ขอปรึกษาปัญหาชีวิตหน่อยนะครับ มันอาจจะฟังดูงี่เง่าที่เอาเรื่องแบบนี้มาปรึกษา แต่ช่วยอ่านจนจบด้วยนะครับ
คือผมโสดจนอายุถึง 25 ปี แล้วช่วงประมาณเดือนแปดเดือนเก้าของ ปี 66 ผมมีคนคุยอยู่คนนึง เราก็คุยกันด้วยดีก็นัดเจอกันและไปเที่ยวกันตามปกติคนเพิ่งคบกันและผมเพิ่งจะขอเป็นแฟนเมื่อต้นปี67นี้เอง
แล้วคือตั้งแต่เป็นแฟนกันมาเราทะเลาะกันค่อนข้างบ่อยแต่ไม่ได้เรื่องใหญ่ๆนะ ส่วนมากก็จะเป็นเรื่องเล็กเรื่องน้อย หรือผมอาจจะคิดว่ามันเป็นเรื่องเล็กน้อยก็ได้ปัญหา คือเวลาผมคุยกับเขาผมก็จะพูดตามปกติหยอกหยอกบ้างแซวบ้างแต่ไม่เคยเกินเลยไม่เคยใช้คำแรงใส่
และทุกครั้งที่เราทะเลาะกันผมก็พูดแบบเดิมตามปกตินี่แหละครับแต่ถ้าเป็นแฟนตอนปกติเค้าก็จะด่าผมเวลาที่ผมแซวหรือ หยอกล้อ แต่ถ้าวันนั้นแฟนอารมณ์เสียอยู่ต่อให้ผมตามปกติคือการแซวและหยอกล้อเล็กน้อยเค้าก็จะโมโหและไม่ยอมคุยด้วย
บางครั้งถึงกับตัดสายไปเลย
อ้อลืมบอกคือผมเป็นรักทางไกลครับเราคุยกันทุกคืนคาสายกันทุกคืน
ผมเคยถามว่าทำไมต้องตัดสายหรือต่อให้ไม่ตัดสายเขาก็จะไม่ยอมคุยกับผมแล้วก็ปิดกล้อง ผมก็เลยถามเขาว่าถ้าผมพูดอะไรที่ทำให้เขาไม่ถูกใจให้เค้าบอก ณตอนนั้นเลย อย่าหายและไม่ยอมคุยให้รู้เรื่อง เค้าบอกว่าเค้าอยากจะทำให้ตัวเองใจเย็นลงก่อนแล้วค่อยมาคุย
ซึ่งกว่าจะได้มาคุยอีกครั้งผมลืมสิ่งที่ตัวเองพูดเมื่อกี้ไปแล้วว่าตัวเองพูดแรงไปหรอ แต่ผมอาจจะคิดเข้าข้างตัวเองก็ได้ว่าถ้าผมพูดแรงเกินไปผมก็ต้องจำได้สิว่าผมพูดแรงและผมจะรู้สึกผิดกับตัวเองทุกครั้งที่เคยพูดแรง ในอดีตมีครั้งนึงแฟนงี่เง่าเลยตะคอกใส่เค้าครั้งหนึ่งแล้วเค้าร้องไห้ผมจึงรู้สึกผิดมากเวลาที่ตะคอกใส่เขาหลังจากนั้นผมก็ไม่เคยทำอีก
คือผมแพ้น้ำตาผู้หญิงครับไม่อยากให้เขาร้องไห้ผมจึงปรับตัวเองและไม่พูดจาแรงๆอีกเลย และครั้งล่าสุดที่เราทะเลาะกันคือเราเล่นเกมด้วยกันครับ แล้วผมไม่เห็นด้วยกับตัวละครคนอื่นที่เค้าเล่นดีนะในสายตาผมแต่แฟน กับด่าเค้าว่าเค้าห่วยแตกเล่นไม่ได้เรื่องผมจึงแย้งแฟน และเขาก็ไม่ยอมคุยกับผมอีกเลยบอกว่า“ผมขัดเขา”
เรื่องเพิ่งจะเกิดขึ้นวันนี้สดๆร้อนๆเลยครับ ผมไม่เห็นด้วยผมก็แค่พูดว่าไม่เห็นด้วยและ บอกเหตุผล มันก็ไม่ได้เกี่ยวกับเกมหรอกครับแต่อันนี้ยกตัวอย่างเรื่องเล็กๆน้อยๆที่ผมพูดถึง
