ควรรู้สึกยังไงกับสถานการณ์แบบนี้ ?

บางครั้งทั้งเข้าใจ และเหนื่อยใจ บอกไม่ถูกว่าเพราะอะไร ทะเลาะกันหลายครั้ง บางครั้งก็ทำใจยอมรับได้ บางครั้งก็รู้สึกนอยด์ขึ้นมาอีกแล้ว 

ถ้าวันหนึ่งคุณรอแฟนที่ไม่ได้เจอกันตลอดทั้งปี พอกำลังจะเจอกัน ทำแพลนเที่ยวด้วยกัน แล้วอยู่ ๆ ก็โผล่มาว่า " เพื่อนคู่นี้อยากมาด้วย อยากไปเที่ยวด้วย ' ถามว่าเราโอเคมั้ย แต่ตนเองชวนมาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ถ้าเราบอกไม่โอเค นั่นเท่ากับว่าคนที่ลำบากใจก็เป็นแฟนเรา แต่ถ้าเราตอบโอเคทั้ง ๆ ที่ใจไม่โอเค นั่นคือความรู้สึกแย่ในใจเราแทน 

เขาก็บอกแค่มาด้วย แต่ไม่ได้ตัวติดกัน แค่ขึ้นเครื่องบินมาลงพร้อมกัน สอนการใช้ชีวิตในกรุงเทพฯ จากนั้นต่างคนต่างไปใช้ชีวิต ประโยคนี้ก็ดูโอเค 
สักพักพอกำลังจะแพลนที่เที่ยว เราเทียวหาว่าไปไหนกันดีอย่างยากลำบาก บอกตรง ๆ ว่าอยากใช้เวลาให้คุ้มที่สุด แต่สิ่งที่ได้คือ ' ไปตรงนั้นเอาเพื่อนไปด้วยได้มั้ย ' บางครั้งมันเหมือนเรากำลังพยายามที่จะอยากอยู่ด้วยคนเดียว และอีกบางมุม ก็เอ็นดูเพื่อนเขาที่มาประเทศไทยครั้งแรก เราควรเป็นเจ้าบ้านที่ดี ... จริง ๆ หรอ 

เราควรเทคแคร์คนอื่นด้วย แฟนเราด้วย เราเป็นไกด์ หรือเป็นแฟน

ถ้าจะมาเจอกัน 3-8 ชั่วโมง แบบเจอกันเพราะคิดถึงมันก็ได้ ปกติก็เป็นแบบนี้ทุกปี แต่คราวนี้คือ จะขึ้นรถ ลงเรือ จองตารางไปไหนมาไหน ก็ต้องบอกอีกคู่ว่า 'เอ้อ จะไปนั่นนะ จะไปนี่นะ'  ไปมั้ย จองให้นะ เวลานี้นะ จนบางครั้งเราแบบ นี่กำลังแพลนเที่ยวด้วยกันใช่มั้ย ไม่ได้จัดกรุ๊ปทัวร์เที่ยว

คือถ้าเหงาแล้วอยากเที่ยวกับเพื่อนบ้าง ใจเราบางทีก็ไปเถอะ ปล่อยเราไว้ตรงนี้ แล้วอยู่แบบนี้ น่าจะดีกว่า ... 
อีกใจคือ อย่างี่เง่าเลย เราก็เที่ยว ๆ ไป จะได้มีเพื่อนเยอะ ๆ แต่มีแค่เรานะ ที่สื่อสารไม่ได้ มีแค่แฟนที่พูดไทยกับเราได้ นอกนั้นเขารู้เรื่องกัน 3 คน 

ความรู้สึกส่วนเกินบางครั้งมันโจมตีเราแรงมากจริง ๆ 

รู้สึกแย่กับตัวเองที่รู้สึกแบบนี้ 

เราต้องใจกว้าง เราต้องยินยอม เราควรเข้าได้กับทุกคนใช่มั้ยนะ .. 

1 ปี เจอกันแค่ 3 อาทิตย์เองนะ ...