บทแม่จัน(เพียงผืนฟ้า)+บทนภา(สู่แสงตะวัน)

บทที่ 1 : เสียงลมหายใจของภูผาหมอกขาวลอยอ้อยอิ่ง ราวกับลมหายใจของภูเขาที่ไม่เคยสิ้นสุดทุกสายหมอก โอบล้อมซ่อนความลับที่ไม่มีใครรู้เงียบงันปกคลุม เหมือนหัวใจที่หยุดเต้นไปชั่วขณะแต่ความเงียบนั้น กลับดังกว

   1. รอยแยกแห่งรุ่งอรุณโอ้ ฟ้าที่แย้มออกในยามเช้า — ไม่ใช่ด้วยความปลื้มปิติแต่ด้วยเสียงคร่ำครวญ ที่สั่นสะท้านเหนือขอบฟ้าดวงตะวันดิ้นรนจากพันธนาการแห่งเมฆทมิฬประหนึ่งนักโทษผลักฝาเหล็กด

บทนำ : เงาเหนือจักรวาลท้องฟ้าผืนเดิม กลับกลายเป็นแผ่นกระจกแตกแสงสะท้อน เป็นเศษเสี้ยวที่คมกว่าดาบเมฆไม่เพียงบดบัง — มันรู้จักการฆ่าค่อย ๆ ถมความหวังด้วยฝ้าเข้มและในฝ้า นามฉันกลายเป็นเสียงที่ถูกเพ

@ ดุจดาวประดับหล้า นคราประภางาม                             

เป็นคนเขียนนิยายที่เขียนเอง เพลินเอง มารู้ตัวอีกทีใกล้จบแล้ว 55555 จึงขออภัยต้องเอาสอง-สามบทสุดท้ายไปเกลาใหม่ให้สุขสันต์ พบกันวันศุกร์ที่5นี้ อ่านนิยาย"ส่องแสงตะวันฉาย" รับรองความสนุกสุดใจ จ

🎀 ยามเย็น ⛅ เมื่อแสงตะวันลับขอบฟ้า 🌤️ เปลี่ยนผ่านจากหน้าร้อนเข้าสู่หน้าฝน 🌦️ ทำให้คิดถึงใครบางคนที่อยู่ห่างไกล 🧡 มองหาพื้นที่กว้างๆ ให้ใจโล่งๆ อากาศกำลังดี 🍀 แสงสวย มันก็หายเหนื่อยดีนะ 👍 ⛅ แม้ต