ตามชื่อเลยครับ
มันมีเหตุการณ์นึงซึ่งเป็นช่วงป.1 ในสนามฟุตบอลของโรงเรียนผมได้ไปทะเลาะกับเพื่อนคนนึงเรื่องฟุตบอลที่ผมเตะชนะทีมของเขาถึงขั้นต่อยตีกัน เพื่อนคนนั้นเขาได้พยายามมาต่อยผม แต่ผมก็พยายามไม่สู้เพราะผมได้คิดในหัวไว้ตลอดเลยว่าถ้ามีเรื่องมันจะไม่ดีต่อครอบครัวเผื่อเขาเป็นอะไรมาครอบครัวเราก็ต้องมาลำบากเพราะเรา แต่เพื่อนคนนั้นเขาไม่ยอมในสนามมันจะมีต้นหนามรึเปล่าอันนี้ไม่แน่ใจ แต่ตอมันแหลมเหมือนหนามเลย เพื่อนคนนั้นเขาได้ดึงมาแล้วเอาไปไว้ระหว่างนิ้วชี้กับนิ้วกลางแล้วพยายามจะมาต่อยผม กลุ่มพวกเพื่อนๆแถวนั้นก็ได้พยายามจะมาห้ามเขาแต่เขาก็จะต่อยผมให้ได้เลย ผมเลยรีบวิ่งไปหาครูซึ่งพวกครูกำลังทานอาหารกันอยู่ซึ่งมีครูผช.1ผญ.3และผอ. ผมได้บอกพวกเขาว่าเพื่อนคนนั้นพยายามต่อยผมด้วยหนามแต่พวกเขากลับบอกว่ามันเป็นแค่การหยอกล้อกันเฉยๆแล้วก็ไล่ผมไปโดยไม่สนใจอะไรเลย แต่ก็ยังดีที่มันจบด้วยดีโดยไม่มีใครเป็นอะไรและโดยไร้การเหลียวแลจากครู และนั้นก็เป็นเหตุการณ์ที่ทำให้ผมหมดศรัทธาในคนพวกนั้น มันอาจจะมีการปิดเปือนปากเรื่องการทะเลาะ แต่เรื่องการที่ครูไม่สนใจนักเรียนนั้นยังเป็นความจริงอยู่เสมอมา คุณอาจจะคิดว่าเรื่องนี้อาจจะดูไม่น่าเชื่อถือเพราะแค่ป.1 งั้นเรื่องต่อไปจะพิสูจน์ได้แน่ ตอนนั้นผมอยู่ป.5 ซึ่งถือว่าโตพอจะจำเรื่องนั้นนี้ได้มาก และก็เป็นเรื่องบอลตามเคยเหตุการณ์เดิมๆ แต่..ครูก็อยู่ในเหตุการณ์นั้น ผมโดนถีบครับที่ท้องจนล้มลง ครูที่เห็นเหตุการณ์ไม่ทำอะไรเลยมองอย่างเดียวผมเลยตัดสินใจไม่ยอมและได้เตะบอลใส่เขาแต่ก็ไม่โดนครับเพราะตอนนั้นมันจุกมากๆ และครูก็ได้วิ่งมาครับแต่วิ่งมาดูเด็กคนนั้นทั้งๆที่เขาไม่เป็นอะไรเลยด้วยซ้ำ
ครูทำได้แค่นี้หรอ..ยังมีอีกหลายเหตุการณ์เลยแต่คงจะเล่าไม่หมดหรอก
แล้วก็ผมมีข้อสงสัยครับทำไมเวลาผมโดนทำร้ายผมถึงต้องเป็นผิดแล้วพอทำคืนทำไมผมยังผิดหละครับ ไม่เหมือนพวกนั้นทำร้ายร่างกายไม่โดนว่า...
ฝากถึงพวกครูนะครับดูแลเด็กนักเรียนให้ดีๆเท่ากันหน่อยได้ไหมครับน่าอายนะมาทำงานเพื่อแค่เอาเงินแล้วไม่สนใจอะไรเลย แบบนี้เป็นครูได้หรอ
ครูนอกจากสอนหนังสือแล้วทำได้แค่นี้หรอ?