ปิดเทอมอยู่ค่ะรู้สึกเคว้งรู้ตัวเองว่าทำอะไรไม่เต็มที่เหมือนเดิมเพราะไม่ได้พัก มั้ง
เรื่องมันมีอยู่ว่า เป็นที่จริงจังกับการเรียนมากเป็นมาตั้งแต่เด็กค่ะเพราะคิดว่าการเรียนมันมีอะไรที่เราสนใจอยู่ในนั้น เป็นจุกจิกกับความคิดมากวิเคราะห์อะไรได้เป็นฉากๆเลยค่ะตอนประถม-ม3เทอม1ก็ทำมาได้ดีตลอดเรื่องพักค่ะ คือเราเรียนแบบชิวๆวิเคราะห์เรื่องนี้แล้วเข้าใจปุ๊ปจบไปเลย แล้วเรามีความฝันว่าอยากเป็นหมอหรือนักจิตด้วย แต่ตอนเดือน พฤศจิกายน ช่วงปลายๆเดือนได้มีโอกาสเจอช่องยูทูปพี่หมอคนหนึ่งค่ะเล่าเกี่ยวกับเส้นทางชีวิตที่ผ่านมาเราเลยรู้ว่า การเรียนแล้วเข้าใจบทๆหนึ่งไปแล้วต้องทำสรุปเก็บไว้ด้วยเราเลยเริ่มทำค่ะเป็นช่วงเวลาที่ต้องสอบonetด้วยเลยแพนิคว่าอ่านไม่ทันแน่เลยเก็บบทให้เยอะที่สุดส่วนมากที่เก็บเป็นวิทส่วนใหญ่ลงมาก็คนิต พอสอบแล้วก็ตกม้าตายทั้งสองวิชาเลยค่ะ เพราะวิทอ่านพืชเพราะชอบไม่เก็งข้อสอบอะไรทั้งนั้น พอออกมันออกสารส่วนใหญ่ค่ะ ส่วนคนิตเข้าใจอยู่ข้อเดียวค่ะข้อร้อยละข้ออื่นไม่มั่นใจ ส่วนไทยกับอังก็ตายค่ะไทยดีหน่อยมันเพราะวิเคราะห์ ส่วนอังกฤษไม่ต้องถามถึงพอโอเน็ตจบไปก็โอเคขึ้นค่ะ เหลือสอบคัดห้อง ก็ตั้งใจว่าจะอ่านเรื่อยไปเรื่อยๆค่ะ แต่ในระยะเวลาที่อ่านมาตลอด คนที่บ้านอ่ะค่ะเค้าเป็นห่วงมากเรื่องที่ว่า ปิดเทอมแล้วทำไมไม่พักทั้งที่ ก็พักซะส่วนใหญ่นะคะ เค้าพูดย้ำว่าอ่านหนังสือเรียนเกินตัวเดี๋ยวเป็นบ้า โดยให้เหตุผลว่า เห็นคนอื่นที่เรียนจบไปแล้วเป็นบ้าเพราะเรียนค่ะ ตอนแรกๆก็ตอบแบบอารมณ์เย็นๆกลับไปว่า ไม่เหนื่อยหรอกชอบทำแล้วก็ไอ้เรื่องที่เคยเห็นคนอื่นเป็นบ้าอ่ะค่ะ ก็บอกไปว่าหนูคือหนู นั่นคนอื่น แต่เขาก็พูดซ้ำๆเป็นช่วงค่ะแล้วมีอยู่ช่วงหนึ่งก่อนสอบคัดห้อง 7 วัน คือสติสมาธิหลุดไปเลยค่ะ พอวันถัดมาที่จะมาอ่านต่ะก็อ่านไม่รู้เรื่องเลยค่ะ พอทีนี้กลายเป็นแพนิคร่วมด้วยทั้งอาทิตย์โครตทรมาน ตอนแรกก็คนร้องไห้หนักเคร้าทั้งวันเลยค่ะ มีอาการคือ พอมองหนังสือก็คิดว่าจะอ่านพออ่านก็ไม่รู้เรื่องค่ะ ตัดสินใจไปหาหมอ ก็ให้ยามาค่ะตอนนี้กินมา6เดือนแล้ว
