แม่มักจะลำเอียงเรากับพี่พอเราทำผิดพลาดนิดเดียวแม่กับพี่ก็จะรุมว่าเราแต่ถูกของเขาเพราะทุกครั้งที่เราโดนว่าเพราะเราทำผิดจริงแต่เราทำผิดเพราะใช้อารมณ์แต่สาเหตุที่เราใช้อารมณ์เพราะพี่เราพี่ชอบพูดอะไรที่เราไม่ชอบเขารู้ว่าเราไม่ชอบสิ่งนั้นแต่ก็เอามาพูดเพื่อให้เราโมโหเราฉุนขาดมากตอนนั้นและแม่ก็เข้ามาละพูดว่าเราต่างๆนาๆหาว่าเราไม่รักพี่เป็นเด็กไม่ดีบอกว่าพี่เขาก็ไม่ได้ทำไรผิดนับแต่นั้นเราก็เกลียดพี่เรามาตลอดแต่พี่ก็มักชอบพูดจาเสียมเราหลายรอบเราพยายามไม่สนใจแต่มันไม่ไหวจริงๆจนเราฟิวขาดพูดจาไม่ดีใส่พี่ละแม่ก็มาเห็นถึงตอนที่เราพูดไม่ดีใส่พี่ตลอดพออธิบายก็ไม่ฟังแม่ไม่เคยว่าพี่เลยถึงว่าก็ว่าผ่านๆละก็หันมาว่าเราต่อเราพยายามที่จะมองว่าแม่ไม่น่าจะใข่คนแบบนั้นแต่ทุกการกระทำมันไม่ใช่เลยแม่ดูจะใส่ใจและรักพี่มากกว่าเราเสียใจมากจริงๆตอนนี้เราไม่รู้ว่าครอบครัวนี้จะเป็นที่พึ่งให้เราอีกได้มั้ยจะเป็นคนที่เราไว้ใจอีกได้หรือป่าวแต่ตอนนี้เรารุ้สึกเกลียดครอบครัวนี้จริงๆรวมถึงตัวเราด้วย