เพียรกลั้นน้ำตาไว้
มิให้ไหลกลืนลงคอ
บางส่วนล้นมาจ่อ
ปริ่มล้นท่อน้ำตาริน

เจ็ดเดือนพบรู้จัก
ก็หลงรักเจ้าหมดสิ้น
คงเป็นเพราะฟ้าดิน
กำหนดไว้ให้พบพา

เช้าเย็นได้เห็นหน้า
ส่งเสียงมาโผล่หน้าหา
ป้อนน้ำอาหารยา
รู้เวลามาพบกัน

และคงเพราะดินฟ้า
กำหนดมาเพียงแค่นั้น
เจ็ดเดือนสิ้นสุดฝัน
เราไม่ทันได้กล่าวลา

เห็นเพียงแค่รูปเจ้า
ที่เขาเอาขึ้นรถรา
ละห้อยในแววตา
รับรู้ว่าเจ้าเศร้าทุกข์

ขอให้เจ้าไปดี
อยู่ในที่มีความสุข
นอนกินเล่นสนุก
ทุกทิวาราตรีนะ