อุปจารสมาธิ อยู่ได้นานแค่ไหน

อยากรู้อะไร ไม่สู้ "รู้งี้" เอ๊ย! รู้ล่วงหน้า น่ะค่ะ อยากมี "ญาณ" กับเขามั่งน่ะค่ะ ภาวนา ก็เช่น "ทาน ศีล ภาวนา" หรือ "ภาวนา มย ปัญญา", "ภาวนามัย" อ

ชาตินี้เราตั้งมั่นฝึกสมาธิถ้าไม่สำเร็จ ชาติหน้าเกิดมาใหม่เราจะลืมทุกอย่างหมด แล้วจะมีปัจจัยอะไรให้เราระลึกปฏิบัติต่อมั้ยครับ ไม่เช่นนั้นก็ถือว่าที่ฝึกมาเราสูญเปล่าหมด

ถือกันว่าอัปปนาสมาธิคือการถึงฌาน อุปจารสมาธิคือสมาธิเฉียดๆฌาน บางคนว่าเส้นยาแดงผ่า8ที่จะได้ฌาน ที่นี้พอถึงอัปปนาสมาธิถือว่าเป็นสมาธิแนบแน่นระดับฌาน จะต้องระดับจิตแยกจากกาย ถ้าภาวนาอานาปานสติลมหายใจก็ต

Q:แยกรูปนามได้แล้ว เห็นกายกับใจเป็นคนละส่วน แต่ก็ยังทุกข์ A:เพราะ แม้รูปเป็นอนัตตาไปแล้ว แต่จิตขณะต่อไป ไม่อาจคงสมาธิ ให้จิตเป็นอภิภายตน ที่กว้างคลุมรูปอนัตตา ที่กว้าง ยาว สูงนี้

แยกจิตออกมาเป็นผู้ดู คือยกจิตขึ้นความว่าง คือทุกขณะการรับรู้“ให้มีจิตที่ว่างเบาเป็นหลักตั้งอยู่ภายใน” หลักที่ตั้งอยู่ภายใน เป็นสมาธิ อรูปฌาน เป็นอากาสา อากิญ อานันจา ในชั่วลัดนิ้วมือเด

ผู้ปฏิบัติจะรู้ได้อย่างไรว่าตนได้ฌานอะไร ฌานอยู่กับตนตอนไหน

เมื่อจิตกลืนกับความว่างได้ (อากาสาฌาน)ความคิด ความเห็นจะเปลี่ยนไป(ทิฐิ) รูปไม่ใช่เรา รู้เมื่อใดก็สลายหายไป ไม่เป็นกลุ่มก้อน ให้เป็นนิรณ์แก่จิต นามไม่ใช่เรา (เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาน) การทำจิตให้เป็นอ