ยายผมเสียชีวิดครับอายุ63ผมเศร้าทุกวัน

ยายผมเคยบอกไว้ว่ามือมันแข็งทำอะไรไม่ได้ไม่รู้เกิดจากอะไรและเท้าก็ไม่มีแรงมีแผลทีขายายผมก็ไม่เคยบอกอะไรเลยว่าเป็นโรคและก็บ่นใส่ผมผมเคยทำตัวไม่ดีกับยายแต่ผมก็ช่วยยายอยู่ทุกวันบางวันก็ไม่ได้ช่วยเพราะผมติดเกมมากเกินไปผมเลยโมโหแล้วก็เคียดและยายก็เรียกผมไปหาไปเอาน้ำให้บ้างผมก็ทำตัวแบบโมโหใส่ยายแต่ผมก็ไม่ได้ด่ายายเพราะในใจผมรักยายบางครั้งก็อยากฆ่าตัวตายว่าผมตายๆไปก็ดีใช่ไหมผมเกือบจะพูกคอแล้วแต่ผมคิดว่ายายนาาจะเสียใจมากๆผมแล้วเคียดมากและผ่านมาอิกวันผมตื่นมาเล่นเกมส่วนพี่ผมไปช่วยยายทุกวันวันนั้นผมไม่ได้ออกมาดูยายผมเล่นเกมในห้องดูคลิปตลกอยู่ก็ได้ยินเสียงไม้3ครั้งผมก็ไม่ได้เอะใจก็เลยเล่นเกมต่อยายเรียกผมก็ไม่ได้ออกไปผมเล่นเกมแล้วพี่ก็ไปสุดท้ายพี่มาบอกยายผมเสียและผมก็ช็อกคิดทีจะฆ่าตัวตายจริงๆทีร.รจะโดดฆ่าตัวตายผมเสียใจมากๆทีผมช่วยอะไรไม่ได้สักอย่างแต่แม่ก็มาบอกยายไปสบายแล้วผมก็เข้าใจแต่ผมรู้สึกผิดมากๆในวันนั้นทีไม่ได้ช่วยยายผมเศร้าทุกวันเก็บตัวอยู่ในห้องคนเดียวผมเศร้ามาถึงทุกวันนี้ผมเป็นคนทีแย่ทีสุดผมมันเลวทำอะไรก็ไม่ได้แม้แต่ยายเรียกผมก็ยังไม่ออกไปทำตัวเสียงดังผมไม่ไหวแล้วทุกวันนี้ในใจผมวันๆทียายเรียกจนมาถึงวันนี้ก็ไม่มีแล้วผมเศร้าคิดถึงยายแล้วก็น้ำตาไหลยายผมไม่เคยบอกว่าน้ำท่วมปอดสุดท้ายก็ตายเพราะน้ำท่วมปอดผมไม่เหลือแล้วยายดูแลดีมากแต่ผมดูแลตายไม่ดีพอผมไม่รู้จะทำไงผมเขียนอยู่ผมน้ำตาไหลลืมไม่ลงยายดูแลดีมากๆตั้งแต่เด็กถ้ามีสักครั้งในชีวิดขอแค่ได้ยินเสียงยายผมอยากจะกราบยายวันแม่ผมไม่ได้กราบยายเลยผมโมโหอยากย้อนเวลากลับไปแก้ไขตั้งแต่เด็กทุกคนผมจะทำไงดีผมเศร้าและพยายาม​ทำตัวไม่ให้ร้องไหลแต่ก็เหมือนเดิมทั้งเดือนทีผ่านมาผมน้ำตาไหลอยู่คนเดียวในห้องผมไม่รู้จะมาปรึกษาใครแล้วจะมาถามว่าผมควรมำไงดีผมรู้สึกผิดมากๆทำอะไรก็ไม่ได้อยากจะกราบยายผมก็ทำไม่ได้ผมอยากกราบยายในวันแม่ไปไหนด้วยกันกับยายผมหยุดไม่ได้น้ำตามันไหลเองเพราะผมพยายามลืมแล้วแต่ก็เหมือนเดินยายไม่ชอบไปหาหมอผมก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไรชีวิตผมมีแต่ยายนี่แหละทีดูแล​     

สุดท้ายผมก็อยู่กับยายมาหลายปีนันไม่ได้
ยายผมน้ำปวมปอดตายทีบ้านยายอยู่บ้านทุก
วันผมอยู่กับยายและสุดท้ายก็เสียชีวิดทีบ้าน
ยายนานสบายอยู่หน้าบ้านผมก็ไม่เอะใจหรอก
เรียกไม่ตื่นขยับตัวก็ไม่ตื่นและมาจับตัวยาย
รู้เลยว่าเสียแล้วตัวเย็นไม่มีลมหายใจ
ยายชอบบอกว่าหายใจไม่ทันผทก็ไปช่วยทันเวลา
วันเก่าๆทีไปช่วยยายนับไม่ถ้วนผมสงสารยายมาก
ทีทนความเจ็บมาตลอดทั้งปียายไม่เคยบอกว่าเป็นโรค
ทำตัวแข็งแรงมาตลอดผมอยู่มาได้ทุกวันก็เพราะยาย
ทียังมีชีวิดอยู่จนมาถึงวันนี้ก็เพราะยายและยายก็เข้าฝัน
มาบอกถึงเวลามาดูแลยายแล้วผมก็ร้องไหลออกมาในฝัน
ยายบอกพี่ยะงไม่ร้องเลยยายบอกอย่าร้องไห้ผมลืมตาตื่นขึ้นมาพร้อมกับน้ำตาทีเต็มหมอผมเลยไปกราบรูปตายพอจะมีวิธีทำให้ไม่เศร้าและก็รู้สึกผิดไหมครับ