ไม่ชอบแม่ตัวเอง

เมื่อวันที่4-11-68 จำเวลาไม่ได้ ฝันได้ติดตา ขับรถออกมาที่ไหนสักที่กับผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งเป็นคนสนิด จำชื่อเค้าได้แม่นเขามีชื่อว่าส้ม เราเป็นคนขับเหมือนกำลังจะขับอยู่ในป่าที่ไหนสักที่นะ แล้วตอนนั้น งงเห

สวัสดีค่ะ ฉันอายุ24ปีกำลังจะ25ปี เราไม่ได้เรียนจบ ตอนนี้เรามีคาเฟ่แมวเล็กๆเป็นของตัวเอง เราอยู่บ้าน กับพ่อ แม่ และแฟนเรา แต่แฟนเราไม่ได้อยู่ในบ้านหลังเดียวกับพ่อแม่เรานะ แค่อยู่รั้วบ้านเดียวกันเฉยๆ เร

คือเราพิมพ์ไม่เก่ง เพื่อนก็น้อยเพราะพอเขารู้ว่าเป็นซึมเศร้า ทุกคนรังเกียจ บอกตรงๆว่าไม่ทราบจะปรึกษาใครน่ะค่ะ พ่อเราป่วยเป็นโรคสมองเสื่อมส่วนแม่เป็นซึมเศร้าเหมือนเรา พ่อไม่ช่วยซัพพอร์ตอะไรแกมีกิ๊กเป็

สวัสดีค่ะ เราเป็นนักศึกษาม.เอกชน ที่เริ่มเข้าฝึกงาน วันแรกเมื่อ 18/8/68 วันแรกที่เข้ามาฝึกงานดีมากๆ เพื่อนร่วมงานก็ดีเป็นมิตรไม่มีการเอาเปรียบ ช่วยเหลือทุกอย่าง มีค่าตอบแทนวันละ 200 บาท กำลังคิดว่าเป็

เรามีปัญหาอยากจะมาสอบถามเพื่อนๆ ทุกคนที่อยู่ในช่วงวัยทำงาน ต้องทำงานกับคนหมู่มาก เรื่องราวของเรามีอยู่ว่า เราทำงานอยู่ตำแหน่งผู้ช่วยเภสัชกรในโรงพยาบาลแห่งหนึ่งในกทม. เราทำงานมา3-4ปีแล้ว เพิ่งรู้สึกว่า

ชีวิตคู่ที่ผิดพลาดจนทำให้เราอยากหยุดหายใจทุกๆวัน ไม่อยากตื่นขึ้นมา ไม่อยากทำอะไร เราหาหมอจิตเวชแล้ว กินยาซึมเศร้าแล้ว แต่ตื่นมาก็ต้องมาเจอสิ่งแวดล้อมเดิมๆ ปัญหาเดิมๆ เราไม่รู้จะทำยังไงแล้ว จะตายก็สงสา

เอาตรงๆผมคิดว่าตัวเองเป็นแต่ก็ไม่แน่ใจ ตอนเด็กๆผมคิดว่าการเป็นโรคซึมเศร้ามันเท่มาก แต่พอผมโตขึ้นผมก็พบว่าโรคซึมเศร้าเป็นกันหลายคนจนเป็นเรื่องธรรมดา มีหนักบ้างเบาบ้าง รุนแรงไม่เท่ากัน ผมกรีดแขนซ้ายจนท

เราอายุ20-21 ทำงานประจำ ได้เงินมาจ่ายค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าบ้าน ค่าเน็ต เงินก็ไม่พอเหลือใช้ แม่ขอเงินทุกวันวก็ดราม่าใส่จนทุกวันนี้เหมือนปเป็นโรคประสาทไม่ก็โรคซึมเศร้า แถมยังจะให้เราขอเงินแฟนเรามาให้อีก เราค

ผมคบกับเเฟนได้ 5 ปี ช่วง 1-2 ปีเเรกเขาก็ดูจะปกติตอนนั้นอยู่มหาลัยปี 1 พอคบไปสักพักเขาก็บอกว่าเป็นโรคซึมเศร้าเวลาที่เขาโกรธหรือโมโหมักจะพิมพ์คำพูดมาว่าเหนื่อยเเล้วไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อ ผมก็ให้กำลังใจเข