พอพยายามเกร็งๆ ไม่เป็นธรรมชาติ ระวังคำพูดแบบคิดทุกคำ = ผมสามารถรักษามารยาทได้แบบไม่หลุดเลย
ก็จะโดนว่าทำตัวตามสบายมั่ง พูดเกร็งๆแบบนี้คนรอบข้างอึดอัดหมด แถมพูดได้ไม่กี่คำก็ไม่มีอะไรจะพูดเงียบยาว
พอผมเปลี่ยนเป็นพูดปล่อยธรรมชาติ = ข้อดีคือพูดลื่นไหลไม่อึดอัด คุยได้นานขึ้น แต่กลายเป็นเผลอพูดเสียมารยาทในเชิงรายละเอียดเหมือนเดิม
คุยไปนานๆเราจะเผลอพูดในเรื่องที่เราคิดว่าไม่เสียมารยาท โดยหัวข้อหลักที่คุยไม่เสียมารยาทมันจะเผลอเสียมาทในช่วงคุยรายละเอียดยาวๆ
ทำให้คนฟังไม่ชอบโดยไม่รู้ตัว
ตอนนี้เหมือนงูกินหางอะครับ
พูดลื่นปล่อยธรรมชาติ = คุยได้นาน ไหลลื่น แต่มักเผลอเสียมารยาทโดยไม่รู้ตัว เวลาคุยนานๆ (โดนมองว่าไม่มีมารยาทบางคนไม่ชอบ)
พูดเกร็งมีสติตลอดเวลาระวังทุกคำพูด = แทบไม่หลุดเสียมารยาทเลย แต่พูดแปปเดียวก็หมดเรื่องคุย เงียบยาว (โดนมองว่าน่าอึดอัดน่าเบื่อแปปเดียวก็ไม่มีอะไรคุยแล้ว)
ขอคำแนะนำหน่อยครับ
เป็นคนที่ถ้าปล่อยธรรมชาติจะเผลอหลุดพูดเสียมารยาท โดยไม่รู้ตัวควรทำไงดี
ก็จะโดนว่าทำตัวตามสบายมั่ง พูดเกร็งๆแบบนี้คนรอบข้างอึดอัดหมด แถมพูดได้ไม่กี่คำก็ไม่มีอะไรจะพูดเงียบยาว
พอผมเปลี่ยนเป็นพูดปล่อยธรรมชาติ = ข้อดีคือพูดลื่นไหลไม่อึดอัด คุยได้นานขึ้น แต่กลายเป็นเผลอพูดเสียมารยาทในเชิงรายละเอียดเหมือนเดิม
คุยไปนานๆเราจะเผลอพูดในเรื่องที่เราคิดว่าไม่เสียมารยาท โดยหัวข้อหลักที่คุยไม่เสียมารยาทมันจะเผลอเสียมาทในช่วงคุยรายละเอียดยาวๆ
ทำให้คนฟังไม่ชอบโดยไม่รู้ตัว
ตอนนี้เหมือนงูกินหางอะครับ
พูดลื่นปล่อยธรรมชาติ = คุยได้นาน ไหลลื่น แต่มักเผลอเสียมารยาทโดยไม่รู้ตัว เวลาคุยนานๆ (โดนมองว่าไม่มีมารยาทบางคนไม่ชอบ)
พูดเกร็งมีสติตลอดเวลาระวังทุกคำพูด = แทบไม่หลุดเสียมารยาทเลย แต่พูดแปปเดียวก็หมดเรื่องคุย เงียบยาว (โดนมองว่าน่าอึดอัดน่าเบื่อแปปเดียวก็ไม่มีอะไรคุยแล้ว)
ขอคำแนะนำหน่อยครับ