ผมขอปรึกษาหน่อยครับ
เรื่อง ตัวตายตัวแทน
ผมชื่อกัส อยู่เพชรบูรณ์ ในวัยเรียนผมเรียนสาขาไฟฟ้ากำลัง ปกติผมเป็นคนที่ยิ้มร่าเริงคิดบวกอยู่เสมอ จนชีวิตได้มาพลิกผลันช่วง ปวช1 ย่าผมให้สร้อยเป็นตระกรุด3กษัตริย์มาผมก็ไม่ได้มีความเชื่อเกี่ยวกับเรื่องลี้ลับอะไรเลย แต่ก็ใส่คล้องคอไว้เป็นสร้อยเส้นแรกที่ผมได้ใส่ ในช่วงที่เรียน ปวช สร้อยที่ผมใส่จะหลุดออกจากคอง่ายมาก แต่ถึงจะหลุดจะร่วงยังไงก็ตกอยู่ในตัวผมไม่ห่ยไปไหน อยู่ในกระเป๋าเสื้อบ้าง ชายเสื้อข้าง หรือไม่ก็ตกไปอยู่ในกางเกงวอมสำดำในวันที่มีคาบที่เรียนกีฬา หลุดล่วงบ่อยมากแต่ก็จะจบด้วยการที่มือผมคลำไปเจอเองโดยบังเอิญมาตลอด จนกระทั่งมีวันหนึ่งผมขับรถกลับจากวิทลัยฯสร้อยที่คอผมร่วงหายระหว่างขับรถและผมก็ได้ไปบอกกับย่าผมว่าสร้อยหายระหว่างทางช่วงที่ขับรถกล้บมาบ้าน ย่าก็ไม่ได้พูดอะไร แต่ในช่วงที่ได้เวลานอนผมก็เข้านอนปกติกระทั่งผมหลับไปผมกึ่งหลับกึ่งตื่นมือผมไปคลำที่ใต้หมอนที่นอนอยู่คลำเจอสร้อยตัวเองแต่คิดว่าตัวเองฝันไปแต่ในตอนเช้าผมก็นึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนคลำเจอสร้อย ซึ่งมันเป็นสร้อยตระกุด3กษัตริย์ที่ผมใส่อยู่จริงๆผมตกใจมากรีบไปบอกย่าว่ามันมาอยู่ใต้หมอนได้ไงในเมื่อผมขับรถมันร่วงหายไปแล้ว หลังจากนั้นชีวิตผมก็ไม่เคยเจอเรื่องที่ไม่ดีเข้ามาในชีวิตเลย จนถึงวันที่ผมจบการศึกษาปวช. และ ปวส. เรียนจบผมก็ได้หางานทำ และได้ทำงานการไฟฟ้าใกล้บ้าน ก็ใช้ชีวิตปกติเช้าไปทำงาน เย็นไปเตะบอล ในขณะที่เล่นบอลไปผมก็ถอดสร้อยวางไว้ที่เสาประตูฟุตบอลและในช่วงค่ำแยกย้ายกันกลับบ้าน สร้อยที่ผมไม่เคยคิดที่จะดูแลให้ดีมันก็หายไปแบบเสียดายมากอยู่กับเรามาจนกลายเป็นความผันพันธ์ ไม่คิดว่ามันจะหายในตอนที่ผมอยากจะเก็บรักษาไว้ให้ดี ในวันที่สร้อยหายจากนั้นถัดมาอีกวันผมก็ถูกไฟช็อตคาเสาไฟ ตอนช่วงผมคิดว่าตัวเองไม่รอด ผมขอว่าอยากให้ผมได้อยู่ต่อแรกกับอะไรก็ได้ แล้วภาพก็ตัดไปผมก็ได้ฟื้นขึ้นโดยที่มีคนเยอะมากมามุงดู แล้วรถฉุกเฉินก็ได้มารับตัวผมไปที่โรงพยาบาลนอนเช็คร่างกายที่โรงพยาบาล 1 