สิ่งๆหนึ่ง อัตตาเดิมแท้ เป็น พาลธรรม

ถ้ามี สิ่งๆหนึ่ง เดิมแท้เกิดมาก่อน แล้วอวิชชามาห่อหุ้มที่หลัง
การปฏิบัติ ก็จะหลงว่า สิ่งๆหนึ่ง เดิมแท้ เป็น สิ่งๆหนึ่ง ที่เที่ยงอย่างเป็นอมตะ เมื่อหลงผิดว่ามี สิ่งๆหนึ่ง เดิมแท้ ที่เที่ยง ก็จะหลงยึดถือ สิ่งๆหนึ่ง เดิมแท้นั้น เป็นเรา ตัวเรา หรือ สิ่งๆหนึ่ง ของเรา และจะเห็นผิดไปว่า มีอวิชชามาหุ้ม สิ่งๆหนึ่ง ของเราในภายหลัง
การปฏิบัติ ก็จะปฏิบัติไปด้วยอวิชชา คือ มุ่งทำลายอวิชชาให้ได้ เพื่อ ให้ถึง สิ่งๆหนึ่ง เดิมแท้ของเราที่บริสุทธิ์ ถ้ามีความเห็นผิด และปฏิบัติไปตามความเห็นที่ผิดอย่างนี้นะไม่มีวันที่สิ้นอวิชชาได้

"ดูกรภิกษุทั้งหลาย เมื่ออัตตาและบริขารเนื่องด้วยอัตตาที่บุคคลถือเอาไม่ได้ โดยความ
เป็นของจริง โดยความเป็นของแท้ เหตุแห่งทิฏฐิว่า นั้นโลก นั้นอัตตา ในปรโลก เรานั้น
จักเป็นผู้เที่ยง ยั่งยืน คงที่ ไม่มีความแปรปรวนเป็นธรรมดา จักตั้งอยู่ด้วยความเที่ยงอย่างนั้น
ข้อนี้เป็นพาลธรรมบริบูรณ์สิ้นเชิงมิใช่หรือ?"
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=12&A=4443&Z=4845&pagebreak=0