แล้ววันนี้เค้าก็โมโหใส่ผมหลังจากที่ผมพูดหยอกล้อไปเล็กน้อย ตามปกติผมก็ง้อเค้าตามปกติครับเวลาแฟนโกรธเราเป็นผู้ชายเนอะเราก็ต้องง้อ แต่วันนี้มีคำนึงที่แฟนพูดมาแล้วผมจึ่งมาก
เค้าบอกว่าวันนี้ผมขัดเขาทุกรอบ “อุตส่าห์ปล่อยผ่านแล้ว ,รำคาญ ,ไม่อยากคุยต่อแล้ว ,อดทนมานานแล้ว, เลิกไปเลยไหม
พอได้ยินคำว่าอดทนมานานแล้วเลิกกันไปเลยไหมผมก็พูดอะไรต่อไม่ออก มันเป็นความรู้สึกที่ผมง้อผู้หญิงคนนี้ต่อไม่ลง ผมมีความรู้สึกว่าตัวเองผิดขนาดนั้นเลยหรอผิดถึงขั้นที่ต้องโดนบอกเลิกเลยหรอ คือเราเเย่ขนาดนั้นเลยหรอ
ผมเป็นคนจริงจังกับความสัมพันธ์มากนะไม่เคยคบกับใครเล่นการจะพูดว่าเลิกกับใครสักคนนึงออกมาจากปากอ่ะมันต้องเป็นความรู้สึกที่ว่า เราจะไม่อยากได้ยินเสียงผู้หญิงคนนี้อีกต่อไปแล้วไม่อยากเห็นหน้าไม่อยากคุยไม่อยากนึกถึงนี่คือความหมายของคำว่าเลิกของผมครับ
มีครั้งนึง ตอนที่คบกันใหม่ๆเราทะเลาะกันและเขาก็พูดว่าเลิกกันไหม ผมจึงบอกเค้าไปว่าถ้าอยากจะเลิกจริงๆอย่าใช้คำว่าอยากเลิกได้ไหมขอเถอะ ซึ่งเธอก็บอกว่าโอเค
แต่พอมาวันนี้ ผมสัมผัสได้ว่าเค้าแค่โมโหอารมณ์ร้ายและพูดออกมาว่าอยากเลิก ผมไม่ได้อารมณ์เสียตอนผู้หญิงหงุดหงิดใส่นะ มันเป็นอารมณ์แบบว่าเข้าใจเค้าจะเป็นเมนส์เค้าจึงอารมณ์เสีย และมาลงทีผมซึ่งผมรับได้ ผมไม่ได้อะไรเลยแต่พอโดนพูดว่าเลิกกันไหมครั้งที่สองเนี่ยผมกลับรู้สึกว่าผมไม่อาจจะคุยกับเค้าต่อได้ ณ ตอนนี้
ผมคิดว่าตัวเองไม่สามารถพูดคุยกับเขาได้ตามปกติอีกแล้ว ผมคงต้องคุยกับแฟนตัวเองเหมือนกับที่คุยกับคนอื่นๆ ที่จะต้องคอยเกรงใจคอยระวังคำพูดคำจาทุกอย่างและไม่อาจพูดเล่นอะไรออกมาจากใจได้
ถ้าผมเป็นแบบนั้นผมจะกลายเป็นคนแบบที่เค้าชอบไหม ผมถามตัวเองแบบนี้ในหัวทั้งวันเลยอ่ะวันนี้ ซึ่งรู้ว่ามันงี่เง่านะถ้าผมทำแบบนั้นก็เหมือนกับเป็นการประชดเขาเราก็โตๆกันแล้ว แต่คือเข้าใจป่ะเวลาพี่แฟนน่ะเวลาเป็นเรื่องของแฟนน่ะเราจะกลายเป็นคนอ่อนไหวและละเอียดอ่อนขึ้นมาทันที
แล้วที่เค้าพูดว่าอดทนมานานแล้ว ผมรู้สึกแย่กับเรื่องนี้นะคือคนเราจะคบกันมันต้องอดทนหรอ ไม่ใช่ว่าเราควรจะพยายามทำความเข้าใจและเข้าหากันหรอ เค้าใช้คำว่าอดทนมานานแล้ว ผมรู้สึกว่ามันไม่ใช่
