ไม่เคยสมหวังในความรักเลย อยากได้กำลังใจและความคิดเห็นจากเพื่อนๆค่ะ

กระทู้สนทนา

ประสบการณ์ชีวิตคู่ ประสบการณ์ความรัก ปัญหาความรัก ปัญหาครอบครัว

รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนโชคไม่ดีเรื่องความรักเลย ทุ่มเทมากๆกับความรักที่เกิดขึ้นทุกครั้ง รักใครสักคนไม่เคยคิดเผื่อใจเพราะคิดอยากจะมีครอบครัวกับคนรักมาตลอด เราเองก้อเลือกคนที่เข้ามาในชีวิตระดับนึงแล้ว คิดว่าศีลเสมอกัน สุดท้ายกลับเป็นว่าโดนคบซ้อนมานานร่วมปี โดยที่เราไม่รู้ตัวอะไรเลย ผ่านเรื่องราวมาด้วยกันก้อเยอะ

อยู่ๆเขามาสารภาพเองว่าเหนื่อยมากกับการคบซ้อน อยากรีเซตตัวเอง เพราะอีกคนเค้าจับได้ว่ามีเราอยู่เพราะเราเปิด Public ทางโซเชียลบางโพส แล้วเห็นเป็นวิวบ้านเขา คนนั้นจำได้เลยเรื่องแตก วินาทีที่เขามาสารภาพสติแตกอ้อนวอนอย่างไร้ศักดิ์ศรีรู้สึกหมดคุณค่าในตัวเอง ตอนนั้นบอกเขาว่าเราให้อภัยเขาได้ จะไม่พูดถึง ให้ไปเคลียร์ให้จบ และพร่ำบอกอีกแสนล้านเหตุผลว่ารักเขามากแค่ไหน เพื่อที่จะได้มีเขา อยากอยู่กับเขา แต่ไม่มีคำตอบอะไรจากเขา ที่ผ่านมาก้อมั่นใจว่าเราทำดีที่สุดเท่าที่เราจะดูแลความรักที่เราได้พบเจอครั้งนี้ได้

คืนที่เขาสารภาพกับเราเสียงเค้าอ่อนและดูเหนื่อยล้ามาก เราขับรถไปหาเขาเลยตอนนั้น ไกลมากๆแต่ใช้เวลาไม่กี่นาที ร้อนรน อยากเจออยากเคลียร์ต่อหน้า ตอนขับรถ คิดตลอดทางว่าเรื่องแบบนี้เป็นใครคงต้องไป ใจแข็งไว้นะ เห็นคุณค่าในตัวเอง เราไม่ได้ไม่มีดี เดินออกมาตอนที่ยังมีศักดิ์ศรีมีความดีให้คิดถึงให้เสียดาย แล้วเรื่องที่เกิดขึ้นเราก้อไม่ได้ผิด แต่ไม่รู้ทำไมพอได้เจอหน้าเขาใจมันคิดถึงแต่ว่าอยากให้เขามีเราคนเดียวได้มั้ยต่อจากนี้ พอถามถึงเหตุผลกับสิ่งที่เกิดขึ้นได้แต่คิดว่าเราบกพร่องตรงไหนกัน ทำไมถึงมีเรื่องแบบนี้ได้ เอาแต่โทษตัวเองว่าเราพลาดตรงไหนไป เชื่อมั้ย แม้แต่คำขอโทษจากปากเขายังไม่มีเลย ถ้าเราไม่ทักท้วงคงไม่ได้ยินคำนี้ออกมา พูดแต่ว่าพี่เหนื่อยพี่ไม่อยากอยู่แบบนี้พี่เครียดและหาทางออกไม่ได้ อยากไปอยากรีเซตตัวเอง

แต่ท่าทางของเขามันบอกว่าเราควรต้องเป็นฝ่ายเดินออกมาจากความสัมพันธ์ที่ยุ่งเหยิงนี้ ทำเหมือนกับเราเป็นส่วนเกินในชีวิตเขา เขาพูดอ้อมๆสารพัด ตัวเราเองยังงงกับเหตุการณ์และเหตุผลที่เขาบอก เรายังคิดว่ามันใช่หรอ แต่ท่าทางที่ตัดสินใจอะไรไม่ได้ เครียดจนหายใจไม่ออก มันบอกให้เรารู้ทันที ว่าเขาคงไม่ได้เลือกเรา ตอนนั้นหัวใจสลายร้องไห้เหมือนคนเสียสติ พอเริ่มมีสติจึงเก็บของของเราที่อยู่บ้านเขาแล้วออกมา

เคยเล่าให้เพื่อนฟังเรื่องเขากับเรา ทุกคนเคยบอกเคยเตือนว่าการกระทำของเขาบางอย่างไม่ปกติ แต่เราก้อแก้ตัวให้เขาสารพัด จนเรื่องไม่ปกติกลายเป็นความปกติหรือเชื่อใจเขาจนหมดสิ้นที่จะเห็นถึงเหตุผลของความจริงที่เกิดขึ้น

เพราะที่ผ่านมามันปกติมากๆ เราไปหาเขาสัปดาห์นึง2-3วันทุกสัปดาห์ ไปหาก้อมีแต่ความสุข เรามีหมาที่เขาเป็นคนตั้งชื่อ หมาเราก้อรักเขามาก ตอนเย็นจะไปรอที่ประตูพอเสียงรถเขามาจะเห่าดีใจทุกครั้ง ตอนอยู่ด้วยกันทุกอย่างปกติมากๆ หัวเราะกัน ทำอาหารเย็นที่เขาชอบ ดูหนังที่อยากดู นอนกอดกัน พูดคุยกันถึงเรื่องราวชีวิตในแต่ละวันเป็นอย่างไร ไม่มีแม้แต่ข้อสงสัยในตัวเขาเลยสักนิด

วันนี้เขา unfriend เฟสบุ๊คบอกด้วยเหตุผลว่ากลัวทำใจไม่ได้ block IG ทั้งๆที่ไม่ได้เป็นเพื่อนกันอยู่แล้วเพราะเคยงี่เง่าทะเลาะกัน เรา unfollow เขาไปนานมากแล้วและไม่ได้แอดใหม่ จริงๆด้วยเหตุการณ์ไม่ต้องเดาเลยว่าเหตุผลเขาคืออะไร เขาคงไปกับทางนั้น เลยไม่ได้ซักไซร้อะไรต่อ หัวใจสลาย และนี่ก้อไม่ใช่ครั้งแรกที่ต้องมาพบเจอเหตุการณ์อะไรแบบนี้ เลยรู้สึกทำไมเราไม่โชคดีเหมือนคนอื่นบ้าง

เอาจริงๆพอมีสติมันรู้ทุกอย่าง รู้ว่าควรต้องทำยังไง เราต้องเข้มแข็ง ต้องกินข้าวนะ ใช้ชีวิตปกติ แต่ก่อนไม่มีเขาก้ออยู่ได้ ต้องมีความสุขเพราะได้หมดความทุกข์ทรมานในความสัมพันธ์ครั้งนี้แล้ว ต้องเดินต่อไปข้างหน้าอย่าสง่างาม

อยากให้ช่วงเวลานี้ผ่านไป อยากได้กำลังใจ อยากได้ข้อคิด อยากรู้ว่าแต่ละคนผ่านมายังไง แล้วต้องทำยังไงถึงโชคดีกับเค้าบ้าง

ยาวมาก แต่ขอบคุณทุกคนที่อ่านจบใจนะ
แค่อยากระบาย อยากรู้คนนอกมองมาเป็นอย่างไร

ขอให้ทุกคนมีความรักที่ดีนะคะ