เวลาไปไหนมาไหนกับเพื่อน ก็พูดเป็นธรรมชาติ ด่าเพื่อนอะไรได้ปกติ
แต่เวลามีคนที่ต้องติดต่อกับคนรู้จักที่สนิทน้อยมาหน่อย หันไปคุยกับเพื่อนแบบพูดดี พูดเพราะเฉยเลย ไม่มีหลุดความเป็นตัวเองออกมาเลย
แม้ว่าคนรู้จักจะไม่ได้มีผลอะไรกับชีวิต
เวลาคุยโทรศัพท์แล้วมีเพื่อนอยู่ใกล้ๆ แอบคุยกับเพื่อนแบบกระซิบเบามากๆไม่ให้คนปลายสายได้ยินตอนคุยกันเลย
คนส่วนมากเวลาคุยกับคนนอก คุยดีนะครับแต่พอหันไปคุยกับเพื่อนด่าต่อ แบบไม่ระวังไม่แคร์ว่าคนนอกที่ติดต่อจะคิดยังไง
พอหันกลับไปติดต่อธุระกับคนนอกอีก ก็พูดดีตามมารยาท
แปลว่าคนแบบนี้เป็นคนกลัวเสียภาพลักษณ์ มากเกินไปหรือเปล่าครับ
ไม่มีหลุดความเป็นตัวเองให้คนนอกเห็นเลย โดยเฉพาะตอนหันไปคุยกับคนสนิท
คนนิสัยแบบนี้ คือคนกลัวเสียภาพลักษณ์ตัวเองมากเกินไปหรือเปล่า
แต่เวลามีคนที่ต้องติดต่อกับคนรู้จักที่สนิทน้อยมาหน่อย หันไปคุยกับเพื่อนแบบพูดดี พูดเพราะเฉยเลย ไม่มีหลุดความเป็นตัวเองออกมาเลย
แม้ว่าคนรู้จักจะไม่ได้มีผลอะไรกับชีวิต
เวลาคุยโทรศัพท์แล้วมีเพื่อนอยู่ใกล้ๆ แอบคุยกับเพื่อนแบบกระซิบเบามากๆไม่ให้คนปลายสายได้ยินตอนคุยกันเลย
คนส่วนมากเวลาคุยกับคนนอก คุยดีนะครับแต่พอหันไปคุยกับเพื่อนด่าต่อ แบบไม่ระวังไม่แคร์ว่าคนนอกที่ติดต่อจะคิดยังไง
พอหันกลับไปติดต่อธุระกับคนนอกอีก ก็พูดดีตามมารยาท
แปลว่าคนแบบนี้เป็นคนกลัวเสียภาพลักษณ์ มากเกินไปหรือเปล่าครับ
ไม่มีหลุดความเป็นตัวเองให้คนนอกเห็นเลย โดยเฉพาะตอนหันไปคุยกับคนสนิท