แม่ไม่ให้เรียนไกล เป็นเพราะเราเอาแต่ใจรึเปล่า?

ตามหัวข้อค่ะ
เราเป็นเด็กต่างจังหวัด หรือเป็นเด็กนครศรีธรรมราช เราเรียนอยู่มัธยมปีที่3แล้วนะค่ะ 

ตัดมาที่หัวข้อหลัก แม่ของเราอยากให้เราเป็นราชการค่ะ 
เราเป็นคนไม่ชอบอะไรมาก เพราะวิชาที่ชอบก็ชอบไม่สุด เช่นศิลปะ เราชอบมาก วาดทุกวัน แต่เราก็เข้าใจในจุดหนึ่งว่า เราวาดไปเรื่อยๆ จะหมดไฟ และหมดความสนใจในศิลปะที่ชอบ เลยไม่ชอบวิชาอะไรเป็นพิเศษ  สำหรับเรายินดีนะคะ ที่จะได้เป็นราชการเพราะเป็นอาชีพที่มั่นคง และรายได้ดี แต่เราอยากไปเรียนมหาลัยที่กรุงเทพค่ะค่ะ(ตั้งเป้าหมาย)

ตอนช่วงปิดเทอมได้ไปมหาวิทยาลัยญาติที่เรียนจบ แล้วเปิดโลกมากๆค่ะ เทคโนโลยีก้าวหน้าไปมาก ชอบมากเลยนะค่ะ ทั้งรถไฟBTS หรือเป็นการแต่งกายที่เป็นตัวเองมาก หรือเป็นเพราะว่าเราเป็นเด็กต่างจังหวัดด้วย เราเลยไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้ เลยฝันว่าอยากมาเรียนที่มหาลัยกรุงเทพ 

เมื่อลองพูดเล็กน้อยว่า อยากไปเรียนกรุงเทพ แต่แม่เราตอบกลับมาว่าอย่าไปเรียนไกลเลย สาเหตุที่แม่เราบอกว่าตอนเราเรียนจบ ญาติคนเถ้าคนแก่ไปหาไม่ได้ สำหรับเราเราอยากเรียนมาก อย่างน้อยถ้าไม่ได้เลือกอาชีพที่ชอบ ก็อยากเลือกช่วงชีวิตที่ในวัยรุ่น,มหาลัย ให้คุ้ม เพราะรู้ว่าถ้าได้ทำงาน จะหาเวลามาเที่ยวก็น้อย เลยอยากใช้ชีวิตก่อนจะได้ทำงาน 

เราอาจดูเอาแต่ใจไปหน่อยนะค่ะ แต่เชื่อไหมค่ะ ว่าความรู้สึกที่ใจฟู กับเทคโนโลยีกรุงเทพมาก ชอบมาก ชอบมากๆๆๆๆ ชอบจริงๆ อาจจะเป็นเพราะเราเป็นลูกสาวคนเดียวด้วยรึเปล่า55 
อยากรู้ว่าความคิดของเรามันผิดที่เอาแต่ใจไปเรียนที่ไกลๆ กับเรียนที่ใกล้ๆ และทำงานต่อ

เพิ่มเติมค่ะ!

เพราะเราจะเป็นราชการเลยต้องเรียน ปวช. เพราะจะได้มีประสบการณ์ในการทำงานมากกว่า แต่สำหรับเราอยากเรียนม.4 และไปมหาลัยดังๆ แต่แม่เราตอบกลับมาว่า ก็เห็นว่าประสบการณ์ในการทำงานมันต่างกัน  แต่เราอยากเรียนมากกว่าทำงานนะค่ะ

ลองแสดงเห็นได้นะค่ะ กับเด็กที่เอาแต่ใจแบบนี้5555
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่