เราเชื่อว่าหลายคนมีอดีตความรัก ที่ไม่สมหวัง เราก็เช่นกัน เรามีรักครั้งเก่า ที่เคยจริงจังถึงขั้นวางแผนอนาคตร่วมกัน แต่ต้องผิดหวังเลิกรากันไป (ทั้งที่ยังรักกันอยู่) เพราะครอบครัวฝ่ายชายไม่สนับสนุน ครอบครัวเลือกผู้หญิงที่ดีพร้อมกว่าเราให้ สุดท้ายพี่เขาได้แต่งงานกับผู้หญิงที่อายุมากกว่า 5 ปี เพราะครอบครัวให้ความสำคัญกับหน้าที่การงานและฐานะทางสังคมมากกว่า.. ผ่านไปหลายปี เราพบรักใหม่แต่งงาน มีครอบครัวที่อบอุ่น มีลูกชายหญิงที่น่ารัก 2 คน ส่วนแฟนเก่าเราไม่มีลูก และเหมือนจะมีปัญหาครอบครัวอยู่ช่วงหนึ่ง เพราะฝ่ายชายไม่ค่อยกลับบ้านทำแต่งานไม่สนใจภรรยา...ผ่านไปสิบปีกว่า เราพึ่งได้รู้ความจริงจากครอบครัวเราว่า ช่วงที่เรากับแฟนเก่าเลิกรากันไป พี่เขามาหาเราที่บ้านหลายครั้ง แต่ครอบครัวเราโกหกว่าเราไม่อยู่และคอยกีดกันไม่ให้ได้พบกัน เพราะเชื่อว่าคบกันไปก็ไม่รอด มีแต่เราจะเสียใจกว่าเดิม แม้ตอนแต่งงานพี่เขาก็ รอถึง 4 ปี กว่าจะยอมแต่งงานกับแฟนสาว เพราะเราเคยบอกให้เขารอ 4 ปี เพื่อเราจะได้มีทุกอย่างไม่ด้อยกว่าผู้หญิงคนนั้น.. แต่เราไม่รู้ว่าฝ่ายชายยังรออยู่ เราจึงคบกับคนอื่นและแต่งงานหลังเรียนจบ หลังเราแต่งงาน 1 เดือน พี่เขาก็แต่งงาน..ครั้งหนึ่ง หลังจากที่เราแต่งงานมีลูกแล้วเราเอาลูกไปฝากยายเลี้ยง พี่เขาเคยมาเยี่ยม(ไม่ได้เจอเราเจอแต่ลูก) เขาขออุ้มลูกของเรา แล้วกลับไป นั้นคือเรื่องราวทั้งหมดในอดีต... ปัจจุบัน พี่เขาได้เลื่อนตำแหน่งเป็นผู้บริหารระดับสูงของหน่วยงานราชการหนึ่ง และมาทำงานอยู่ใกล้บ้านเรา วันหนึ่ง พี่เขาก้โทรมาหาเรา (เป็นครั้งแรกในสิบกว่าปี ที่ได้คุยกัน)  แล้วบอกว่ายังหวังดี ห่วงใย และเห็นเราเป็นน้องสาวเหมือนเดิม ... ตอนนี้เราก็มีทักทายคุยกันบ้างเล็กๆน้อยๆ เช่นอวยพรวันปีใหม่ วันเกิด เท่านั้น แต่เรารับรู้ได้ว่า หากไม่มองเรื่องความเหมาะสมที่เคยเป็นแฟนกันมาก่อน พี่เขาก็ยังเป็นผู้ชายในไม่กี่คน ที่หวังดีกับเราจริงๆ คนหนึ่ง เราเลยอยากถามว่า ...เราควร กลีบไปติดต่อ พี่เขาในฐานะเพื่อนที่ดี หรือพี่น้องกับเขาได้ไหม หรือควรปล่อยให้เวลาผ่านไปเช่นนี้ จะจากกันไปตามกาลเวลา..หรือให้เหลือแต่ความทรงจำดีๆก็พอ