พยายามรักเเมวเเต่รักไม่ลง

ผมมีเเฟนเเฟนเลี้ยงเเมวผมเป็นเลี้ยงหมาไม่ชอบเเมวเพราะเเม่งชอบมาขโมยของบ้านผม เเต่ก็พยายามจะรักเเมวเเฟนนะคือพยายามจะชอบจะเอ็นดูให้อะหารป้อนอาหารเล่นด้วยมันก็เหมือนจะดีกลับผมนะเเต่ก็ไม่อคติกับมันละเเต่มีเหตุการหนึ่งเเม่งผมจะป้อนอาหารเข้าปากมันเคี้ยวทั้งนิ้วผมเลยเป็นเเปลติดเชื้อ พอจะไม่อคติเเม่งเล่นผมละ หมาผมไม่เคยสอนเลยพอจะป้อมถ้ามีนิ้วในปากมันจะหยุดเคี้ยวเลยมันรู้โดยมันเองเเต่เเมวเเฟนมูมมามมากตะกินอย่างเดียว ไม่ใช่เเต่เเมวเเฟนนะเห็นเเมวเพื่อนก็มูมมามตัดเหมือนไม่เคยกินข้างทั้งที่มีคนเอามาถวายตลอด เลนทำมห้ยิ่งไม่ชอบเเมวเข้าไปใหญ่เลย ในมุมมองผมการเลี้ยงสัตว์คือ 1ต้องซื้อสัตย์ 2สถานะมันต้องรู้ง่าเราใหญ่กว่าเราคือเจ้านายไม่ใข่ลูกน้อง 3ประโยชที่ได้ส่วนตัวไม่ค่อยเห็นประโยชน์กับเเมวเท่าไหร่ เฝ้าบ้านก็ไม่ได้จับสัตว์ก็งั้นๆ โดยเฉพาะเเมวเเฟน กินนอน ๆๆๆ ไฝหาประโยชน์ไม่ได้เลย