เลิกคุยกันเพราะความคิดไม่ตรงกัน นิสัยไม่ตรงกัน

คือเรามีคนคุย คุยกันมาสักพักรู้สึกถูกคอกัน เลยนัดเจอกันแล้วเขาอยู่ไกล เราเลยต้องไปนอนค้าง ระหว่างที่อยู่ด้วยกัน3วัน บางทีเขาก็ดูไม่ค่อยสนใจเรา ไม่ได้เข้าหาเราทั้งๆที่ก่อนเจอกันเขาดูอยากอ้อนมาก เราก็ไม่อะไรจนพอกลับบ้านมา เขาก็เปลี่ยนไปไม่ค่อยตอบแชท ทุกอย่างเปลี่ยนไปหมด เราเลยถามเขาตรงๆว่าเพราะอะไรถึงเป็นแบบนี้ ตอนแรกเขาก็บอกเพราะเรารู้สึกไม่เท่ากันเห็นเราดูชอบเขามากกว่าเลยทำตัวไม่ถูก แต่เราว่าไม่ใช่ เราเลยถามเขาตรงๆตอนโทรจะเคียเลิกคุยกัน ว่าเป็นเพราะอะไร เขาบอกว่าตอนที่อยู่ด้วยกัน เขาเจอเหตุการณ์ที่ไม่คิดว่าจะเจอไวกว่าที่คิด ทั้งๆที่พึ่งรู้จักกัน เขาบอกว่า เราแสดงอาการไม่พอใจ จากน้ำเสียง วางของแรง เรามานึกย้อนดู เราไม่เคยโกรธเขาหรืองอนเขาเลย อาจจะมีแหย่เล่นบ้าง แต่ไม่ได้งอนจริงจัง เขาบอกอย่าโทษตัวเองว่าตัวเองผิด เราก็ทำดีในพาร์ทของเราแล้วตอนอยู่ด้วยกันก็รู้สึกดีที่เราทำอะไรต่างๆให้ แต่มันแค่มีเรื่องเล็กๆน้อยๆที่คิดว่าทำไมต้องมาเจอไวกว่าที่คิดไว้ บรรยากาศเลยเปลี่ยนไป แต่เรารู้สึกแย่มากๆกับการที่เขาต้องเฟลกับเรา ตอนอยู่กับเขาบางสิ่งบางอย่างมันก็ไม่เป็นเหมือนที่คิดไว้ มีบ้างที่ไม่โอเค แต่เราก็ไม่เก็บไปคิดอะไร เรารับในตัวเขาได้ เราเลยถามอีกว่าคือต้องเลิกคุยเพราะเรื่องนี้เลยหรอ ไม่คิดว่าจะปรับกันได้หรอ เขาบอกว่า คิดว่าถ้าขนาดตอนนี้เรายังต้องมานั่งปรับกัน ต่อไปมันจะต้องมานั่งปรับกันอีก มันจะทำให้แย่ นิสัยและmindsetไม่ตรงกัน เราอึ้งไปสักพักเลยไม่คิดว่าเขาจะคิดขนาดนี้ เรารู้สึกไปไม่เป็น รู้สึกผิดว่ามันเป็นเพราะเราหรอ เราเลยถามว่าคือต้องเลิกคุยเลยใช่มั้ย เขาบอกเขาเองก็ไม่ได้อยากเลิกคุยแต่คิดว่า ตอนนี้เขารู้สึกแบบนี้ไปแล้วไม่รู้ว่าอนาคตมันจะดีขึ้นมั้ย เหมือนถ้ารั้งเราไว้เขาก็ดูเห็นแก่ตัว เหมือนถ้าฝืนคุยต่อมันก็มีแต่แย่ลงและเราก็ต้องมาคาดหวังกับเขาด้วย เลยเลือกที่จะต้องตัดสินใจแบบนี้ ทุกคนคิดว่ายังไงคะ