ตอนนี้ความคิดเรามันผิดอยู่รึป่าวคะ

คือเรากับแม่อยู่กันสองคนค่ะ แต่ก็จะมีไปหาพ่อบ่อยๆค่ะ ซึ่งวันนี้เราทะเลาะกับแม่ คือเหมือนแม่เขาทำธุระแล้วก้คงหงุดหงิดอ่ะค่ะ แต่ด้วยการที่เรารอแม่มารับ1-2ชม เเลัวเราก็ฟังแม่บ่นๆหงุดหงิดๆเลยทำให้เราเริ่มหงุดหงิดค่ะ แต่ตอนแรกก็ไม่แสดงอะไรออกมานะคะ รอปกติเลย จนแม่เขาก้ถามทีนี้เราก้เลยตอบไปค่ะแต่น้ำเสียงเรามันก็คือหงุดหงิดอ่ะค่ะ เราก็เลยเดินออกจากตรงนั้นมาที่รถ เพราะเสียงดังกันมาก จนขึ้นรถมาแล้วเหมือนแม่เขาก็บ่นๆแต่เป็นคำพูดที่แรงสำหรับเราค่ะ ขึ้นกูมีสันดานอะไรอย่างงี่ด้วยค่ะ แต่คือเราก็เถียงนะคะ คือตอนนั้นเราแค่รู้สึกว่าเราก็ไม่ได้ผิดอะไรมากขนาดนั้นทำไมต้องด่าแรงขนาดนี้ ทั้งๆทีเราก็รอ ตอนนี้เริ่มสงสัยหรือเป็นเพราะเราไม่สำนึกบุญคุณหรือเราต้องปรับยังไงคะ ไม่ใช่ว่าเราไม่พูดนะคะแต่พอพูดในมุมของเราแม่ก็จะ บอกตลอดเลยว่าเราคิดไม่ดีเราคิดแง่ลบไปหรือไม่ก็ เขาจะพูดว่าเขาก็เหนื่อยเหมือนกันอะไรทำนองนี้อ่ะค่ะรู้สึกเราพูดไปแม่ก็ไม่ได้มีอะไรดีขึ้นเลยทั้งๆทีบางทีเราก่ยอมๆไป