เรื่องมีอยู่ว่า เรากับสามีอยู่กินกันมา 18 ปี แล้ว และมีลูกด้วยกัน3คน (คนโต17 คนกลาง15 คนเล็ก5)
แต่พึ่งจดทะเบียนสมรส เมื่อวันที่ 12 กันยายน 2567 นี้เอง
ก่อนจะจดทะเบียนสมรสเราจับได้ว่าสามีเรา แอบคุยกับผญ.หลายคน และแอบมีสัมพันธ์กับผญ.คนนึงจนผญ.คนนั้นท้อง
ตอนแรกตั้งใจแน่วแน่ว่าจะเลิกกับสามี คือมันไม่ไหวแล้วทำแบบนี้หลายครั้งหลายหนจนเราเหนื่อยแล้ว เมื่อวันที่ 9 กันยายน 67 เป็นวันครบรอบ 18 ปีเราเลยตัดสินใจบอกยุติความเป็นสามีภรรยาเพราะเราเหนื่อยให้โอกาสเขา เขาบอกว่าเขาไม่อยากเลิกกับเรา ยังรักเราเหมือนเดิม แต่เราเป็นภรรยาที่บกพร่องเรื่องบนเตียง ในขณะที่เราหมดความต้องการทางเพศ แต่เขากลับมีความต้องการมากขึ้นทุกวัน จึงแอบไปมีอะไรกับ ผญ.คนอื่น เพื่อเติมสิ่งที่ขาด😐
ยอมรับว่าเราก็ยังรักเขาแหละ แต่ความรักมันลดลงแล้ว ไม่มีเขาเราก็คงอยู่ได้แหละ แต่สิ่งที่มากกว่าความรักที่มีต่อสามีคือ ความรับผิดชอบที่มีต่อลูก เราต้องอดทนเพื่อผลประโยชน์ของลูกเป็นหลัก ทั้งลูกเล็ก ลูกโตกำลังต้องใช้เงินเยอะมาก ถ้าหากเราเลิกกับเขาไปการเลี้ยงลูกคนเดียวมันหนักมากสำหรับเรา เพราะเราต้องรับผิดชอบดูแลหลายคนทั้งพ่อแม่ที่ป่วย ค่าใช้จ่ายต่างๆ หนี้สินของตัวเองและของคนในครอบครัว การจะเรียกร้องค่าเลี้ยงดูลูกจากตัวสามีก็คงยากมาก เดิมทีก็ยากอยู่แล้วในแต่ละวัน แต่ละเดือน(ไม่ใช่ว่าเขาไม่ให้แต่ลีลาเยอะมาก กว่าจะได้ ผัดวันประกันพรุ่งตลอด) เฉพาะเลี้ยงลูกตัวเองยังเรียกร้องยากขนาดนี้ ถ้ามีเด็กอีกคนมาเพิ่มแล้วละก็ ต้องยากกว่านี้แน่ๆ และสิ่งที่เราอุตส่าห์ลำบาก และสร้างกันมาตลอดเวลา 18 ปีเพื่ออนาคตที่ดีของลูกและครอบครัวเราก็จะสูญเปล่า เรายอมไม่ได้ที่จะให้ใครที่ไหนก็ไม่รู้มาฉวยโอกาสพังครอบครัวเรา
ผู้หญิงคนนั้นรู้ว่าสามีเรามีครอบครัวมีลูกแล้วแต่ก็ยังปล่อยท้อง มันทำให้เราคิดดีไม่ได้ ว่าผญ.คนนั้นมีเจตนาอะไรแอบแฝง
เราเลยตัดสินใจที่จะอยู่ต่อ แต่ต้องจดทะเบียนสมรสก่อนเท่านั้น เขาตกลง แต่เขาขอเวลาแค่ให้ผู้หญิงคนนั้นคลอดลูกออกมาก่อน แล้วค่อยจะบอกเลิกผู้หญิงคนนั้น (จนตอนนี้ก็ยังไม่รู้ว่าคิดถูกหรือคิดผิด😓)
ต่อมาเขามาขอว่าถ้าลูกคลอด เขาขอแวะไปหา ไปเจอลูกบ้างได้ไหม?? คนอื่นมีความคิดเห็นยังไงกับเรื่องนี้บ้างคะ เราควรทำยังไง ควรวางแผนจัดการยังไงดี?