คืนก็ได้กลับบ้านกลับมาถึงบ้านผมก็ได้ยินเสียงว่าขอน้ำซ้ำๆหลายรอบก้องอยู่ในหูและผมก็ได้ให้พ่อแม่ย่าคนรอบๆตัวผมให้เอาน้ำใส่ขันไปวางไว้ที่หลังบ้านแต่ก็ไม่มีใครฟังที่ผมพูดเลยหลังจากวันนั้นไม่นานผมอยู่กับลุงผม 2 คนอยู่ดีๆลุงของผมก็หัวใจวายเฉียบพลันผมตกใจมากจิตใจย่ำแย่สุดๆเพราะว่าเพิ่งผ่านอุบัติเหตุไฟช็อตจนทำให้ผมกลายเป็นโรคแพนิคในช่วงที่ผมเป็นโรคแพนิคผมก็ได้รักษาตัวจนกระทั่งอาการดีขึ้นและในช่วงที่ผมจิตตกมีอาการกำเริบผมนอนอยู่ในห้องคนเดียวผมรับไปนานมากจนพ่อสงสัยพ่อผมได้เข้ามาเจอเลยเรียกรถฉุกเฉินให้มารับตัวในขณะเดียวกันผมก็ได้ตื่นขึ้นมาโดยที่บอกกับพ่อไปว่ามีคนมาชวนผมไปผมก็เดินตามไปผมไม่เห็นทางมันมืดแล้วผมก็มองไม่เห็นอะไรเลยผมเดินตามเสียง ผมมีอาการกำเริบเมื่อไหร่เขาก็คิดว่าผมจิตตกแค่นั้น แต่ทุกครั้งที่ผมมีอาการกำเริบก็จะมีเสียงแต่ผมไม่เห็นอะไรเลยหลังจากที่ผมรักษาตัวจนอาการดีขึ้นมาระดับหนึ่งผมก็หางานทำและได้ทำงานที่โรงงานแถวลพบุรี ทำงานไปได้ 2-3 เดือนผมก็มีอาการกำเริบและในช่วงนั้นผมก็ได้ยินภาษาที่ผมไม่เคยได้ยินมาพร้อมกับคำที่พูดว่า(ครอบครัว)จากนั้นผมก็ได้โทรให้แม่มารับตัวผมไปรักษาตัวที่บ้านระหว่างทางก็ได้ยินเสียงเดิมผมก็ได้บอกกับแม่ว่าเขาตามมานะแต่แม่ก็ไม่ฟังที่ผมพูดเลย หลังจากที่ผมทำงานได้ประมาณ 3 ปีผมก็ได้เจอกับแฟนและมีลูกด้วยกันจนกระทั่งแฟนผมคลอดลูกออกมาได้ลูกผู้หญิงผมก็ได้เดินทางมาทำงานกับแฟนที่นนทบุรีต่อมาอีกไม่นานผมก็ได้รับข่าวร้ายว่าแม่ผมเป็นหมอนรองกระดูกทับเส้นประสาทต้องได้รับการผ่าตัด หลังจากที่แม่ผมผ่าตัดก็ได้กลับมาเดินได้ผมก็พยายามบอกแม่ว่าอย่ายกของหนักพักผ่อนเยอะๆเพราะว่าอาชีพของแม่ผมเป็นแม่ค้าขับรถขายของต้องยกของขึ้นรถเขาเป็นคนที่ขยันมาก ตี3 เขาก็ตื่นเพื่อที่จะรับของไปขายเขาไม่ห่วงตัวเองแต่ห่วงหลานคือลูกของพี่สาวของผมมี 4 คน จนกระทั่งแม่ผมล้มและมีอาการที่แผลผ่าตัดและติดเชื้อในกระแสเลือดและได้ตรวจเจอว่าแม่ผมเป็นโรคหัวใจด้วยหลังจากนั้นอาการของแม่ผมก็ทรุดตัวลงเร็วมากเมื่อเช้าของวันที่ 3 กันยายนพ่อผมก็โทรมาบอกว่าให้ลงมาดูใจแม่ไม่ไหวแล้ว และก่อนที่แม่จะเสียประมาณ 3 หรือ 4 วัน ผมก็ได้ยินเสียงเบามากแต่จับใจความได้ว่า(ผู้ชาย) ผมก็เลยคิดไปว่าแม่ของผมเป็นผู้หญิงแล้วผู้ชายคืออะไร