ทีนี้ผมควรควรทำไงดี
ปรึกษาปัญหาชีวิต
คือผมโสดจนอายุถึง 25 ปี แล้วช่วงประมาณเดือนแปดเดือนเก้าของ ปี 66 ผมมีคนคุยอยู่คนนึง เราก็คุยกันด้วยดีก็นัดเจอกันและไปเที่ยวกันตามปกติคนเพิ่งคบกันและผมเพิ่งจะขอเป็นแฟนเมื่อต้นปี67นี้เอง
แล้วคือตั้งแต่เป็นแฟนกันมาเราทะเลาะกันค่อนข้างบ่อยแต่ไม่ได้เรื่องใหญ่ๆนะ ส่วนมากก็จะเป็นเรื่องเล็กเรื่องน้อย หรือผมอาจจะคิดว่ามันเป็นเรื่องเล็กน้อยก็ได้ปัญหา คือเวลาผมคุยกับเขาผมก็จะพูดตามปกติหยอกหยอกบ้างแซวบ้างแต่ไม่เคยเกินเลยไม่เคยใช้คำแรงใส่
และทุกครั้งที่เราทะเลาะกันผมก็พูดแบบเดิมตามปกตินี่แหละครับแต่ถ้าเป็นแฟนตอนปกติเค้าก็จะด่าผมเวลาที่ผมแซวหรือ หยอกล้อ แต่ถ้าวันนั้นแฟนอารมณ์เสียอยู่ต่อให้ผมตามปกติคือการแซวและหยอกล้อเล็กน้อยเค้าก็จะโมโหและไม่ยอมคุยด้วย
บางครั้งถึงกับตัดสายไปเลย
อ้อลืมบอกคือผมเป็นรักทางไกลครับเราคุยกันทุกคืนคาสายกันทุกคืน
ผมเคยถามว่าทำไมต้องตัดสายหรือต่อให้ไม่ตัดสายเขาก็จะไม่ยอมคุยกับผมแล้วก็ปิดกล้อง ผมก็เลยถามเขาว่าถ้าผมพูดอะไรที่ทำให้เขาไม่ถูกใจให้เค้าบอก ณตอนนั้นเลย อย่าหายและไม่ยอมคุยให้รู้เรื่อง เค้าบอกว่าเค้าอยากจะทำให้ตัวเองใจเย็นลงก่อนแล้วค่อยมาคุย
ซึ่งกว่าจะได้มาคุยอีกครั้งผมลืมสิ่งที่ตัวเองพูดเมื่อกี้ไปแล้วว่าตัวเองพูดแรงไปหรอ แต่ผมอาจจะคิดเข้าข้างตัวเองก็ได้ว่าถ้าผมพูดแรงเกินไปผมก็ต้องจำได้สิว่าผมพูดแรงและผมจะรู้สึกผิดกับตัวเองทุกครั้งที่เคยพูดแรง ในอดีตมีครั้งนึงแฟนงี่เง่าเลยตะคอกใส่เค้าครั้งหนึ่งแล้วเค้าร้องไห้ผมจึงรู้สึกผิดมากเวลาที่ตะคอกใส่เขาหลังจากนั้นผมก็ไม่เคยทำอีก
คือผมแพ้น้ำตาผู้หญิงครับไม่อยากให้เขาร้องไห้ผมจึงปรับตัวเองและไม่พูดจาแรงๆอีกเลย และครั้งล่าสุดที่เราทะเลาะกันคือเราเล่นเกมด้วยกันครับ แล้วผมไม่เห็นด้วยกับตัวละครคนอื่นที่เค้าเล่นดีนะในสายตาผมแต่แฟน กับด่าเค้าว่าเค้าห่วยแตกเล่นไม่ได้เรื่องผมจึงแย้งแฟน และเขาก็ไม่ยอมคุยกับผมอีกเลยบอกว่า“ผมขัดเขา”
เรื่องเพิ่งจะเกิดขึ้นวันนี้สดๆร้อนๆเลยครับ ผมไม่เห็นด้วยผมก็แค่พูดว่าไม่เห็นด้วยและ บอกเหตุผล มันก็ไม่ได้เกี่ยวกับเกมหรอกครับแต่อันนี้ยกตัวอย่างเรื่องเล็กๆน้อยๆที่ผมพูดถึง
