เด็กมันปีนเกลียว

สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่า "เด็ก" คือลูกของลูกพี่ลูกน้องเราเอง อยู่ป.4 ชอบมาเล่นกับน้องเราบ่อยๆเพราะบ้านอยู่ใกล้ๆกัน เด็กไม่ได้อยู่กับพ่อเเม่เเต่อยู่กับป้าเรา จริงๆป้ายายมาอยู่ที่อำเภอเราได้2-3ปีเพราะก่อนหน้านี้ป้าอยู่อีกอำเภอนึง เราเลยได้รู้จักเด็กได้ไม่นาน มันเพิ่งมาเล่นบ้านเราได้เกือบปี เเรกๆเราก็ไม่ได้อะไรหรอก ดูเเล้วมันก็เป็นเด็กน่ารักดีไม่มีอะให้ต้องด่าหรือดุ เเต่พอมาหลังๆมันเริ่มปีนเกลียว จริงๆบ้านเรามียายอยู่ด้วยเเกป่วยติดเตียง เเกจะเรียกใช้หลานบ่อยๆ เราเริ่มได้เห็นนิสัยไม่ดีของเด็ก คือยายเรียกใช้ มันได้ยินเเต่มันไม่ไปเราเลยอาสาไปเอง เราไปถามมัน ฑวดเรียกทำไมไม่ไป มันก้พึมพำเบาๆเเบบ อะไรหนักหนา อ่า นี่เเค่ครั้งเเรกเลยไม่อะไรเลยพูดดีๆไปว่าทีหลังฑวดใช้อะไรให้ไปดูบ้างเพราะเขาส่งมันมาให้ช่วยดูฑวดเวลาไม่ค่อยมีใครว่าง เเรกๆนี่ไปนะถ้าเรียก หลังไม่ไปเอาเเต่เล่นเกม หลังๆมาอีกมันปีนเกลียวเราหนักกว่าเดิม ไม่ว่าเราจะถามอะไรมันตอบเเบบรำคาญตลอด ทั้งๆที่ถามด้วยน้ำเสียงโคตรดี เเบบ กินข้าวยัง ป้ายังไม่มารับหรอ มันก็จะตอบเเบบ ยังไม่กิน! โอ้ย จะถามอะไรหนักหนา เราเลยเเบบเคมันเเค่เด็กเเหละ เลยนิ่งๆเฉยๆไม่อะไร เเต่ยิ่งนิ่งเหมือนยิ่งทดสอบความอดทน มันสบถคำหยาบออกมาตอนฑวดเรียก เเบบเยสเเม่มไรงี้ ปรอทความอดทนเราคือเเตกจ้าาา เราพูดเลย ต่อหน้าเพื่อนๆที่มาเล่นกับมันเลย ว่าเเบบ ทำไมพูดเเบบนี้ สันดานเสีย หลายรอบเเล้วนะที่เหลิงใส่เเบบนี้ นั่นฑวดไม่ใช่เพื่อนเล่น ทำตัวดีๆหน่อยเขาพูดกันหลายคนเเล้วว่าตัวเองสันดานเป็นไง เวลาสอนจำบ้างใส่สมองให้เยอะๆ หาข้าวหาน้ำเลี้ยงขนมเวลาไม่มีใครมารับตอนเลิกรร.กุก็ทำให้ หลายรอบเเล้วที่นิ่งมา พอใจดีก็อย่างต้องให้ใจร้าย เเล้วถ้าจะพูดลับหลังอย่าพูดให้ได้ยินนะถ้าได้ยินเมื่อไหร่ตบปากฉีกเลยนะ รู้ด้วยไม่ได้อยู่กับพ่อเเม่เเล้วต้องทำยังไง เลือดเนื้อเชื้อไขก็ไม่ได้จะสนิทกันมา ถ้าไม่เห็นเเก่สงสารกุไล่ออกบ้านกุนานเเล้ว เนี่ย ด่าเเม่ง คืออารมณ์ขึ้นอะใจดีก้เรื่องนิ่งก้เรื่อง ต้องด่าสักหน่อยเอาให้จำหรือถ้าไม่จำเเล้วเกลียดกันก้ช่างมัน ไม่มีผลไรต่อชีวิตเลยนี่ก้สบายสะอีก เสียเเรงที่เอ็นดูบอกเลยไม่ใช่คนในครอบครัวด้วยซ้ำ สอนไปถ้าไม่จำก้เปลืองเเรง จังหวะนี้อยู่ที่คนอบรบเเล้วล่ะ ถ้าเป็นลูกรักมากจำต้องไม่ได้โตมาเดี๋ยวก็รู้เลย ไม่ใช่ถ้าอีกรอบจะตบหน้าคว่ำจริงเเล้ว