ะ เราเล่นหมากรุกกับเพื่อนต่อหน้าคนรูแก แล้วเราก็ขำ แกก็ขำตาม แล้วพอวันต่อมา ช่วงเข้าแถว แล้วครูแกต้องอยู่หนังแถวของพี่ม.3 แล้วเพื่อเราก็มากระซิบว่าแกมองเรา เราเลยหันไปดูแต่แกก็หลบหน้า พอเข้าแถวเสร็จแล้วก็ได้เรียนกันแก แล้วคอนเทนต์ช่วงนั้นจะเป็นแบบว่า คนถามว่าให้คะแนนความน่ารักของอีกคนเท่าไหร่ แล้วเพื่อนเราก็ถามแกว่าให้คะแนนความน่ารักของคนนู้นคนนี้เท่าไหร่ แกก็ตอบ3จนถึง7ทุกคนพมาถึงเราแกดันให้10 ตอนนั้นเราเริ่มรู้สึกดีกับแก แล้วก็มีเรื่องเล็กๆน้อยๆที่ทำให้เรารู้สึกดีกับแกเพิ่มๆขึ้นไปอีก จนมาถึงเทอม2 ช่วงนั้นเป็นช่วงแข่งกีฬาสี เอาจริงแกมีเด็กมาจีบ เขาขนมมาให้เยอะ แล้ววันนั้นแกก็เอาขนมพวกนี้มาให้เราแล้วแกก็ถามว่าบ้านเราอยู่ไหน ใครมารับ เราก็ตอบแบบเกร็งๆ ก็คนมันเขินอ่ะเนาะ แล้ววันถัดมา เราเลยซื้อนํ้าไปให้แกกิน บอกเลยตอนให้นี่เขินมาก แล้วแกก็เอาขนมมาให้บ่อยๆ แล้วก็มีวันนึง เรากำลังเล่นแบดกับเพื่อนๆ แล้วแกเดินมาด้านหลังเรา แล้วเหมือนเรากำลังจะล้ม แต่เราตอนนั้นเราไม่รู้ไงว่าข้างหลังเรามีใครอยู่รึเปล่า แต่โชคดีขาเราเดินถอยหลังไปแล้วมันทำให้ทรงตัวได้ พอเราหันหลังไปเราก็เจอแก คือความรู้สึกตอนนั้นมันร้อนมาก เหมือนหน้าหนาวด้วยอ่ะ แต่ทำไมเหงื่อออก พอวันสุดท้ายของเทอม วุนนั้นเป็นวันที่เศร้าที่สุด เพราะแกไม่มาโรงเรียน คือเราเป็นคนเข้มแข็งนะ แต่วันนั้นร้องไห้ทั้งวัน จนปิดเทอมก็มูฟออนไม่ได้เลย จนเราขึ้นมา.3เปิดเทอมไปก็ยังมูฟออนไม่ได้ แต่ก็แอบเล็งๆใครไว้บ้าง แต่ก็ร้องไห้เพราะครูแกอยู่เหมือนเดิม เป็นอยู่แบบนี้ปีครึ่ง จนปัจจุบัน เราไม่จมปลักกับอดีตละ แต่รักครั้งนั้นเป็นครั้งแรกที่มันดีมาก มันทำให้เราไม่อยากมีวันหยุด อยากใใช้เวลาแบบนั้นไปนานๆ เชื่อว่าหลายไปคนอาจจะมีเห็นการณ์แบบนี้อยู่ในชีวิต บางคนสมหวังบางคนผิดหวัง แต่เราอย่าไปคิดว่าอยากจะกลับไปหาคนนั้นๆ เพราเหตุการณ์ในชีวิตปัจจุบันมันต้องเดินหน้าต่อ ความรักครั้งนี้อาจดีมาก แต่ก็นะ ต้องแยกย้ายกันไปเติบโต