คือเราเป็นเด็กมัธยมปลายเข้าใหม่ๆ คนนึงยังปรับตัวเข้ากับโรงเรียน ระบบ เพื่อนไม่ได้เลย เราต้องอยู่ประจำด้วย จะกลับบ้านก็คือวันศุกร์ กลับโรงเรียนอีกทีคือวันอาทิตย์ งานที่ครูสั่งเยอะมากๆตอนก่อนสอบ เหมือนครูเขาสอนไม่ทันแล้วเอาใบงานเพื่อให้ทำแล้วส่งเป็นคะแนนหลายวิชาเลย หลายวิชานัดสอบ มีทั้งงานแก้ งานซ่อมไหลเข้ามา เราเลยต้องทำงานจนดึก ตี1-2 ทุกวัน คงหนักเพราะเป็นสายวิทย์คณิตด้วย มาตรฐานเกณฑ์ของรร.ผ่านคือ 80%ของข้อสอบ เราต้องทำงานขอลอกเพื่อนไม่ได้เพราะเพื่อนดูไม่ชอบเราสักเท่าไหร่ เราเคยได้ยินเขานินทาเราก็เลยไม่อยากยุ่งมาก เรามีเพื่อนแค่ 4 คน ซึ่งก็ไม่ได้ดีเท่าไหร่ เพราะเพื่อนดูเอาแต่ตัวเองเป็นหลักแต่พอเรามีผลประโยชน์เขาก็จะมาขอ แล้วก็อ้างว่าเราเป็นเพื่อนกันนะ เราทำไรไม่ได้นอกจากให้เขาไป ซึ่งงานต่างๆกลุ่มเดี่ยวคู่มันตกมาที่เราหมดเลย เหนื่อยและท้อมาก พอบอกพ่อแม่แล้วเขาก็บอกให้แบ้งหน้าที่เราก็แบ่งหน้าที่แล้วเขากลับไม่ทำงานเราเลยต้องทำแทนหลายครั้ง เราทนอยู่กับเพื่อนในห้องไม่ได้ด้วยแหล่ะค่ะเหมือนเขาจะไม่ชอบให้เราได้ดี เวลาเราโดนดุหรือโดนต่อว่าเขาก็จะขำ และซุบซิบกัน ซึ่งก็อาจจะเป็นความผิดเราเองแหล่ะ เรื่องในรร.เราไม่เคยบอกพ่อแม่ถึงเราบอกไปหลายรอบท่านก็ไม่ค่อยฟังให้คำแนะนำซึ่งคำแนะนำนั้นเราก็ทำก่อนที่ท่านจะแนะนำแล้วมันไม่ได้อะไรเลย พอตอนนี้เรากลับบ้านมาเหนื่อยมากๆ นอนพักที่ห้องแล้วเรียนพิเศษต่อเราเผลอหลับไปเขาก็ตบเราปลุกขึ้นมาเรียน และวันต่อมาเรามีเรียนทั้งวันว่างๆช่วงบ่ายเพราะครูลาเราเลยทำงานที่จะส่งครูในสัปดาห์สอบปลายภาคซึ่งเราก็ยังทำไม่เสร็จตกดึกเราก็เลยเอาคอมขึ้นห้องเพื่อทำต่อ พ่อแม่เราไม่ค่อยให้อิสระ เข้านอนต้องเข้านอน 4 ทุ่ม ต้องเอาโทรศัพท์ไอแพดไปไว้ห้องแม่ ส่วนคอมเราอยู่โต๊ะทำงาน แต่เรารอพ่อแม่เข้าห้องแล้วก็เอาคอมขึ้นมาทำงานต่อพอเราทำงานได้ใกล้เสร็จก็ปิดคอมแล้วหลับคาคอมไปเลยตื่นมาอีกทีคือแม่ปลุกแล้วบอกว่าเรามีเรื่องต้องคุยกัน เราเลยอาบน้ำแล้วลงไปเพื่อเตรัยมตัวเรียนแล้วแม่ก็บอกว่าแอบมาเล่นคอมทำไม เราบอกแม่ไปว่าเอามาทำงาน แม่ก็ไม่เชื่อเราเปิดให้ดูแล้วแม่ก็ไม่เชื่อ แม่พูดไปถึงการให้อิสระถ้าเราสอบสอวน.คณิตติด สอบผ่านทุกวิชาที่เกณฑ์ของโรงเรียน คือ 80 % และสอบenglishโปรแกรมให้ผ่านไปlevelถัดไป ซึ่งมันเยอะเกินไปเกินกว่าที่เราจะทำได้ค่ะเพราะทั้งงาน ทั้งปัญหาในห้อง ทั้งปัญหาเรื่องเพื่อน ปัญหาครอบครัวอีก เรียนพิเศษอีก สอบหลายวิชาอีกด้วยเรารับแรงกดดันมากเกินไป เราไม่มีใครให้ระบายด้วยซ้ำ เราต้องทำตัวเข้มแข็งตลอดเวลา ร่าเริง ในแบบที่คนอื่นอยากเห็น ใครจะอยากเห็นคนที่เศร้า ซึม พูดแต่อะไรลบๆตลอดเวลา ทุกคนคิดว่าเราควรทำยังไงดีคะ ตอนนี้เราอยากได้อิสระมากแต่ท่านคงไม่ให้เหมือนเดิมเพราะพ่อแม่พูดแบบนี้มาหลายครั้ง ทั้งที่เราทำสำเร็จแล้วแต่เขาก็ยังไม่มห้อิสระเราอยู่ดี เราทำในสิ่งที่เขาอยากให้ทำได้หมดแล้ว ทั้งเข้าโรงเรียนดัง สอบชิงทุนเข้าโรงเรียนโดยไม่ต้องเสียตังข่ายค่าเทอม เราควรทำยังไงดีคะ
เคยผิดหวัง ท้อแท้ สินหวังมากๆมั้ยคะ ?