ตอนที่เราอายุ17ย่าง18ปี แม่ของเราท่านก็เริ่มป่วย ท่านป่วยเป็นเส้นเลือดในสมองตีบ สาเหตุก็มาจากเรา
ตอนไปเรียนมัธยมแถวบ้านก็เข้ากับเพื่อนไม่ได้ โดนเพื่อนผู้หญิงด้วยกันแกล้ง บางทีก็ถีบเราตกบันได เข้าแถวอยู่ก็ผลักเพื่อนให้มาชนหนูแรงๆ เวลาเดินไปเรียนวิชาอื่น เค้าก็จะพูดเเรงๆใส่ เราทนเรียนที่นั่นได้1ปี เลยตัดสินใจบอกแม่ว่าเพื่อนแกล้ง ไม่อยากเรียนแล้ว สาเหตุที่โดนแกล้งน่าจะมาจากหนูเป็นคนเงียบๆ เค้าพูดว่าหนูอ่ะเเรดเงียบ หนูค่อนข้างหน้าตาดีนะ รุ่นพี่ก็มาแซวเยอะ แต่หนูก็ไม่ได้สนใจอะไร แม่หนูก็พิการ สงสารท่าน ไม่อยากเสียคน ไม่อยากทำให้แม่เสียใจ เพื่อนกลุ่มนี้มาเรียนสายตลอด ไม่ชอบแต่งตัวให้ถูกระเบียบ ถ้าหนูยังคบต่อไปคงมีแต่ผลเสียตามมา หนูไม่ไป ไม่อยากสุงสิงด้วย คิดแต่ว่าจะตั้งใจเรียน อยู่เงียบๆ พยายามหลีกเลี่ยงไม่พูดไม่คุย เปลี่ยนเพื่อนกลุ่มอื่น แต่ถึงยังไงก็เลี่ยงไม่ได้ เพราะเรียนอาคารเดียวกัน เข้าแถวก็อยู่แถวติดกัน แม่หนูได้ฟังก็ร้องไห้ สงสารหนู หนูเลยตัดสินใจไม่ไปเรียน คิดแค่ว่าอยู่บ้านกับแม่ รออายุครบ18ค่อยไปหางานทำ บ้านนอกที่หนูโตมา มันขาดโอกาส ตัวเลือกในการหางานทำมีไม่มากนัก มีแต่โรงงาน ถ้าอยากทำงานต้องรออายุครบ18อย่างเดียว แม่ก็ขาพิการ ทำงานหาเลี้ยงหนูคนเดียว ทำงานโรงงาน ตื่นแต่ตี5ทุกวัน บางครั้งก็ไปล้มในที่ทำงาน จนปลายเดือนธันวาปี62ท่านก็เริ่มอาการหนัก ปากเริ่มเบี้ยว ลิ้นแข็ง ไปนอนโรงบาลข้ามคืน กว่าหมอจะมาตรวจก็8โมงเช้าแล้ว ตอนนั้นไปแอบร้องไห้ในห้องน้ำโรงบาลหนักมาก ทำไมแม่ถึงต้องมาป่วยเป็นโรคนี้ แล้วจะทำยังไงต่อไปดี จะเอายังไงกับชีวิต ได้แต่คิดในใจถ้าแม่มีหนูเร็วกว่านี้ก็คงดีจะได้มีงานทำ มีเงินดูแลแม่ ถ้ามีเงินตอนนั้นเข้าโรงบาลดีๆก็คงไม่เป็นหนักขนาดนี้ แม่นอนโรงบาลได้2วัน หลังจากนั้นหมอก็มาถามว่าจะให้แม่ใส่ท่อมั้ย ถ้าไม่ใส่มีโอกาสสูงนะที่แม่จะไม่อยู่ หนูเลยบอกว่าใส่ หลังจากที่ใส่ท่อช่วยหายใจแล้ว ก็ต้องดูแลแม่24ชั่วโมง แม่ได้สวนท่อปัสสาวะ มีแผลกดทับเต็มหลัง เต็มก้นไปหมด เห็นแม่ทรมาน เจ็บปวดแบบนี้ ใจหนูจะขาด ทั้งชีวิตหนูมีแค่แม่คนเดียว แม่คือทั้งชีวิตของหนู ระหว่างที่ดูแลแม่ได้1เดือน เห็นความเจ็บปวดทรมานทุกวัน หนูเลยถอดเครื่องช่วยหายใจแม่ออก ก่อนที่แม่จะหมดลมหายใจ แม่คงทรมานถึงสุดขีด พยายามหายใจ เเต่หายใจด้วยตัวเองไม่ได้ หนูได้แต่บีบมือและะนั่งมองดูท่านจากไป..หนูรู้สึกเคว้งคว้าง โดดเดี่ยว สิ้นหวัง เสียใจ ทำไมหนูถึงคิดที่จะทำแบบนั้น
คิดถึงแม่จัง ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ หนูสัญญาว่าจะยื้อชีวิตแม่ไว้ให้อยู่กับหนูนานๆ จะดูแลให้ดีที่สุดเท่าที่เด็กคนนึงจะทำได้ 😵
