เราคบกับแฟนมาปัจจุบัน 4 ปีแล้วค่ะ
" แต่ว่าเมื่อก่อนเราก็อยู่ในเมืองอาศัยอยู่ร่วมกันปกติ แต่เนื่องจากว่าเรามีปัญหาสุขภาพหลังจะคลอดลูกและเป็นซึมเศร้าอย่างหนักจึงต้องย้ายมาอยู่กับพ่อของตัวเองที่บ้านนอก "

แต่แฟนเราไม่ชอบพ่อเราไม่ชอบคนในครอบครัวฝั่งพ่อเราเลยสักคนไม่เว้นแม้แต่เด็กๆ

🍀แฟนเราเชื่อว่าเด็กทุกคนนิสัยเสีย และ ไม่ชอบที่เราไปทำดีด้วย 
🍀แฟนเราเกลียดพ่อเราถึงขนาดไม่อยากคุยและไม่อยากเข้าใกล้
🍀แฟนเราไม่ชอบที่ต้องมาอยู่บ้านนอก แถมพูดกับเราว่าบ้านขยะเนี่ยหรอเรียกว่าที่อยู่อาศัยของคนปกติ
🍀แฟนเรามองว่าทุกอย่างที่นี่สกปรกทุกอย่างถึงขนาดที่ถ้าจะกินข้าวที่ต้องมีจานคือต้องไปซื้อจากข้างนอกมาใส่เลย
🍀แฟนเราด่าเราว่างี่เง่าและเอาแต่ใจในขณะเดียวกันกับผู้หญิงที่ทำงานไม่ว่าเขาจะให้อะไรแฟนเราไม่เคยบ่นแถมมีไลน์ไว้คุยกันด้วย
🍀แฟนเราทำดีกับคนอื่นยกเว้นเราและครอบครัวเรา

ทุกวันนี้ที่เขาอยู่กับเรา เขาบอกว่าเพราะว่าอยากอยู่กับเราเลยมาอยู่ด้วย ตอนแรกเราก็เชื่อคำพูดนั้น 
แต่เรามาเอ๊ะตรงที่เราเล่ามาบวกกับการที่เขาทำงานคนเดียวเงินออกก็ใช้หนี้แทบหมดแล้ว (เงินค่ากินค่าอยู่พ่อเราเป็นคนออกเองหมด) เราเลยคิดอยู่ในใจลึกๆว่าหรือเพราะเขาไม่มีเงินและไม่มีที่ไปเลยมาอยู่กับเรา

ทุกคนว่าเราควรคิดในแง่ดีกว่านี้ไหม เราควรรู้สึกแบบไหนถึงจะถูกต้อง ใครมีประสบการณ์ด้านความสัมพันธ์ ช่วยแนะนำทางออกที่ดีให้หน่อยได้ไหมคะ

#สุดท้ายเราก็สับสนและไม่รู้ว่าความรักควรเป็นยังไง