แค่สงสัย...จิตอาสาและเอกชน vs รัฐบาล ใครเป็นที่พึ่งของประชาชนในวิกฤติน้ำท่วมกันแน่?

รัฐบาลมีหน้าที่ทั้งในระยะยาว..

คือ วางแผนป้องกันไม่ให้เกิดเกตุการณ์น้ำท่วมซ้ำซาก
โดยเฉพาะแม่สาย ที่ท่วมมาแล้ว 7 ครั้งในรอบหนึ่งปี
ตั้งแต่รัฐบาลถุงเท้าแดง

วันนี้พิสูจน์แล้วว่า ไม่มีการวางแผนป้องกันที่ดีพอ

ส่วนหน้าที่ในระยะสั้น..
คือเร่งให้ความข่วยเหลือผู้ที่ติดค้างในที่อยู่อาศัย
เพราะบางกรณีทุกวินาทีมีค่าถึงชีวิตได้

แต่ต้องรอแถลงนโยบายอีกหลายวันกว่าจะเริ่มขยับ
และอุปกรณ์ กำลังพลที่ลงพื้นที่ก็ไม่เพียงพอ และไม่มีประสิทธิภาพ
ต้องรอให้น้ำไหลอ่อน จึงจะเข้าพื้นที่ได้
ทำให้มีคนเสียชีวิตเพราะรอไม่ได้

ตรงข้ามกับหน่วยซีล ที่ไม่ต้องรอใครสั่ง

อีกทั้งในระยะฟื้นฟูพื้นที่..
ก็เป็นไปด้วยความล่าช้า
ทั้งอุปกรณ์และกำลังพลและงบประมาณ

ทุกวันนี้ยังมีจิตอาสาที่ลงไปในพื้นที่อยู่
เพราะภาครัฐไม่สามารถเป็นที่พึ่งได้แท้จริง

ประชาชนมากมายถึงกับหมดเนื้อหมดตัว
และขาดความช่วยเหลืออย่างจริงใจจากภาครัฐ

ทั้งปวงนี้..
บ่งบอกถึงความด้อยประสิทธิภาพของรัฐบาล
ที่มุ่งแต่นโยบายประชานิยม

และมุ่งที่จะเก็บกักงบประมาณเพื่อแจกเงิน
โดยหวังคะแนนนิยมตอบแทน

หากไร้ซึ่งจิตอาสา และเอกชนที่ระดมสรรพกำลัง
ลงไปช่วยเหลืออย่างฉับพลันทันทีตั้งแต่วันแรกๆแล้ว

ความเสียหายและการเสียขีวิต ย่อมมากขึ้นกว่านี้นัก..

หากให้ประชาขนในพื้นที่ประสบภัยเลือกระหว่าง
บ้านที่ไม่ถูกน้ำท่วม กับเงินหมื่นที่จะแจก
คงไม่มีแม้สักคนเดียวที่เลือกเงินหมื่น

ดังนั้น เงินหมื่นที่คุยว่าดีนักหนา จำเป็นนักหนา
ก็ไม่ใข่สิ่งที่ประชาชนอยากได้จริงๆ อย่างที่รัฐบาลคิด

แต่ประชาชนต้องการ ความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สินมากกว่า
แม้จะเป็นชีวิตของคนยากจน หรือทรัพย์สินที่มีประมาณน้อยของตน

และไม่ได้ต้องการ การเร่งแก้ไข คุณสมบัติรัฐมนตรี การนิรโทษกรรม
และการลดทอนอำนาจศาล อย่างที่รัฐบาลกำลังเหยียบคันเร่งอยู่
ในท่างกลางสถานการณ์น้ำท่วมที่ยังรอการฟื้นฟูอย่างเร่งด่วน

ประชาชนคงพอมองออกว่า..
ในเวลาที่ประเทศมีวิกฤติเร่งด่วน
ใครเป็นที่พึ่งของประชาชนจริงๆ?