แค่มองหน้าเนี่ยนะ เป็นเรื่องราววิวาทกันได้

เวลามองหน้าใคร ทำไมอีกฝ่ายตีความไปว่ามองหน้าหาเรื่อง
รู้สึกโกรธไม่พอใจ ต้องรีบตามไปเอาเรื่องทำร้ายร่างกายเขาทำไม
เขามองออกไปถ้าเจอคนรู้จักจะได้ทักทาย
เมื่อไม่ใช่ก็มองผ่านไป บางทีมองสิ่งต่างๆ
แล้วตาประสานตาพอดี ก็รีบหันไปทางอื่น
เพราะไม่รู้จัก ไม่รู้จะทักว่าอะไร พอจะยิ้มให้ก็ไม่คุ้นเคย
เลยต้องผ่านเลยไปดูสิ่งอื่นต่อไปเพราะไม่รู้จะพูดอะไรดี
บางทีอยากจะยิ้มให้ แต่กลัวเขาไม่ยิ้มตอบ
บางคราวเมื่อถูกถามกลับต้องพูดแก้เก้อไปว่าหน้าคล้ายคนรู้จัก
วิธีแก้คือต้องเดินก้มหน้า เดินทอดตาลงมองเห็นแค่เท้าหรือเปล่า
เรื่องไม่เป็นเรื่องทำให้เป็นเรื่องราวบานปลายจนได้
คนที่รู้สึกโกรธเวลาใครมองหน้านี่มีปมอะไรในใจเป็นแน่
เรื่องอ่อนไหวทางอารมณ์ของคนไทยมีหลายเรื่อง
ที่เห็นชัดคือเรื่องเสียงแตรและการมองหน้านี่แหละ