นิยาย บอลน้อย (ตีนระเบิด)

      จากถนนสู่ประตูหนึ่งฝั่งซ้ายเป็นโรงหล่อเหล็กของแผนกโลหะที่ตังตระง่านสงบนิ่งดังคีรีใหญ่ ซึ่งฝั่งตรงกันข้ามก็คือสนามเปตองและถัดไปคือสนามหน้าเสาธง ไม่มีใครอยู่ตรงบริเวณนั้นเพราะเป็นเวลาเที่ยงกว่าๆในตอนนั้น

       วันแรกกของการเปิดเทอม ทำให้นักศึกษาเก่าและใหม่ดูผสมปนเป แต่ไม่ยากต่อการจำแนกด้วยสายตาว่านักศึกษาคนใดใหม่เก่าเพราะจำนวนนักศึกษาของที่นี่มีไม่มาก เพราะระบบสอบเข้าและรีไทร์ทำงานคัดสรรได้เป็นอย่างดี เก่งก็สอบเข้ามา แพ้ก็คัดออกไป แต่ตแนนี้คนส่วนใหญ่ทั้งหมดอยู่ที่โรงอาหาร
ในอาคารโรงอาคารมีลานกิจกรรมกลางอาคารขนาดประมาณสนามวอลเล่ย์มาตรฐานและเวทีสำหรับประกอบกิจกรรมของวิทยาลัย ขณะนี้รอบลานกรรมเต็มไปด้วยบรรดานักศึกษาจำนวนมาก นั่งเรียงรายล้อมรอบจนแน่นขนัด มีบางส่วนซึ่งส่วนใหญ่เป็นเด็กใหม่ปีหนึ่งกำลังต่อแถวเข้าคิวซื้ออาหารเที่ยงอยู่ แต่เกือบทุกสายตานั้นขัดนี้โฟกัสไปที่จุดเดียวคือลานกิจกรรม

       เสียงตูม.!ดังสนั่นปานปืนครกแตก บอลพลาสติกลูกย่อมบัดนี้พุ่งราวกระสุนคลั่งตัดกับอากาศดังวืด สู่เก้าอี้ม้านั่งขนาด 40 คูณ 100 ซม.และสูง 40ซม. ของโรงอาหารที่ถูกนำมาใช้ทำให้เป็นประตู แต่ก็ถูกสกัดไว้ได้จากการล้มตัวขวางอย่างไม่เกรงกลัว บอลที่พุ่งกระทบสีข้างอย่างแรงและกระเด็นออกมาเข้าเท้าผู้เล่นคนหนึ่ง
       แทบเป็นวินาทีเดียวกัน บอลถูกจ่ายออกไปอย่างรวดเร็วพร้อมคลื่นมนุษย์ 8 คน ที่โถมกันไปตามทิศของบอล ที่ใส่เสื้อเชิ๊ตนักศึกษา 4 คนและไม่ใส่ 4 คน เผยให้เห็นแผงอกชายชาตรีอย่างเปิดเผย เหงื่อโทรมกาย
       บอลถูกส่งชิ่งไปมาจากคนนึงสู่คนนึง และถูกตัดไปได้แต่พริบตาเดียวก็ถูกชิงคืน บอลกลิ้งไปมาอย่างรวดเร็วราวจังหวะเพลงร๊อคที่เร้าใจ และทันใดนั้นเสียงตูมก็ดังระเบิดขึ้นอีกครั้งหลังจากการง้างขาสับไกของผู้เล่นคนนึง ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากจนไม่มีใครอยากกระพริบตาเพราะกลัวพลาดจังหวะสำคัญไป
คนสิบคนในสนาม มีแปดคนที่วิ่งสลับตำแหน่งไปมาอย่างรวดเร็วต่างตะโกนร้องเรียกหาบอล มี สองคนที่เฝ้าฝั่งประตูของตนอย่างตื่นตัวเต็มที่ เพราะทันทีที่เผลอ บอลอาจพุ่งเข้าประตูได้ทุกขณะ
        บัดนี้ฝั่งใส่เสื้อลากบอลจากฝั่งซ้ายเข้าสู่กลางสนาม หมายเข้าวิถีสับไก ราวผีปรากฏตรงหน้าบัดนี้ร่างไร้อาภรณ์กลับขวางเข้าสกัดแย่งบอล
ด้วยไหวพริบผู้ครองบอล จึงถูกส่งออกไปอย่างรวดเร็วแล้วชิ่งกลับจากพวกเดียวกัน ทำการรุกคืบเข้าใกล้ประตูฝ่ายตรงข้าม เห็นเช่นนั้นแล้วฝ่ายป้องกันประตูจึงยิ่งเข้ามาสกัด แต่บอลไม่ได้ถูกยิงกลับถูกเขี่ยไปด้านหลังเฉียงขวาเบาๆ
บอลที่กลิ้งถไลไปนั้นบัดนี้อยู่เบื้อหน้าร่างบุรุษใส่เชิ๊ทที่วิ่งซ้อนมาราวพายุ พร้อมง้างขาขวาแล้วสับลงอย่างรุนแรงให้เสียงบอลปะทะรองเท้าคอนเวิสท์ออลสตาร์สีดำดังตูม พร้อมบอลที่แตกเป็นสองซีกพุ่งเข้าประตูไป

       เสียงเฮดังลั่นสนามจากทั้งคนดูและฝั่งยิงเข้าประตู ทรากบอลสองซีกอยู่ใต้เก้าอี้ที่ใช่ทำประตู ไม่มีใครแตะต้อง มีเพียงฝั่งยิงเข้าและฝั่งกองเชียร์เท่านั้นที่วิงไปแดงความดีใจกันเต็มลานสนามนั้น
       บรรดาปีหนึ่งที่กำลังนั่งกินข้าวอยู่ อ้าปากค้าง ตะลึงงันกับประสบการณ์เบื้องหน้าที่เพิ่งเคยเห็น พวกเขาเคยได้ยินมาเหมือนกันแว่วๆว่า ที่สถาบัณแห่งนี้ มีกีฬายอดฮิตอยู่อย่างนึงที่เล่นกันอย่างเอาเป็นเอาตายคือ บอลน้อย
      ชื่อของมันดูน่ารักเดียงสาเสียเหลือเกินซึ่งเมื่อเทียบกับการเล่นแล้วต่างกันราวฟ้าเหว บอลที่ส่งไปมาราวสายฟ้า ความรุนแรงของการยิงทำประตู การเคลื่อนไหวของบรรดาผู้เล่น สร้างความตื่นตนตื่นใจแก่เด็กปีหนึ่งยิ่งนัก

                     “นี่เหรอวะ..! บอลน้อยเทคโน”