ทำไมไม่รักกันแล้วไม่ยอมเลิก

คบกันมายังไม่ถึง 3 ปี แต่ทะเลาะกันมาตลอด เดี๋ยวดีเดี๋ยวแย่ เราก็ทำตัวไม่ดีบ้าง บางทีเค้าก็เป็นคนทำตัวไม่ดีสลับ  ๆ กันไป มีหลายครั้งที่คิดจะเลิกกันสุดท้ายเค้าก็จะทำดีกับเราทดแทนที่เราเสียใจ มันเป็นแบบนี้มาตลอดเวลาที่ทะเลาะกัน มันจะจบด้วยการที่ทะเลาะกันแรง ๆ และถึงจุดพีคเค้าถึงเงียบและทำเหมือนปกติ  เราพยายามมาลองมาหมดแล้ววีธีที่จะทำให้เราไม่ทะเลาะกัน เราไม่เข้าใจว่าทำไมคำพูดเราถึงไปทำให้เค้าโมโหอยู่เรื่อย บางที่เรางง จนมาคิดว่าเรากวนประสาทโดยที่ไม่รู้ตัวหรือเปล่า ถ้าเงียบก็จะกลายเป็นว่าเราทำเมิน ถ้าพูดดีให้หยุดทะเลาะยอมรับผิดทั้งที่เราต่างคนต่างไม่เข้าใจกัน เราพยายามพูดออกมาจากใจให้ไม่ต้องทะเลาะกันใช้เหตุผลมันก็ยังไม่เข้าหูเค้า เค้าก็ไม่ยอม ยิ่งเถียงด่ากันอีก ไม่ยอมเข้าไปใหญ่ บางทีถึงขั้นทำของเสียหาย ถึงไม่มากเราก็รู้สึกว่ามันเป็นปมในใจเรา  เป็นภาพความรุนแรงที่เราไม่อยากเจอ
     
     มาปีนี้เราคิดที่จะเลิกจริง ๆ เราห่างกับเค้า และเราจะตัด เค้าตามง้อทำดีสารพัด ซึ่งมันไม่ได้ผลจนนานเป็นเดือนเข้า เค้าเริ่มรุนแรงดื้อจะไปต่อแบบไม่สนวิธี เราไม่สนใจเค้าไม่ตอบแชทไม่รับสายบล็อคจะมาหาถึงที่ บางทีก็ทะเลาะด่าเราเสียงดัง จนเราอายคนข้างบ้าน พูดถึงสิ่งที่เค้าให้เรามาทวงเป็นจำนวน ด้วยความที่เราเครียดทางเรื่องงานเรื่องเงิน มันรุมมาพร้อมกันทุกอย่าง เราเลยตัดสินใจลาออกจากงาน ซึ่งเราคิดมานานแล้วว่าอยากย้ายที่ทำงานเราอยากไปลองใช้ชีวิตที่อื่นดูบ้าง ที่ไม่ได้เพราะเรายังอยากอยู่กับเค้า ครั้งนี้เลยตัดสินใจออกซะเลยเผื่อว่ามันจะห่างหายจากกันไปเองด้วยระยะทาง 

     พอเราออกจากงานเราก็คิดอะไรอีกแบบที่ไม่เด็ดขาดกับตัวเองซึ่งมันไม่เป็นผลดีเลย แทนที่เราจะไปอยู่ในที่ของตัวเองก่อนระหว่างที่ยังไม่ย้ายที่อยู่ เรากลับมาอยู่บ้านเค้าซึ่งเราคิดว่านี่อาจจะดี เป็นโอกาสสุดท้ายที่เราลองอยู่ด้วยกันปรับจูนกัน แต่ทะเลาะง่ายกว่าเดิมอีก ยิ่งตอกย้ำว่ามันไม่มีทางดีขึ้นมีแต่เท่าเดิมหรือแย่ลง ตอนนี้เราก็รู้สึกแย่กับตัวเองที่ไปไหนไม่ได้และทำตัวเหมือนคนไม่มีทางเลือก ทั้งที่การรักตัวเองมันไม่ได้ยากเลย เราสงสารเค้า เราไม่กล้าที่จะทิ้งเค้าไปเฉย ๆ โดยไม่แคร์อะไร เรานึกถึงตอนที่เราลำบากแล้วเค้าไม่เคยทิ้งเรา ตอนนี้สับสน นึกถึงคำพูดที่เค้าพูดออกมาตอนทะเลาะว่าจะอยู่จองเวรจองกรรม หรือ ไม่ดีก็จะอยู่แบบนี้แหละ เรายิ่งหดหู่ใจ