สวัสดีค่ะดิฉัน ขอให้เรียกอะไรดี เรียกหนูว่าหมิงหมิงหล่ะกัน ชื่อจริงไม่ได้ชื่อนี้นะคะ หมิงหมิงมาใหม่พอดีหนูมีปัญหากับชีวิตของหนู หนักมากๆ ขอเพื่อนๆ ช่วยตอบคำถามนี้หน่อยได้ไหมคะ ?
ในช่วงเปิดเทอมหนูก็เรียนหนักมามากพอแล้ว ตอนนี้อยู่ม.3 จะขึ้นม.4 แล้ว ตั้งแต่ 7.50 - 15.10บางวัน กับ 4 โมงเย็น ก็อยากจะพักบ้างอะไรบ้าง อยากทำการบ้าน จะได้ไม่รบกวนเวลาพักผ่อน แต่ต้องมาเสียเวลา 2 ชมให้กับเรียนพิเศษคณิตศาสตร์ ที่หมิงหมิงอ่อนแต่พอดูเกรดคณิตศาสตร์แล้ว ก็ไม่ได้แย่มาก แต่ทำไมก็เรียนอยู่ด้วย ตั้งแต่ วันจันทร์ ถึง พฤหัสบดี ส่วนคณิตศาสตร์จากครูที่รร. ก็มีเพียงวันเสาร์วันเดียว ส่วนวันอาทิตย์จะเรียนภาษา เพื่อนในห้องของหมิงก็ถามว่าเรียนหนักขนาดนี้ไม่เหนื่อยบ้างหรอ ? คำตอบคือมันเหนื่อยมาก แต่ไม่อยากพูดไป มันเหนื่อยจนท้อไม่มีอะไรมาแรงบันดาลใจในการเรียน รู้สึกว่างเปล่า
คุณย่ามักจะให้หนูพูดในเชิงบังคับให้เรียนพิเศษ คณิต เป็นแบบนี้มานานมากแล้ว ตั้งแต่อายุประมาณ 5 ขวบ ยัน15 ปี เขามักจะพยายามให้หมิงไปเรียนให้ได้ แล้วตอนนี้ก็คุณลุงก็มาโวยวายแทนที่ให้กำลังใจแต่กลับว่า ด่าหมิง เบื่อที่จะฟังเรื่องแบบนี้ เราบอกว่าไม่ต้องฟัง ก็วีนนน ด่าว่าปากดี ทั้งๆที่ เราไม่อยากมีเรื่อง
ทำให้เราไม่มีกระจิตกระใจในการเรียน ครอบครัวที่ว่าซัพพอร์ตกัน แต่นี่ไม่ใช่เลย กลับกดดันให้เราเรียนในสิ่งที่ครอบครัวทำไม่ได้หรอ ในช่วงปิดเทอมก็อยากพักบ้าง แต่ตอนเย็นก็ไม่ได้พักก็ต้องเรียนพิเศษคณิตต่อไป มันเหนื่อยมากจนอยากปิดหูปิดตาไม่สนใจไม่คุยกับครอบครัวของตนเอง หันมาปรึกษาเพื่อนสนิท ถึงมันรู้สึกดีขึ้นในแต่ละวัน แต่มันไม่ได้ทำให้ เราหายเหนื่อยเลย ก็ทำวนๆซ้ำไปตลอด เคยบ่นกับตัวเองว่า เราเหนื่อย เราท้อ แต่ไม่มีใครมาซัพพอร์ตให้กันเลย สุดท้ายก็ต้องทำซ้ำๆ วนไปไม่รู้จบ
เหมือนกระทู้นี้จะระบายความรู้สึกในมุมของเราบ้าง อยากมีที่ปรึกษาด้านนี้บ้าง เราอยากมีพื้นที่ในใจของเราบ้าง ช่วยเรื่องนี้ด้วยนะคะ หวังว่าจะมีคนตอบมาเยอะๆนะคะ ขอบคุณและสวัสดีนะคะ
รู้สึกว่าย่าของหนูกดดันหนูมากไปจากการเรียนพิเศษคณิตศาสตร์ และ การเรียนพิเศษอื่นๆ เพื่อเกรดดีๆ หรอคะ ?
ในช่วงเปิดเทอมหนูก็เรียนหนักมามากพอแล้ว ตอนนี้อยู่ม.3 จะขึ้นม.4 แล้ว ตั้งแต่ 7.50 - 15.10บางวัน กับ 4 โมงเย็น ก็อยากจะพักบ้างอะไรบ้าง อยากทำการบ้าน จะได้ไม่รบกวนเวลาพักผ่อน แต่ต้องมาเสียเวลา 2 ชมให้กับเรียนพิเศษคณิตศาสตร์ ที่หมิงหมิงอ่อนแต่พอดูเกรดคณิตศาสตร์แล้ว ก็ไม่ได้แย่มาก แต่ทำไมก็เรียนอยู่ด้วย ตั้งแต่ วันจันทร์ ถึง พฤหัสบดี ส่วนคณิตศาสตร์จากครูที่รร. ก็มีเพียงวันเสาร์วันเดียว ส่วนวันอาทิตย์จะเรียนภาษา เพื่อนในห้องของหมิงก็ถามว่าเรียนหนักขนาดนี้ไม่เหนื่อยบ้างหรอ ? คำตอบคือมันเหนื่อยมาก แต่ไม่อยากพูดไป มันเหนื่อยจนท้อไม่มีอะไรมาแรงบันดาลใจในการเรียน รู้สึกว่างเปล่า
คุณย่ามักจะให้หนูพูดในเชิงบังคับให้เรียนพิเศษ คณิต เป็นแบบนี้มานานมากแล้ว ตั้งแต่อายุประมาณ 5 ขวบ ยัน15 ปี เขามักจะพยายามให้หมิงไปเรียนให้ได้ แล้วตอนนี้ก็คุณลุงก็มาโวยวายแทนที่ให้กำลังใจแต่กลับว่า ด่าหมิง เบื่อที่จะฟังเรื่องแบบนี้ เราบอกว่าไม่ต้องฟัง ก็วีนนน ด่าว่าปากดี ทั้งๆที่ เราไม่อยากมีเรื่อง
ทำให้เราไม่มีกระจิตกระใจในการเรียน ครอบครัวที่ว่าซัพพอร์ตกัน แต่นี่ไม่ใช่เลย กลับกดดันให้เราเรียนในสิ่งที่ครอบครัวทำไม่ได้หรอ ในช่วงปิดเทอมก็อยากพักบ้าง แต่ตอนเย็นก็ไม่ได้พักก็ต้องเรียนพิเศษคณิตต่อไป มันเหนื่อยมากจนอยากปิดหูปิดตาไม่สนใจไม่คุยกับครอบครัวของตนเอง หันมาปรึกษาเพื่อนสนิท ถึงมันรู้สึกดีขึ้นในแต่ละวัน แต่มันไม่ได้ทำให้ เราหายเหนื่อยเลย ก็ทำวนๆซ้ำไปตลอด เคยบ่นกับตัวเองว่า เราเหนื่อย เราท้อ แต่ไม่มีใครมาซัพพอร์ตให้กันเลย สุดท้ายก็ต้องทำซ้ำๆ วนไปไม่รู้จบ
เหมือนกระทู้นี้จะระบายความรู้สึกในมุมของเราบ้าง อยากมีที่ปรึกษาด้านนี้บ้าง เราอยากมีพื้นที่ในใจของเราบ้าง ช่วยเรื่องนี้ด้วยนะคะ หวังว่าจะมีคนตอบมาเยอะๆนะคะ ขอบคุณและสวัสดีนะคะ