(ตอนตั้งกระทู้นี้ คุณโปแปงยังเล่าไม่จบนะครับ)



ผมอยากจะบอกคุณโปแปงในเดอะโกสท์ว่า ขอบคุณที่สรุปในมุมมองของคุณด้วยความรู้สึกว่า ทำให้ความเครียดก่อนหน้าเรื่องในมุมคุณปอยของผม ได้สลายหายไปไม่ยึดติดจนเปนทุกข์อีกต่อไปแล้วครับ ขอบคุณมากครับ

และก็ขอขอบคุณชาว Pantip หลายๆท่าน และทุกๆอาชีพ ไม่ว่าจะ พนักงานออฟฟิศ ทหาร ตำรวจ พยาบาล ดอกเตอร์ นักข่าว/ผู้ประกาศข่าว นักร้อง ทนายความ และอาชีพอื่นๆอีกมาก ที่ได้เข้ามาที่ Pantip นี้ ที่ไม่ว่าพวกคุณจะเมนท์จะอ่านยังไง ผมจะจำได้ไม่ลืมว่า พวกคุณและคุณโปแปง ทำให้ผมวางเรื่องนี้ลงได้อย่างถาวร ขอบคุณจากใจจริงๆครับ

ปล. หวังว่าถ้าคุณโปแปงมาอ่านกระทู้นี้จริงๆ ผมจะดีใจมากๆเลยครับ