คิดถึงแม่จัง ถ้าย้อนกลับไปได้จะไม่ทำแบบนั้นเลย
ตอนไปเรียนมัธยมแถวบ้านก็เข้ากับเพื่อนไม่ได้ โดนเพื่อนผู้หญิงด้วยกันแกล้ง บางทีก็ถีบเราตกบันได เข้าแถวอยู่ก็ผลักเพื่อนให้มาชนหนูแรงๆ เวลาเดินไปเรียนวิชาอื่น เค้าก็จะพูดเเรงๆใส่ เราทนเรียนที่นั่นได้1ปี เลยตัดสินใจบอกแม่ว่าเพื่อนแกล้ง ไม่อยากเรียนแล้ว สาเหตุที่โดนแกล้งน่าจะมาจากหนูเป็นคนเงียบๆ เค้าพูดว่าหนูอ่ะเเรดเงียบ หนูค่อนข้างหน้าตาดีนะ รุ่นพี่ก็มาแซวเยอะ แต่หนูก็ไม่ได้สนใจอะไร แม่หนูก็พิการ สงสารท่าน ไม่อยากเสียคน ไม่อยากทำให้แม่เสียใจ เพื่อนกลุ่มนี้มาเรียนสายตลอด ไม่ชอบแต่งตัวให้ถูกระเบียบ ถ้าหนูยังคบต่อไปคงมีแต่ผลเสียตามมา หนูไม่ไป ไม่อยากสุงสิงด้วย คิดแต่ว่าจะตั้งใจเรียน อยู่เงียบๆ พยายามหลีกเลี่ยงไม่พูดไม่คุย เปลี่ยนเพื่อนกลุ่มอื่น แต่ถึงยังไงก็เลี่ยงไม่ได้ เพราะเรียนอาคารเดียวกัน เข้าแถวก็อยู่แถวติดกัน แม่หนูได้ฟังก็ร้องไห้ สงสารหนู หนูเลยตัดสินใจไม่ไปเรียน คิดแค่ว่าอยู่บ้านกับแม่ รออายุครบ18ค่อยไปหางานทำ บ้านนอกที่หนูโตมา มันขาดโอกาส ตัวเลือกในการหางานทำมีไม่มากนัก มีแต่โรงงาน ถ้าอยากทำงานต้องรออายุครบ18อย่างเดียว แม่ก็ขาพิการ ทำงานหาเลี้ยงหนูคนเดียว ทำงานโรงงาน ตื่นแต่ตี5ทุกวัน บางครั้งก็ไปล้มในที่ทำงาน จนปลายเดือนธันวาปี62ท่านก็เริ่มอาการหนัก ปากเริ่มเบี้ยว ลิ้นแข็ง ไปนอนโรงบาลข้ามคืน กว่าหมอจะมาตรวจก็8โมงเช้าแล้ว ตอนนั้นไปแอบร้องไห้ในห้องน้ำโรงบาลหนักมาก ทำไมแม่ถึงต้องมาป่วยเป็นโรคนี้ แล้วจะทำยังไงต่อไปดี จะเอายังไงกับชีวิต ได้แต่คิดในใจถ้าแม่มีหนูเร็วกว่านี้ก็คงดีจะได้มีงานทำ มีเงินดูแลแม่ ถ้ามีเงินตอนนั้นเข้าโรงบาลดีๆก็คงไม่เป็นหนักขนาดนี้ แม่นอนโรงบาลได้2วัน หลังจากนั้นหมอก็มาถามว่าจะให้แม่ใส่ท่อมั้ย ถ้าไม่ใส่มีโอกาสสูงนะที่แม่จะไม่อยู่ หนูเลยบอกว่าใส่ หลังจากที่ใส่ท่อช่วยหายใจแล้ว ก็ต้องดูแลแม่24ชั่วโมง แม่ได้สวนท่อปัสสาวะ มีแผลกดทับเต็มหลัง เต็มก้นไปหมด เห็นแม่ทรมาน เจ็บปวดแบบนี้ ใจหนูจะขาด ทั้งชีวิตหนูมีแค่แม่คนเดียว แม่คือทั้งชีวิตของหนู ระหว่างที่ดูแลแม่ได้1เดือน เห็นความเจ็บปวดทรมานทุกวัน หนูเลยถอดเครื่องช่วยหายใจแม่ออก ก่อนที่แม่จะหมดลมหายใจ แม่คงทรมานถึงสุดขีด พยายามหายใจ เเต่หายใจด้วยตัวเองไม่ได้ หนูได้แต่บีบมือและะนั่งมองดูท่านจากไป..หนูรู้สึกเคว้งคว้าง โดดเดี่ยว สิ้นหวัง เสียใจ ทำไมหนูถึงคิดที่จะทำแบบนั้น
คิดถึงแม่จัง ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ หนูสัญญาว่าจะยื้อชีวิตแม่ไว้ให้อยู่กับหนูนานๆ จะดูแลให้ดีที่สุดเท่าที่เด็กคนนึงจะทำได้ 😵