อีกเรื่องที่ให้เป็นตัวเต็ง บทละครยอดเยี่ยมแห่งปี ต่อจากเรื่องแรก ร้อยเล่มเกมส์ออฟฟิศ
ในขณะที่ ร้อยเล่มเกมส์ออฟฟิศ เล่นกับความลึกและคมคาย เปิดเบื้องลึกในแวดวงธุรกิจการเงิน 
ทองประกายแสด ให้ความรู้รอบตัวเพียบ เปิดเบื้องหลังอุตสาหกรรมบริการ (อารมณ์) + บันเทิง

ทั้งสองเรื่อง มีบทพูดที่เจ็บ และจุก สอดแทรกมุขตลกได้อย่างชาญฉลาด 
เป็นงานเขียนบทและกำกับที่ค่อนข้างสมบูรณ์ หาจุดอ่อน "อ๊ะหยังวะ" ได้ยาก

นักแสดงรุ่นใหญ่รุ่นเล็ก เล่นเก่งทั้งหมด  ผู้กำกับเล่าเรื่องได้ลงตัว ไม่เวิ่นเว้อ
ในภาพรวม ดูแล้วทึ่ง บันเทิงและสนุก แม้จะเป็นละครตีแผ่สังคม ก็ตาม
ผู้ชายทุกคนในทองประกายแสด มีเสน่ห์ ความเป็นผู้ชายที่แตกต่างกัน
และใบเฟิร์น ถ่ายทอด ชีวิตของ "ทอง" ออกมาสมจริง ตั้งแต่วิธีคิด  ท่าทาง

เสียอย่างเดียว อยากให้มนตรา ตายยากอีกนิด 
แต่ก็...ปฏิเสธความจริงไม่ได้ว่า บางครั้ง มนุษย์เราก็ตายโดยเรื่องไม่เป็นเรื่อง 

ส่วนอีกสองเรื่อง ที่เป็นนวัตกรรม คือ บางกอกคณิกา และโลกหมุนรอบตัวเธอ
มีจุดอ่อน แต่มีความกล้าที่จะสร้างกระบวนการแปลกใหม่ด้านกลวิธี
เช่น การใช้แสง การใช้เรื่องเล่าซ้อนเรื่องเล่า การใช้สัญลักษณ์
และการเปิดประเด็นที่หลากหลายขึ้น ในวงการละครไทยของปีนี้