ขอวิธีพักสมอง,ลดความวิตกกังวลและอาการที่เป็นแบบนี้จะหายมั้ยคะขอสอบถามมุมมองแต่ละคนที่เข้ามาอ่านกระทู้หน่อยค่ะ
เรื่องมันมีอยู่ว่า เป็นที่จริงจังกับการเรียนมากเป็นมาตั้งแต่เด็กค่ะเพราะคิดว่าการเรียนมันมีอะไรที่เราสนใจอยู่ในนั้น เป็นจุกจิกกับความคิดมากวิเคราะห์อะไรได้เป็นฉากๆเลยค่ะตอนประถม-ม3เทอม1ก็ทำมาได้ดีตลอดเรื่องพักค่ะ คือเราเรียนแบบชิวๆวิเคราะห์เรื่องนี้แล้วเข้าใจปุ๊ปจบไปเลย แล้วเรามีความฝันว่าอยากเป็นหมอหรือนักจิตด้วย แต่ตอนเดือน พฤศจิกายน ช่วงปลายๆเดือนได้มีโอกาสเจอช่องยูทูปพี่หมอคนหนึ่งค่ะเล่าเกี่ยวกับเส้นทางชีวิตที่ผ่านมาเราเลยรู้ว่า การเรียนแล้วเข้าใจบทๆหนึ่งไปแล้วต้องทำสรุปเก็บไว้ด้วยเราเลยเริ่มทำค่ะเป็นช่วงเวลาที่ต้องสอบonetด้วยเลยแพนิคว่าอ่านไม่ทันแน่เลยเก็บบทให้เยอะที่สุดส่วนมากที่เก็บเป็นวิทส่วนใหญ่ลงมาก็คนิต พอสอบแล้วก็ตกม้าตายทั้งสองวิชาเลยค่ะ เพราะวิทอ่านพืชเพราะชอบไม่เก็งข้อสอบอะไรทั้งนั้น พอออกมันออกสารส่วนใหญ่ค่ะ ส่วนคนิตเข้าใจอยู่ข้อเดียวค่ะข้อร้อยละข้ออื่นไม่มั่นใจ ส่วนไทยกับอังก็ตายค่ะไทยดีหน่อยมันเพราะวิเคราะห์ ส่วนอังกฤษไม่ต้องถามถึงพอโอเน็ตจบไปก็โอเคขึ้นค่ะ เหลือสอบคัดห้อง ก็ตั้งใจว่าจะอ่านเรื่อยไปเรื่อยๆค่ะ แต่ในระยะเวลาที่อ่านมาตลอด คนที่บ้านอ่ะค่ะเค้าเป็นห่วงมากเรื่องที่ว่า ปิดเทอมแล้วทำไมไม่พักทั้งที่ ก็พักซะส่วนใหญ่นะคะ เค้าพูดย้ำว่าอ่านหนังสือเรียนเกินตัวเดี๋ยวเป็นบ้า โดยให้เหตุผลว่า เห็นคนอื่นที่เรียนจบไปแล้วเป็นบ้าเพราะเรียนค่ะ ตอนแรกๆก็ตอบแบบอารมณ์เย็นๆกลับไปว่า ไม่เหนื่อยหรอกชอบทำแล้วก็ไอ้เรื่องที่เคยเห็นคนอื่นเป็นบ้าอ่ะค่ะ ก็บอกไปว่าหนูคือหนู นั่นคนอื่น แต่เขาก็พูดซ้ำๆเป็นช่วงค่ะแล้วมีอยู่ช่วงหนึ่งก่อนสอบคัดห้อง 7 วัน คือสติสมาธิหลุดไปเลยค่ะ พอวันถัดมาที่จะมาอ่านต่ะก็อ่านไม่รู้เรื่องเลยค่ะ พอทีนี้กลายเป็นแพนิคร่วมด้วยทั้งอาทิตย์โครตทรมาน ตอนแรกก็คนร้องไห้หนักเคร้าทั้งวันเลยค่ะ มีอาการคือ พอมองหนังสือก็คิดว่าจะอ่านพออ่านก็ไม่รู้เรื่องค่ะ ตัดสินใจไปหาหมอ ก็ให้ยามาค่ะตอนนี้กินมา6เดือนแล้ว