ธุรกิจขายตรง...ที่ถูก ก.ม.
เป็นเรื่องปกติในสังคมไทย
เป็นธุรกิจแบบหนึ่งที่มีมานานแล้ว

ธุรกิจขายตรงที่มีจรรยาบรรณ
ย่อมไม่หลอกลวงผู้อื่น
มีรับประกันคุณภาพสินค้า..คืนได้

บางธุรกิจเป็นขายตรงแบบหลายชั้น
มีการสร้างเครือข่ายขึ้นมา
และแบ่งผลประโยชน์กัน

ถ้ามีการซิกแซ๊กรูโหว่ของก.ม.
มุ่งประโยชน์ของตน บนความเสียหายของคนอื่น
ก็เป็นสิ่งที่ควรประณาม

ธุรกิจการเมือง...ที่ถูกก.ม.
มีบทข้อบังคับ และจริยธรรมกำหนดไว้
ให้เล่นในเกมส์
เป็นเกมส์ของผู้มีอำนาจ

บางพรรคการเมือง
ก็ใช้วิธีดูดสมาขิกใหม่ และสร้างเครือข่ายบ้านใหญ่
เหมือนธุรกิจขายตรงแบบหลายชั้น

มีแม่ข่ายและลูกข่าย ต่อกันเป็นทอดๆ
ไปจนถึงระดับผู้ใหญ่บ้าน

กลุ่มก๊วนใดมีส.ส.ในมือมาก
ก็ย่อมได้ตำแหน่งทางการเมืองมาก

แต่แม้จะเล่นการเมืองแบบถูกก.ม.ก็ตาม
ก็หารับผิดชอบคุณภาพสินค้าด้วยไม่
นั่นก็คือ ผู้ที่มาดำรงตำแหน่งการเมืองในทุกระดับชั้น

เพราะเป็นเกมส์ที่แบ่งผลประโยชน์ตามที่กล่าว
จึงเป็นเรื่องธรรมดา ที่จะมีสินค้าด้อยคุณภาพ
ปะปนมามีตำแหน่งในการบริหารบ้านเมือง
เหตุจากไม่มีการคัดกรองคุณภาพสินค้าที่เข้มงวดพอ

และประชาชนก็ไม่สามารถจะขอคืนสินค้าได้
เขาส่งใครมา..ต้องทนรับไปตาปริบๆ

ยิ่งถ้าเป็นพรรคการเมืองที่มีความเชี่ยวชาญ
ในการใช้รูโหว่ หรือสร้างรูโหว่ของ ก.ม.ขึ้นมาใหม่
เพื่อความเป็นบอสใหญ่แล้วละก้อ

มันก็ไม่ต่างจากธุรกิจขายตรงที่ผิด ก.ม.ตรงไหน
เพราะดูแรกๆก็เหมือนจะดี หรู เริ่ด รวย

แต่พอเวลาผ่านไปไม่นาน
ก็เริ่มมีร่องรอยความเน่าเฟะปรากฏออกมาเรื่อยๆ
จนถึงเวลาที่ บอสบางคนต้องรีบกระโจนหนีตายกันวุ่นวาย

เมื่อบอสขายตรงพูด
ก็ยากจะคาดเดาว่าตรงไหนจริงหรือเท็จ
เพราะบอสบางคนเป็นดารา จะบีบน้ำตาเมื่อไหร่ก็ได้
บทบาทแค่นี้ จิ๊บๆ

แต่เมื่อนักการเมืองบางคน ออกมาพูด
จริงกลับเป็นเท็จ
เท็จเป็นเท็จยิ่งขึ้น
บางคนตีบทแตกยิ่งกว่าดาราเสียอีก

ไม่ว่าบอสขายตรง หรือบอสการเมือง ที่ขาดจริยธรรม
มันก็เน่าทั้งนั้น...

เพราะความโลภ ที่ไม่รู้จักพอ 
มันไม่เข้าใคร ออกใครจริงๆ..