ผมได้คิดย้อนกลับไปในช่วงที่ผมถูกไฟช็อตผมขอว่าให้ผมได้อยู่ต่อแลกกับอะไรก็ได้ผมยังไม่อยากไปเพราะว่าผมยังมีลูกที่ต้องดูแล
สรุปเรื่องที่ผมพูดมาทั้งหมด
ผมได้ย้อนคิดว่ามันเกิดอะไรขึ้นและก็ได้พยายามจับต้นชนปลายนึกไปถึงสิ่งที่เราขอว่าแลกกับอะไรก็ได้ลูกคนแรกของผมเป็นผู้ชายผมก็ได้เสียลูกของผมไปเพราะว่าทางครอบครัวเขายอมรับไม่ได้ที่ผมเป็นโรคแพนิคกลัวว่าจะเลี้ยงลูกเขาไม่ดีก็เลยได้แยกทางกันหลังจากที่แยกทางกันไปลุงของผมก็มาเสียชีวิตหัวใจไว้เฉียบพลัน และแม่ของผมซึ่งเป็นผู้หญิงที่เสียไปผมได้ลูกผู้หญิงมากับแฟนคนปัจจุบัน และก่อนหน้าที่แม่ผมจะเสียซึ่งก็ได้ยินว่าผู้ชายแต่แม่ผมเป็นผู้หญิง คำว่าผู้ชายผมไม่แน่ใจว่ามันเกี่ยวกับลูกที่อยู่ในท้องที่เพิ่งไปตรวจมาว่าเป็นผู้ชายหรือเปล่า ถ้าเป็นเช่นนี้จริงครอบครัวของผมก็จะต้องเสียผู้ชายในครอบครัวก่อนวัยอันควรหรือป่าว
ใครรู้เรื่องแบบนี้ช่วยผมหน่อยครับ
ใส่โค้ด
ตัวตายตัวแทน
เรื่อง ตัวตายตัวแทน
ผมชื่อกัส อยู่เพชรบูรณ์ ในวัยเรียนผมเรียนสาขาไฟฟ้ากำลัง ปกติผมเป็นคนที่ยิ้มร่าเริงคิดบวกอยู่เสมอ จนชีวิตได้มาพลิกผลันช่วง ปวช1 ย่าผมให้สร้อยเป็นตระกรุด3กษัตริย์มาผมก็ไม่ได้มีความเชื่อเกี่ยวกับเรื่องลี้ลับอะไรเลย แต่ก็ใส่คล้องคอไว้เป็นสร้อยเส้นแรกที่ผมได้ใส่ ในช่วงที่เรียน ปวช สร้อยที่ผมใส่จะหลุดออกจากคอง่ายมาก แต่ถึงจะหลุดจะร่วงยังไงก็ตกอยู่ในตัวผมไม่ห่ยไปไหน อยู่ในกระเป๋าเสื้อบ้าง ชายเสื้อข้าง หรือไม่ก็ตกไปอยู่ในกางเกงวอมสำดำในวันที่มีคาบที่เรียนกีฬา หลุดล่วงบ่อยมากแต่ก็จะจบด้วยการที่มือผมคลำไปเจอเองโดยบังเอิญมาตลอด จนกระทั่งมีวันหนึ่งผมขับรถกลับจากวิทลัยฯสร้อยที่คอผมร่วงหายระหว่างขับรถและผมก็ได้ไปบอกกับย่าผมว่าสร้อยหายระหว่างทางช่วงที่ขับรถกล้บมาบ้าน ย่าก็ไม่ได้พูดอะไร แต่ในช่วงที่ได้เวลานอนผมก็เข้านอนปกติกระทั่งผมหลับไปผมกึ่งหลับกึ่งตื่นมือผมไปคลำที่ใต้หมอนที่นอนอยู่คลำเจอสร้อยตัวเองแต่คิดว่าตัวเองฝันไปแต่ในตอนเช้าผมก็นึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนคลำเจอสร้อย