เด็กที่กำลังจะเกิดก็ไม่ได้ผิดอะไร เขาแค่เกิดมาผิดที่ผิดเวลา...แต่เราก็ยังทำใจยอมรับไม่ได้ เราควรหาทางออกเรื่องนี้ยังไงดี??
**เราเองก็ไม่สบายใจ ไม่อยากปิดบังพ่อแม่สามี พ่อแม่เราด้วย ไหนจะลูกๆอีก**
(ส่วนเรื่องบกพร่องบนเตียง ที่สามีบอกนั้น ก็ไม่ใช่ความผิดของเราทั้งหมด)
เราอายุแค่33ปี ไม่ใช่ว่าไม่อยากหลับนอนกับสามีแต่มันมีสาเหตุหลายอย่างรวมๆกัน คือ
1.เรามีโรคประจำตัวที่ทำให้ความต้องการทางเพศลดลง แค่ลดลง แต่ไม่ได้เสื่อมสภาพ
2.เมื่อ2ปีที่แล้ว เราตรวจเจอเชื้อ hpv สายพันธุ์ 11 (เป็นเชื้อโรคที่ติดต่อจากการมีเพศสัมพันธ์พูดตรงๆคือติดมาจากสามีเรา) และต้องใช้เวลารักษายาวนานหลายเดือน เจ็บปวดทั้งกายและใจ ยิ่งทำให้ เรารู้สึกขยาดและขยะแขยงกับการนอนกับสามี
3.การทำงานในแต่ละวันทั้งงานนอกบ้านและงานในบ้าน เลี้ยงลูก ดูแลบ้าน ทำความสะอาด ดูแลพ่อแก่ แม่ป่วย ซึ่งก็เหน็ดเหนื่อยมากในแต่ละวัน ไม่มีแรงจะทำอย่างอื่นเลย
(บางวันทำงานนอกบ้าน 24 ชั่วโมงถึง 32 ชั่วโมงก็มีกลับมาบ้านคือเหนื่อยมากง่วงนอนต้องการพักผ่อน)
4.ที่สำคัญที่สุด เซ็กส์ของสามีมันก็เดิมๆซ้ำๆจำเจ และรวดเร็วมากใช้เวลาไม่ถึง5นาทีเสร็จ ไม่มีเร้าโลมใดๆ ไม่มีอะไรตื่นเต้นหรือดึงดูดความสนใจ ยิ่งทำให้เราเบื่อเซ็กส์ และหมดความต้องการทางเพศมากขึ้น
5.เรานอนในห้องกับลูกๆจะให้มาทำเรื่องอย่างว่าทุกวี่ทุกวันคงไม่ได้ (สะกิดทุกคืนก็ไม่ไหวนะ)
สามีแอบมีชู้ จนชู้ตั้งท้องเราควรทำยังไง??
แต่พึ่งจดทะเบียนสมรส เมื่อวันที่ 12 กันยายน 2567 นี้เอง
ก่อนจะจดทะเบียนสมรสเราจับได้ว่าสามีเรา แอบคุยกับผญ.หลายคน และแอบมีสัมพันธ์กับผญ.คนนึงจนผญ.คนนั้นท้อง
ตอนแรกตั้งใจแน่วแน่ว่าจะเลิกกับสามี คือมันไม่ไหวแล้วทำแบบนี้หลายครั้งหลายหนจนเราเหนื่อยแล้ว เมื่อวันที่ 9 กันยายน 67 เป็นวันครบรอบ 18 ปีเราเลยตัดสินใจบอกยุติความเป็นสามีภรรยาเพราะเราเหนื่อยให้โอกาสเขา เขาบอกว่าเขาไม่อยากเลิกกับเรา ยังรักเราเหมือนเดิม แต่เราเป็นภรรยาที่บกพร่องเรื่องบนเตียง ในขณะที่เราหมดความต้องการทางเพศ แต่เขากลับมีความต้องการมากขึ้นทุกวัน จึงแอบไปมีอะไรกับ ผญ.คนอื่น เพื่อเติมสิ่งที่ขาด😐
