วันนี้ เราตัดสินใจเลิกกับแฟน เป็นเพราะเราเอง ที่รับในตัวเขาไม่ได้ กับ การเอาแต่ใจของตัวเอง  เราคบกับแฟนได้ 2 ปี กว่าๆ  ตอนนี้เราอายุ 31 ปี แฟน อายุ 27 ปี  ปัญหาในการที่เราตัดสินใจจบ ความรักครั้งนี้ เรารู้สึกว่า เราคาดหวังในตัวเขามากเกินไป และ เราอาจจะเอาแต่ใจ ทำให้เขา แสดงออกความรักให้กันแบบนิ่งๆ แสดง ความรู้สึกแบบ ทำขอไปที,ทำเท่าที่มี,ทำได้แค่นี้ มีเท่านี้ ( ความจริง หรือ เขาอาจจะเต็มที่ของเขาแล้ว แต่ไม่พอสำหรับเรา )  ตลอดระยะเวลาที่คบกัน เราจะเป็นคนที่ต้อง คอยบอก ให้ทำอย่างนี้ อย่างนี้ ตลอด เช่น การชวนไปเที่ยวตจว. , การไปคอนเสริต์ การไปดูหนัง การไปกินข้าวร้านอาหารดีๆข้างนอก  ซึ่งเราเคยรอให้เขาทำ แต่เขาคือ ชวนเราไปตกปลา ตกหมึก ซึ่งเรารู้สึกว่า การใช้ชีวิตตรงนั้น แดดร้อน ละลำบากเราเลย เลือกที่จะอยู่บ้านดีกว่า แต่การชวนไปไหน เช่น ทะเล ตจว. จะไม่มีเลย เพราะ ไม่มีงบ ( ไม่มีจริง เพราะเขาภาระเยอะ)   ซึ่ง เราก็แอบเสียใจและน้อยใจ จนมันสะสมมาเรื่อยๆ เพราะวันหยุด เราจะใช้ชีวิตอยู่บ้าน กิน นอน เล่นเกมส์ วนอยู่เท่านี้   เราเป็นคนชอบไปคอนเสริต์ มากๆ ชอบซื้อเสื้อผ้า แต่งตัว ชอบใช้ของดีๆ เครื่องสำอางค์( ราคาที่เราจับต้องได้ของเรา )  แต่ทุกอย่างเราออกเอง (ในใจก็ อยากให้เขาซื้อให้แต่เขาไม่มี)  เราก็ไม่เป็นไรเราก็ ซื้อเอง เราก็อยากมีฟิล ที่แบบ แฟนซื้อให้บ้างอะไรบ้าง แต่ 1 ปี จะได้ 1 ชิ้น ก็แอบนอยด์ แต่ก็ ซื้อเองส่วนมาก  ส่วนอาหารการกิน เขาจะเลือกกินแบบง่ายๆ หากินแต่ของตัวเอง แล้วก็จบไป (เหตุผลเพราะกลัวเรา นู้นนี้ นั้น)  แต่เราเวลาเราจะกินอะไร เราจะซื้อเผื่อเขาทุกอย่าง เราเลยน้อยใจ ว่า ทำไมไม่เคยคิดจะซื้อเผื่อให้กันบ้าง ทั้งๆ ที่ก็ รู้ ว่าชอบหรือไม่ชอบอะไร  เขาจะมีเหตุผล บอกว่า เราเรื่องมาก เลยตัดปัญหาไม่ซื้อมา  ในทุกๆอย่าง เขาจะชอบคิดว่าเราเป็นคนเรื่องมาก ทำอะไร ก็ไม่ถูกใจ ( มันจะมีทั้งทำแล้วไม่ถูกใจ กับ ไม่ทำเลย แต่ส่วนมากจะไม่ทำเลยมากกว่า แล้วอ้างว่า ทำแล้วไม่ถูกใจ )  จนทุกอย่างๆ มันสะสม จนเกิดคำถามว่า เราโอเคกับเขาแล้วใช่ไหม พยายามปลอบใจตัวเอง ว่าสักวันมันจะดี เราและแฟน จะเข้ากันได้ พยายามคุยกันแล้ว เรื่องเล็กๆน้อยๆ แต่มันก็ คงเดิมตลอดมา.  จนวันนี้ เราอยู่กับตัวเองมา 2 อาทิตย์ เราก็ใช้ชีวิตอยู่ได้โดยไม่มีเขา   ข้าวเราก็ หาซื้อกินเองได้ นอนโดยไม่มีเขา เราก็นอนหลับได้ เรื่องเงิน เราก็หาเองได้ เพราะไม่เคยได้ของเขาอยู่แล้ว ////  วันนี้ เราก็เลยทักไปบอกเขาว่า เราไม่โอเคกับการที่เรามีชีวิตร่วมกันกับเขาแล้ว  เราพยายามปรับ และเข้าใจ ในตัวตน ในการแสดงออกความรักของเขาที่เขาบอกว่าเขาทำเต็มที่แล้ว และพยายามแล้ว  เรารู้สึกว่า มันก็เหมือนเดิม ที่เราต้องปรับและแก้เอง เราอยากมีชีวิต ที่มีความสุข ได้รับการ Support จากแฟน ถึงไม่ใช่เรื่องเงิน แต่เป็นเรื่องการสนใจ ใส่ใจ การเป็นห่วงความรู้สึก ที่ไม่ใช่ปล่อยให้เรารู้สึกกับทุกๆอย่างไปเอง เราคิดว่าเราตัดสินใจถูกแล้ว  อนาคตเป็นไงช่างมัน เราก็ทำเต็มที่ของเราแล้ว  มีอาการร้องไห้อยู่นะ แต่ก็ ไม่โทษใคร ละกันเรื่องนี้  ยอมรับความจริง แล้วใช้ชีวิตต่อไปทำให้ดีดีกว่า  เป็นกำลังใจให้กันหน่อยน่ะ...