ซึ่งมันเป็นสร้อยตระกุด3กษัตริย์ที่ผมใส่อยู่จริงๆผมตกใจมากรีบไปบอกย่าว่ามันมาอยู่ใต้หมอนได้ไงในเมื่อผมขับรถมันร่วงหายไปแล้ว หลังจากนั้นชีวิตผมก็ไม่เคยเจอเรื่องที่ไม่ดีเข้ามาในชีวิตเลย จนถึงวันที่ผมจบการศึกษาปวช. และ ปวส. เรียนจบผมก็ได้หางานทำ และได้ทำงานการไฟฟ้าใกล้บ้าน ก็ใช้ชีวิตปกติเช้าไปทำงาน เย็นไปเตะบอล ในขณะที่เล่นบอลไปผมก็ถอดสร้อยวางไว้ที่เสาประตูฟุตบอลและในช่วงค่ำแยกย้ายกันกลับบ้าน สร้อยที่ผมไม่เคยคิดที่จะดูแลให้ดีมันก็หายไปแบบเสียดายมากอยู่กับเรามาจนกลายเป็นความผันพันธ์ ไม่คิดว่ามันจะหายในตอนที่ผมอยากจะเก็บรักษาไว้ให้ดี ในวันที่สร้อยหายจากนั้นถัดมาอีกวันผมก็ถูกไฟช็อตคาเสาไฟ ตอนช่วงผมคิดว่าตัวเองไม่รอด ผมขอว่าอยากให้ผมได้อยู่ต่อแรกกับอะไรก็ได้ แล้วภาพก็ตัดไปผมก็ได้ฟื้นขึ้นโดยที่มีคนเยอะมากมามุงดู แล้วรถฉุกเฉินก็ได้มารับตัวผมไปที่โรงพยาบาลนอนเช็คร่างกายที่โรงพยาบาล 1 คืนก็ได้กลับบ้านกลับมาถึงบ้านผมก็ได้ยินเสียงว่าขอน้ำซ้ำๆหลายรอบก้องอยู่ในหูและผมก็ได้ให้พ่อแม่ย่าคนรอบๆตัวผมให้เอาน้ำใส่ขันไปวางไว้ที่หลังบ้านแต่ก็ไม่มีใครฟังที่ผมพูดเลยหลังจากวันนั้นไม่นานผมอยู่กับลุงผม 2 คนอยู่ดีๆลุงของผมก็หัวใจวายเฉียบพลันผมตกใจมากจิตใจย่ำแย่สุดๆเพราะว่าเพิ่งผ่านอุบัติเหตุไฟช็อตจนทำให้ผมกลายเป็นโรคแพนิคในช่วงที่ผมเป็นโรคแพนิคผมก็ได้รักษาตัวจนกระทั่งอาการดีขึ้นและในช่วงที่ผมจิตตกมีอาการกำเริบผมนอนอยู่ในห้องคนเดียวผมรับไปนานมากจนพ่อสงสัยพ่อผมได้เข้ามาเจอเลยเรียกรถฉุกเฉินให้มารับตัวในขณะเดียวกันผมก็ได้ตื่นขึ้นมาโดยที่บอกกับพ่อไปว่ามีคนมาชวนผมไปผมก็เดินตามไปผมไม่เห็นทางมันมืดแล้วผมก็มองไม่เห็นอะไรเลยผมเดินตามเสียง ผมมีอาการกำเริบเมื่อไหร่เขาก็คิดว่าผมจิตตกแค่นั้น แต่ทุกครั้งที่ผมมีอาการกำเริบก็จะมีเสียงแต่ผมไม่เห็นอะไรเลยหลังจากที่ผมรักษาตัวจนอาการดีขึ้นมาระดับหนึ่งผมก็หางานทำและได้ทำงานที่โรงงานแถวลพบุรี ทำงานไปได้ 2-3 