ยอมรับว่าเราก็ยังรักเขาแหละ แต่ความรักมันลดลงแล้ว ไม่มีเขาเราก็คงอยู่ได้แหละ แต่สิ่งที่มากกว่าความรักที่มีต่อสามีคือ ความรับผิดชอบที่มีต่อลูก เราต้องอดทนเพื่อผลประโยชน์ของลูกเป็นหลัก ทั้งลูกเล็ก ลูกโตกำลังต้องใช้เงินเยอะมาก ถ้าหากเราเลิกกับเขาไปการเลี้ยงลูกคนเดียวมันหนักมากสำหรับเรา เพราะเราต้องรับผิดชอบดูแลหลายคนทั้งพ่อแม่ที่ป่วย ค่าใช้จ่ายต่างๆ หนี้สินของตัวเองและของคนในครอบครัว การจะเรียกร้องค่าเลี้ยงดูลูกจากตัวสามีก็คงยากมาก เดิมทีก็ยากอยู่แล้วในแต่ละวัน แต่ละเดือน(ไม่ใช่ว่าเขาไม่ให้แต่ลีลาเยอะมาก กว่าจะได้ ผัดวันประกันพรุ่งตลอด) เฉพาะเลี้ยงลูกตัวเองยังเรียกร้องยากขนาดนี้ ถ้ามีเด็กอีกคนมาเพิ่มแล้วละก็ ต้องยากกว่านี้แน่ๆ และสิ่งที่เราอุตส่าห์ลำบาก และสร้างกันมาตลอดเวลา 18 ปีเพื่ออนาคตที่ดีของลูกและครอบครัวเราก็จะสูญเปล่า เรายอมไม่ได้ที่จะให้ใครที่ไหนก็ไม่รู้มาฉวยโอกาสพังครอบครัวเรา
ผู้หญิงคนนั้นรู้ว่าสามีเรามีครอบครัวมีลูกแล้วแต่ก็ยังปล่อยท้อง มันทำให้เราคิดดีไม่ได้ ว่าผญ.คนนั้นมีเจตนาอะไรแอบแฝง
เราเลยตัดสินใจที่จะอยู่ต่อ แต่ต้องจดทะเบียนสมรสก่อนเท่านั้น เขาตกลง แต่เขาขอเวลาแค่ให้ผู้หญิงคนนั้นคลอดลูกออกมาก่อน แล้วค่อยจะบอกเลิกผู้หญิงคนนั้น (จนตอนนี้ก็ยังไม่รู้ว่าคิดถูกหรือคิดผิด😓)
ต่อมาเขามาขอว่าถ้าลูกคลอด เขาขอแวะไปหา ไปเจอลูกบ้างได้ไหม?? คนอื่นมีความคิดเห็นยังไงกับเรื่องนี้บ้างคะ เราควรทำยังไง ควรวางแผนจัดการยังไงดี?
1.เรามีโรคประจำตัวที่ทำให้ความต้องการทางเพศลดลง แค่ลดลง แต่ไม่ได้เสื่อมสภาพ
2.เมื่อ2ปีที่แล้ว เราตรวจเจอเชื้อ hpv สายพันธุ์ 11 (เป็นเชื้อโรคที่ติดต่อจากการมีเพศสัมพันธ์พูดตรงๆคือติดมาจากสามีเรา) และต้องใช้เวลารักษายาวนานหลายเดือน เจ็บปวดทั้งกายและใจ ยิ่งทำให้ เรารู้สึกขยาดและขยะแขยงกับการนอนกับสามี
3.การทำงานในแต่ละวันทั้งงานนอกบ้านและงานในบ้าน เลี้ยงลูก ดูแลบ้าน ทำความสะอาด ดูแลพ่อแก่ แม่ป่วย ซึ่งก็เหน็ดเหนื่อยมากในแต่ละวัน ไม่มีแรงจะทำอย่างอื่นเลย
(บางวันทำงานนอกบ้าน 24 ชั่วโมงถึง 32 ชั่วโมงก็มีกลับมาบ้านคือเหนื่อยมากง่วงนอนต้องการพักผ่อน)
4.ที่สำคัญที่สุด เซ็กส์ของสามีมันก็เดิมๆซ้ำๆจำเจ และรวดเร็วมากใช้เวลาไม่ถึง5นาทีเสร็จ ไม่มีเร้าโลมใดๆ ไม่มีอะไรตื่นเต้นหรือดึงดูดความสนใจ ยิ่งทำให้เราเบื่อเซ็กส์ และหมดความต้องการทางเพศมากขึ้น
5.เรานอนในห้องกับลูกๆจะให้มาทำเรื่องอย่างว่าทุกวี่ทุกวันคงไม่ได้ (สะกิดทุกคืนก็ไม่ไหวนะ)