แล้ววันนี้เค้าก็โมโหใส่ผมหลังจากที่ผมพูดหยอกล้อไปเล็กน้อย ตามปกติผมก็ง้อเค้าตามปกติครับเวลาแฟนโกรธเราเป็นผู้ชายเนอะเราก็ต้องง้อ แต่วันนี้มีคำนึงที่แฟนพูดมาแล้วผมจึ่งมาก
เค้าบอกว่าวันนี้ผมขัดเขาทุกรอบ “อุตส่าห์ปล่อยผ่านแล้ว ,รำคาญ ,ไม่อยากคุยต่อแล้ว ,อดทนมานานแล้ว, เลิกไปเลยไหม
พอได้ยินคำว่าอดทนมานานแล้วเลิกกันไปเลยไหมผมก็พูดอะไรต่อไม่ออก มันเป็นความรู้สึกที่ผมง้อผู้หญิงคนนี้ต่อไม่ลง ผมมีความรู้สึกว่าตัวเองผิดขนาดนั้นเลยหรอผิดถึงขั้นที่ต้องโดนบอกเลิกเลยหรอ คือเราเเย่ขนาดนั้นเลยหรอ
ผมเป็นคนจริงจังกับความสัมพันธ์มากนะไม่เคยคบกับใครเล่นการจะพูดว่าเลิกกับใครสักคนนึงออกมาจากปากอ่ะมันต้องเป็นความรู้สึกที่ว่า เราจะไม่อยากได้ยินเสียงผู้หญิงคนนี้อีกต่อไปแล้วไม่อยากเห็นหน้าไม่อยากคุยไม่อยากนึกถึงนี่คือความหมายของคำว่าเลิกของผมครับ
มีครั้งนึง ตอนที่คบกันใหม่ๆเราทะเลาะกันและเขาก็พูดว่าเลิกกันไหม ผมจึงบอกเค้าไปว่าถ้าอยากจะเลิกจริงๆอย่าใช้คำว่าอยากเลิกได้ไหมขอเถอะ ซึ่งเธอก็บอกว่าโอเค
แต่พอมาวันนี้ ผมสัมผัสได้ว่าเค้าแค่โมโหอารมณ์ร้ายและพูดออกมาว่าอยากเลิก ผมไม่ได้อารมณ์เสียตอนผู้หญิงหงุดหงิดใส่นะ มันเป็นอารมณ์แบบว่าเข้าใจเค้าจะเป็นเมนส์เค้าจึงอารมณ์เสีย และมาลงทีผมซึ่งผมรับได้ ผมไม่ได้อะไรเลยแต่พอโดนพูดว่าเลิกกันไหมครั้งที่สองเนี่ยผมกลับรู้สึกว่าผมไม่อาจจะคุยกับเค้าต่อได้ ณ ตอนนี้
ผมคิดว่าตัวเองไม่สามารถพูดคุยกับเขาได้ตามปกติอีกแล้ว ผมคงต้องคุยกับแฟนตัวเองเหมือนกับที่คุยกับคนอื่นๆ ที่จะต้องคอยเกรงใจคอยระวังคำพูดคำจาทุกอย่างและไม่อาจพูดเล่นอะไรออกมาจากใจได้
ถ้าผมเป็นแบบนั้นผมจะกลายเป็นคนแบบที่เค้าชอบไหม ผมถามตัวเองแบบนี้ในหัวทั้งวันเลยอ่ะวันนี้ ซึ่งรู้ว่ามันงี่เง่านะถ้าผมทำแบบนั้นก็เหมือนกับเป็นการประชดเขาเราก็โตๆกันแล้ว แต่คือเข้าใจป่ะเวลาพี่แฟนน่ะเวลาเป็นเรื่องของแฟนน่ะเราจะกลายเป็นคนอ่อนไหวและละเอียดอ่อนขึ้นมาทันที
แล้วที่เค้าพูดว่าอดทนมานานแล้ว ผมรู้สึกแย่กับเรื่องนี้นะคือคนเราจะคบกันมันต้องอดทนหรอ ไม่ใช่ว่าเราควรจะพยายามทำความเข้าใจและเข้าหากันหรอ เค้าใช้คำว่าอดทนมานานแล้ว ผมรู้สึกว่ามันไม่ใช่
ทีนี้ผมควรควรทำไงดี