เดือนผมก็มีอาการกำเริบและในช่วงนั้นผมก็ได้ยินภาษาที่ผมไม่เคยได้ยินมาพร้อมกับคำที่พูดว่า(ครอบครัว)จากนั้นผมก็ได้โทรให้แม่มารับตัวผมไปรักษาตัวที่บ้านระหว่างทางก็ได้ยินเสียงเดิมผมก็ได้บอกกับแม่ว่าเขาตามมานะแต่แม่ก็ไม่ฟังที่ผมพูดเลย หลังจากที่ผมทำงานได้ประมาณ 3 ปีผมก็ได้เจอกับแฟนและมีลูกด้วยกันจนกระทั่งแฟนผมคลอดลูกออกมาได้ลูกผู้หญิงผมก็ได้เดินทางมาทำงานกับแฟนที่นนทบุรีต่อมาอีกไม่นานผมก็ได้รับข่าวร้ายว่าแม่ผมเป็นหมอนรองกระดูกทับเส้นประสาทต้องได้รับการผ่าตัด หลังจากที่แม่ผมผ่าตัดก็ได้กลับมาเดินได้ผมก็พยายามบอกแม่ว่าอย่ายกของหนักพักผ่อนเยอะๆเพราะว่าอาชีพของแม่ผมเป็นแม่ค้าขับรถขายของต้องยกของขึ้นรถเขาเป็นคนที่ขยันมาก ตี3 เขาก็ตื่นเพื่อที่จะรับของไปขายเขาไม่ห่วงตัวเองแต่ห่วงหลานคือลูกของพี่สาวของผมมี 4 คน จนกระทั่งแม่ผมล้มและมีอาการที่แผลผ่าตัดและติดเชื้อในกระแสเลือดและได้ตรวจเจอว่าแม่ผมเป็นโรคหัวใจด้วยหลังจากนั้นอาการของแม่ผมก็ทรุดตัวลงเร็วมากเมื่อเช้าของวันที่ 3 กันยายนพ่อผมก็โทรมาบอกว่าให้ลงมาดูใจแม่ไม่ไหวแล้ว และก่อนที่แม่จะเสียประมาณ 3 หรือ 4 วัน ผมก็ได้ยินเสียงเบามากแต่จับใจความได้ว่า(ผู้ชาย) ผมก็เลยคิดไปว่าแม่ของผมเป็นผู้หญิงแล้วผู้ชายคืออะไร
ผมได้คิดย้อนกลับไปในช่วงที่ผมถูกไฟช็อตผมขอว่าให้ผมได้อยู่ต่อแลกกับอะไรก็ได้ผมยังไม่อยากไปเพราะว่าผมยังมีลูกที่ต้องดูแล
สรุปเรื่องที่ผมพูดมาทั้งหมด
ผมได้ย้อนคิดว่ามันเกิดอะไรขึ้นและก็ได้พยายามจับต้นชนปลายนึกไปถึงสิ่งที่เราขอว่าแลกกับอะไรก็ได้ลูกคนแรกของผมเป็นผู้ชายผมก็ได้เสียลูกของผมไปเพราะว่าทางครอบครัวเขายอมรับไม่ได้ที่ผมเป็นโรคแพนิคกลัวว่าจะเลี้ยงลูกเขาไม่ดีก็เลยได้แยกทางกันหลังจากที่แยกทางกันไปลุงของผมก็มาเสียชีวิตหัวใจไว้เฉียบพลัน และแม่ของผมซึ่งเป็นผู้หญิงที่เสียไปผมได้ลูกผู้หญิงมากับแฟนคนปัจจุบัน และก่อนหน้าที่แม่ผมจะเสียซึ่งก็ได้ยินว่าผู้ชายแต่แม่ผมเป็นผู้หญิง คำว่าผู้ชายผมไม่แน่ใจว่ามันเกี่ยวกับลูกที่อยู่ในท้องที่เพิ่งไปตรวจมาว่าเป็นผู้ชายหรือเปล่า ถ้าเป็นเช่นนี้จริงครอบครัวของผมก็จะต้องเสียผู้ชายในครอบครัวก่อนวัยอันควรหรือป่าว
ใครรู้เรื่องแบบนี้ช่วยผมหน่อยครับ