หัวหน้าใจร้อน ไม่คิดหน้าคิดหลังให้ดี ใช้อารมณ์มากกว่าเหตุผล

บางครั้งก็ใช้อารมณ์ พูดจาไม่คิดหน้าคิดหลังให้ดี จนลูกน้อง มีบาดแผลทางจิตใจ หลายต่อหลายครั้ง แต่ก็มีบางครั้งที่แกขอโทษ แล้วให้ลูกน้องหายโกรธทันดี แกลืมนึกไปรึป่าว บาดแผลที่เกิดขึ้นมาแล้ว บางแผลมันเป็นแผลเป็นที่ยังคงทิ้งร่องรอยเอาไว้

บางครั้ง พอเราพูดสิ่งที่เราอยากพูดหรืออธิบาย แกก็ว่าลูกน้องเถียงทุกคำ ทั้งที่อยากอธิบาย ให้เข้าใจกัน

อีกอย่างหนึ่งการลา
พอลูกน้องจะลา พูดทุกครั้งอย่าลาให้ตรงวันที่มีงานหนัก
จะลาดูคนอื่นด้วย คนอื่นต้องทำงานหนัก
ทำไมการลาของลูกน้อง ถึงไม่ได้ใช่สิทธิของตัวเองเต็มที


ช่วงนี้ ท้อแท้ใจมาก เพราะโดนแบบนี้มาบ่อยๆ
เลยอยากหาวิธีที่ทำให้ตัวเองดีขึ้น หรือ ควรจะแก้ยังไงดีจ่ะ