เรียนปริญญาโท ขึ้นสอบไปแล้ว 1 ครั้ง แก้ไขตามที่กรรมสอบมีความเห็น
แต่พอส่งเล่มที่แก้ไขไปทางไลน์ อาจารย์อ่านแล้วไม่ตอบ นัดมาให้เราไปพบซึ่งเป็นช่วงที่เราไปอบรม 1 เดือนที่ กทม
เราจึงขอเลื่อนวัน แต่อาจารย์อ่านไม่ตอบอีกเหมือนเดิม โทรไลน์ไม่รับ โทรเบอร์ก็ไม่รับ
****จนล่วงพ้น 45 วันเราต้องขึ้นสอบใหม่****
พอสอบใหม่ กรรมการชุดเดิม 3 ท่าน มีความเห็นให้แก้ๆๆๆ เหมือนกับว่า รอบแรกจุดนี้ไม่ได้มีความเห็นให้แก้อะไร
พอมาครั้งนี้ให้แก้ แล้วให้แก้เพิ่มจุดอื่นๆอีก ตอนแรกเราถามในที่สอบว่า แก้แล้วต้องส่งกรรมการอีกครั้งไหม
กรรมตอบว่าไม่ต้อง ผ่านอาจารย์ที่ปรึกษาให้ผ่าน ก็ผ่านเลย
แต่หนึ่งวันหลังจากสอบ เจ้าหน้าที่มหาวิทยาลัยไลน์มาแจ้งว่า กรรมการให้แก้แล้วส่งไปให้กรรมการใหม่
ซึ่งกลายเป็นจุดกังวลของเราเพราะเรารู้สึกมาตลอดว่า อาจารย์กรรมการ 2 ใน 3 ท่าน ไม่ชอบเรา ไม่ทราบว่าเพราะเหตุใด
เรารู้สึกว่าการแก้ของเรามันจะไม่สิ้นสุด พอผ่านจุดนี้เขาก็จะหาจุดอื่นอีก เหมือนกับว่า จุดที่ผ่านไปแล้ว แต่มาเห็นอีกครั้งก็ให้แก้อีกวนไป
จะจัดการกับความรู้สึกนี้อย่างไรดี ตอนนี้ไม่มีแรงทำ อยากดร้อป รู้สึกว่า มันจะต้องแก้ไปอีกเรื่อยๆ และต้องรักษาสภาพนักศึกษาไปอีกหลายครั้ง
มันท้อ ค่ะ
แก้วิจัยจนหมดกำลังใจจะทำต่อ ใครเคยเจอปัญหานี้ ก้าวผ่านกันไปอย่างไร
แต่พอส่งเล่มที่แก้ไขไปทางไลน์ อาจารย์อ่านแล้วไม่ตอบ นัดมาให้เราไปพบซึ่งเป็นช่วงที่เราไปอบรม 1 เดือนที่ กทม
เราจึงขอเลื่อนวัน แต่อาจารย์อ่านไม่ตอบอีกเหมือนเดิม โทรไลน์ไม่รับ โทรเบอร์ก็ไม่รับ
****จนล่วงพ้น 45 วันเราต้องขึ้นสอบใหม่****
พอสอบใหม่ กรรมการชุดเดิม 3 ท่าน มีความเห็นให้แก้ๆๆๆ เหมือนกับว่า รอบแรกจุดนี้ไม่ได้มีความเห็นให้แก้อะไร
พอมาครั้งนี้ให้แก้ แล้วให้แก้เพิ่มจุดอื่นๆอีก ตอนแรกเราถามในที่สอบว่า แก้แล้วต้องส่งกรรมการอีกครั้งไหม
กรรมตอบว่าไม่ต้อง ผ่านอาจารย์ที่ปรึกษาให้ผ่าน ก็ผ่านเลย
แต่หนึ่งวันหลังจากสอบ เจ้าหน้าที่มหาวิทยาลัยไลน์มาแจ้งว่า กรรมการให้แก้แล้วส่งไปให้กรรมการใหม่
ซึ่งกลายเป็นจุดกังวลของเราเพราะเรารู้สึกมาตลอดว่า อาจารย์กรรมการ 2 ใน 3 ท่าน ไม่ชอบเรา ไม่ทราบว่าเพราะเหตุใด
เรารู้สึกว่าการแก้ของเรามันจะไม่สิ้นสุด พอผ่านจุดนี้เขาก็จะหาจุดอื่นอีก เหมือนกับว่า จุดที่ผ่านไปแล้ว แต่มาเห็นอีกครั้งก็ให้แก้อีกวนไป
จะจัดการกับความรู้สึกนี้อย่างไรดี ตอนนี้ไม่มีแรงทำ อยากดร้อป รู้สึกว่า มันจะต้องแก้ไปอีกเรื่อยๆ และต้องรักษาสภาพนักศึกษาไปอีกหลายครั้ง
มันท้อ ค่ะ