วันนั้นไม่น่าทักเขาไปเลย

คือตอนแรกเราแอบชอบน้องคนนึงอยู่ เราก็พยายามไปเจอน้องเค้าบ่อยๆความรู้สึกก็เหมือนว่าน้องเค้าก็แอบมองเราแต่ก็แค่นั้นไม่ได้พูดคุยอะไรกัน จนวันนึงเราไม่รู้นึกยังไงพยายามหาเฟสน้องเค้าไล่หาจากคนที่ทำงานกับน้องจนเราเจอเฟสน้องเขา เราก็ทักไปทำเป็นถามว่าชื่อนี้มั้ย ทำงานที่นี่รึป่าว จนน้องเค้าอยากรู้ว่าเราคือใคร เราบอกว่าเราอายุเยอะกว่านะ แล้วน้องเค้าเหมือนรู้ว่าเป็นเราถามว่าใช่พี่ที่ซื้อกาแฟบ่อยๆมั้ย ใช่พี่ที่ซื้อแก้วนี้มั้ย ใช่พี่ที่อยู่ที่นี่มั้ย จนเราต้องยอมบอกว่าเป็นเราเอง น้องเค้าก็เหมือนโอเคนะที่เป็นเรา  แรกๆคุยกันมันดีมาก น้องเค้าเลิกงานก็ทักมา เป็นห่วงเรา เราจะไปไหนก็ไปเป็นเพื่อน เลิกงานก็มีแวะมาหาแต่พอผ่านไปไม่กี่วันน้องเค้าก็เริ่มไม่ทัก เป็นเราที่ต้องทักตลอด สักพักเริ่มนานๆตอบที จนตอนนี้ไม่อ่านแชทเรามา 3 วันได้แล้วเราก็ยังส่งหาเค้านะว่าคิดถึงนะ พยายามห้ามใจแล้วแต่มันก็อดส่งไปไม่ได้ บางทีเราก็คิดนะว่าจบตั้งแต่ตอนนี้ก็ดีเหมือนกันจะได้ไม่รักเค้าไปมากกว่านี้ แต่อีกใจก็ยังคิดถึงเวลาที่เคยมีเค้า เราลืมบอกว่าเรากับน้องเค้าคุยกันมาได้เดือนนึงนี่ขนาดแค่เดือนเดียวนะ แต่อย่างว่าเราแอบชอบน้องเค้ามานานแล้วยิ่งได้มาคุยกันเลยทำให้เราให้ใจเค้าเร็วมาก ตอนนี้ก็พยายามทำใจอยู่ว่ามันจบแล้วละ แต่ใครพอมีวิธีไม่ให้มือลั่นส่งข้อความหาเค้าได้มั้ยคะ เค้าไม่ได้บล็อคเรานะ ส่วนเราหรอบล็อคเค้าได้แปปเดียวก็ปลดบล็อคแล้ว มาอกหักตอนแก่นี่เจ็บใช่ย่อย ใจเราไม่แข็งพอด้วยที่จะตัดเลย ไม่รู้ต้องใช้เวลานานแค่ไหนถึงจะลืม