เรามีเพื่อนที่แปลกมากๆเลยค่ะ

1. เปิดเรื่อง/เกริ่นนำ เรื่องมันเกิดขึ้นที่หมู่บ้านน้อย ๆ ทางยโสธร พุ่นล่ะ ประมาณสี่สิบปีมาแล้ว สมัยนั้นคนยังอยู่กันแบบง่าย ๆ บ่ได้มีหยังหลายดอก อ้ายคูน นี่กะเป็นเด็กน้อยคนนึง อยู่กับพ่อกับแม่ แล้วกะน

พอดีเรามีเพื่อนร่วมงานอยู่คนนึง ตอนนั้นรู้จักกันมาปีกว่า สนิทกันมาก เพราะอายุไร่เรี่ยกัน และเข้ามาเวลาใกล้กันด้วย ตอนนั้นนางน่ารักมากนะคะ นิสัยดี ขอให้ช่วยอะไรนางช่วยหมด ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าน

ขอลบนะคะ

เราคบกับแฟนเรามา2-3ปี แฟนเราเขามีลูกพี่ลูกน้องที่ไม่ได้สนิทกันมาก1คน เป็นผู้ชาย ทีนี้เขามีเมีย1คน แต่เมียเขามักจะทักมาหาแฟนเราทุกวัน มักจะถามว่าทำอะไร ทำงานมั้ย เข้าเวรอยู่รึป่าว แล้วก็โทรมาหา โทรมาเล

ส่วนตัวอายุกำลังจะเข้าเลขสี่แล้ว ปัจจุบันโสด ไม่มีครอบครัว ที่ผ่านมาก่อนหน้านี้ก็มีคนคุยมาเรื่อยๆ แต่ช่วงหลังมานี่คือไม่คบและไม่คุยกับใครเลย ไม่ไช่เพราะหาไม่ได้ แต่สาเหตุหลักเลยคือ "ขี้เกียจ&quo

แฟนเราเป็นลูกชายคนเดียว พอแม่แฟนเสีย..พ่อที่อายุเจ็ดสืบกลางๆเลยต้องย้ายมาอยู่บ้านแฟน(พ่อมีบ้านตัวเองที่ต่างจังหวัดแต่ไม่ไปอยู่ ) ซึ่งเราก็พอเข้าใจได้แต่!!อยู่ไปสักพักเอาผู้หญิงอื่นเข้ามาอยู่ด้วย (พ่อไ

อย่าด่าแรงน๊าา หนูโง่เองแหละ ตอนคบกันหนูเก็บเงินที่แฟน แต่พอจะเลิกหรือเอาคืนนางเหมือนจะไม่อยากคืน โดยนางพูดว่าตอนอยู่ด้วยกันก็เสียไปเยอะเหมือนกัน เลี้ยงข้าว,ซื้อของต่างๆเข้าห้องบลาๆ (แต่นั่นมันเงินเก

เป็นคนพูดแรงๆ เหมือนกัน พูดอะไรเหมือนรู้จักกันมานานมากทั้งที่เจอกันครั้งแรก เราโสด เธอก็โสด แต่....... คุณย่ากับพี่ชาย(จะเรียกคุณปู่ก็คงใช่) เป็นพี่น้องร่วมสายเลือดกัน คุณย่าแต่งงาน มีคุณพ่อเรา คุณปู่

ก็บุรุษพึงพักอยู่ในเรือนของบุคคลใด ตลอดราตรีหนึ่ง หรือพึงได้ข้าวน้ำในที่ใด ไม่ควรคิดชั่วต่อบุคคลนั้นแม้ด้วยใจ ความเป็นผู้กตัญญู สัปบุรุษสรรเสริญ บุคคลพึงพักอาศัยในเรือนของบุคคลใดแม้เพียงคืนหนึ่ง พึงได