ก่อนอื่นคือนี่เป็นกระทู้แรกของเรานะคะ เราจะมาแชร์ประสบการณ์การเป็นคนนิสัยเสียของเราค่ะ

คือเรามีเพื่อนคนหนึ่งค่ะ นามสมมุติชื่อ A เรารู้จักกันตอนประมาณป.4ค่ะ นางเป็นคนนิสัยดีมากค่ะแล้วเราก็ค่อนข้างสนิทกัน ซึ่งในตอนแรกเราก็ยังเป็นคนดีอยู่ค่ะ นางเคยให้เงินเรา10บาทเพราะนางบอกว่าเรานิสัยดี แต่พอมาพักหลังๆเราเริ่มเปลี่ยนเป็นคนขี้แกล้งค่ะ ตอนนป.5-ป.6เราร้ายมากค่ะ ชอบแกล้งเพื่อนสารพัด รวมถึง A ด้วยโดยที่เราไม่รู้สึกผิดอะไรเลยในตอนนั้น เราไปเล่นบ้านAแทบทุกวันแล้วก็แกล้งนางแทบทุกครั้งจนบางทีนางก็ร้องไห้ แต่ไม่ใช่การแกล้งแบบเกลียดนะคะ คือเราก็รักนางแหละค่ะแต่ไม่รู้ทำไมเราถึงไปแกล้ง บางทีเราก็มีแกล้งคนอื่นบ้าง ปกติเรากับเพื่อนชอบเล่นแสดงละครกันอะค่ะแต่เหมือนเราจะแสดงเป็นตัวร้ายตลอดเวลา ชอบพูดจาบางทีก็ก้อปมาจากบทละครบ้างแล้วมันเป็นคำพูดที่ไม่ดี เป็นคำพูดเชิงลบ มันทำให้เพื่อนรู้สึกแย่อะค่ะ จนขึ้นมา.1 เราก็ยังคบกับAอยู่กับเพื่อนๆบางคนค่ะที่ได้มาอยู่รร.เดียวกัน แต่ช่วงนี้เราจะไม่ค่อยแกล้งมากเท่าไหร่แล้ว เพราะไม่ค่อยได้เจอกันเหมือนเมื่อก่อน ยังมีไปบ้าน A อยู่บ้างแต่ไม่มากเท่าเมื่อก่อน แต่เราก็จะมีไปคอมเม้นแกล้งบ้างตามโพสในเฟสของนางค่ะซึ่งทุกครั้งที่เราเม้นไม่มีคอมเมนต์ที่ดีเลยค่ะ พอมาขึ้นม.2 เราก็เริ่มจะห่างๆขึ้นมาบ้าง เริ่มไม่ค่อยได้ไปบ้านเขาแล้ว คอมเม้นตามเฟสก็น้อยลงค่ะ แล้วเราก็เริ่มห่างกันตอนม.3 พอขึ้นม.4 เราก็เปลี่ยนแปลงตัวเองค่ะ เราเป็นคนดีขึ้น จนม.5 ถึงวันเกิดของA เราจึงตัดสินใจไปแฮปนางในแชทโดยใช้เอฟเฟคข้อความกล่องของขวัญใน messenger แล้วก็ขอโทษกับเรื่องที่ผ่านมา นางก็ตอบมาว่า เอฟเฟคห่อของขวัญอะไรนะ ในตอนนั้นเราคิดว่านางน่าจะไม่โกรธ เพราะปกตินางเป็นคนดีมาก ไม่พูดคำหยาบด้วย เวลาผ่านไปต่างคนต่างแยกย้ายกันขึ้นมหายลัย ถึงตอนนี้ก็ปี2แล้วแต่เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาเราได้ทราบข่าวว่าตอนนี้Aเสียแล้ว ตอนแรกเราก็ช็อคนะคะ แต่ก็ยังไม่ได้ร้องไห้หรืออะไรเพราะก็ห่างกันมาหลายปีแล้ว จากนั้นเราก็ไปงานศพนางค่ะ พอกลับมาบ้านเราก็นึกถึงอดีตที่เราเคยสนิทกัน เคยเป็นเพื่อนกัน เราไปย้อนดูโพสในเฟสนางก็เจอโพสนึงเกี่ยวกับชีวิตที่แย่ในวัยเด็กทำให้เรารู้สึกผิดมากค่ะที่เราเคยแกล้งนาง ทำไม่ดีกับนาง เรายังไม่เคยขอโทษนางแบบต่อหน้าเลยซึ่งในตอนนี้มันไม่มีโอกาสอีกแล้ว เราร้องไห้และเสียใจในกับสิ่งที่เราเคยทำเพราะนางคือเพื่อนที่ดีที่สุดคนหนึ่งในชีวิตเราค่ะ เรารักนางค่ะ ตอนนี้เรารู้สึกแย่มากๆค่ะ เราไม่กลัวนะคะถ้านางจะกลับมาหาเราหรือมาเข้าฝันหรืออะไรก็ตาม ถ้าเราได้เจอนางอีกครั้งเราจะดีใจมากเพราะเราอยากขอโทษกับทุกสิ่งที่เราทำต่อหน้านาง ให้นางรับรู้ว่าเรารู้สึกผิดจริงๆ ต่อไปนี้เราตั้งใจว่าเราจะทำบุญให้นางทุกครั้งที้เรามีโอกาส ถึงแม้มันจะทดแทนในสิ่งที่เราเคยทำไม่ได้แต่มันก็เป็นสิ่งเดียวที่เราสามารถทำได้ในตอนนี้ 

กระทู้นี้ตั้งมาเพื่อระบายความรู้สึกและเล่าในสิ่งที่เราผ่านมาค่ะที่เรามีค่ะ ใครเคยมีประสบการณ์คล้ายๆกัน หรือมีความเห็นอย่างไรมาพูดคุย แบ่งปันกันได้ค่ะ