เกลียดพ่อ แต่ต้องจำใจรักษาพ่อที่ป่วย อึดอัด

เกลียดพ่อ ชอบทำร้ายร่างกายผู้หญิง ชอบพูดจาว่าร้ายคนอื่น ใครพูดไรด้วยไม่ได้ แล้วก็เคยทิ้งไปอยู่กับแฟนใหม่ ตัดหางปล่อยวัด พอมาวันนึงตัวเองป่วย จะมาเรียกร้องทุกอย่าง อยากให้คนอื่นเขาเอาอกเอาใจ เราก็ไม่ได้ใจดำ พาไปรพ. เดือนเดียวหมดไปแล้ว 50,000 ยังไม่พอใจ เรียกร้องเรื่อยๆ จะเอานั่นเอานี่ มาลุกล้ำความเป็นส่วนตัว เข้ามานอนห้องนอนเรา อันนี้รับไม่ได้ โลกส่วนตัวสูง ยิ่งต้องมาอยู่กับคนที่เคยพูดจาดูถูก เหยียดหยาม ทำร้ายร่างกาย ยิ่งอึดอัด ไปเยี่ยมที่โรงพยาบาลก็จะต้องให้ไปทุกวัน ตรงเวลา ล้ำเส้นมากๆ วันนี้เราทำงานกะจะพักผ่อน เข้ามานอนห้องเรา เปิดยูทูปเสียงดัง เราเลยบอกว่ากลับแล้วนะ จะไปนอนที่อื่น แล้วมาพูด เราไปโกรธอะไรเขา นี่ป่วยอยู่นะ วันๆนึงเคยรู้บ้างมั้ยว่าเป็นยังไงบ้าง คิดว่าป่วยอยู่ป่วยเล่นๆหรอ มิงจะไปไหนก็ไปเลยไป นี่เลยบอก ก็หนูอยู่คนเดียวของหนูมาตลอดหนิ แล้วก็มาพูดว่า ก็กุทำงานปะ ไอ้เหีย.. เราเลยเดินออกจากห้องเลย บอกก่อนว่า พ่อเราเนี่ยทำงาน ฝากเราเลี้ยงกับคนอื่นคน ส่งเงินมาเดือนละ5000 จนถึงอายุ 15 ตอนที่เราอายุ 15 พ่อเราถูกจ้างออก มีเงินเป็นล้าน แต่เขาเลือกที่จะตัดหางปล่อยวัดเราเลย เอาเงินไปอยู่กับแฟนใหม่ เราเรียนอยู่ ปวช อดมื้อ กินมื้อ ไม่มีค่ารถไป รร จนต้องออก หางานทำ เราขอเงินให้ถึงวันเงินเดือนออก ยังไม่ให้เลย เราดิ้นรนของเราเอง โดนเลี้ยงแบบทิ้งๆขว้างๆ แล้วจะให้คนอื่นเขามาเอาอกเอาใจอย่างดี นานๆเจอกันที พูดแต่เรื่องแย่ๆ ชอบกระทืบผู้หญิง ตบตี ใช้กำลัง จนเราไม่มีความรู้สึกดีๆเหลือให้พ่อแล้วค่ะ แล้วมาถามเราว่า เราโกรธอะไร อยากพูดมากว่า เราก็โกรธมาตลอดนั่นแหละ ทุกเรื่องที่เคยทำ ไม่เคยหายโกรธ เราก็ทำให้เยอะแล้วนะ แต่เรารู้สึกว่าเขาควรสำนึกได้บ้างนะ ทำกับลูกขนาดนี้แล้วยังอยู่ เช็ดขี้ เช็ดเยี่ยวให้ ไม่หนีก็บุญขนาดไหนละ ฝืนใจทั้งนั้น ในใจลึกๆ อยากให้โอนเงินที่พ่อเคยโอนมาฝากเลี้ยงตอนเด็กคืนไปให้หมด เป็นระยะเวลา 15 ปี เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหาเท่าไหร่ แต่ความรู้สึกคนอะ มันบังคับหรือกลับมาไม่ได้หลอก จะให้มาเป็นห่วงเอาอกเอาใจ ไม่ไหวค่ะ หมดรักนานแล้ว เข้าขั้นเกลียดเลย ยิ่งอยู่ด้วย ความเกลียดยิ่งกลับมา ทัศนคติแย่ ขี้นินทา ไปเยี่ยมที่ รพ. เอาแต่นินทา ปั่นให้คนเขาเกลียดกัน ทำหน้าใหญ่ อยากให้คนอื่นเขามองว่า ตัวเองมีลูกดี ลูกรัก ยังไม่รู้ตัวหรือสำเหนียกตัวเองอีกหรอว่าลูกรู้สึกกับตัวเองยังไง เห็นเรามีเงินเยอะก็ขอนั่นนี่ ชอบพูดเชิงว่า เธอก็มีเงินนะ ไม่ซื้อนั่นซื้อนี่ล่ะ จะเอาทั้งเวลาทั้งเงิน ห้องส่วนตัวก็ไม่เว้น เยอะ ตอนป่วยที่ผ่านมาซื้อให้ทุกอย่าง เห็นลูกมีเงินเยอะ จ้องแต่จะผลาญ เงินที่เคยโอนมาฝากป้าเลี้ยงแบบทิ้งๆเดือนละ 5000 อยากโอนกลับให้ทุกบาท ทุกสตางค์ จะได้ไม่ต้องเป็นหนี้บุญคุณ คนแย่ๆแบบนี้ หายป่วยหมดเวรหมดกรรม 
 โมโหและอึดอัดสุดก็ห้องนอนส่วนตัวนี่แหละ เรารับไม่ได้จริงๆค่ะ ทำให้ไม่อยากกลับบ้าน เราต้องการความเป็นส่วนตัวเราหวงมาก มีอะไรค่อยโทรตาม ไม่ใช่เข้ามานอนเลย จะไล่ก็ไม่รู้จะไล่ยังไง เลยออกมาเอง เช็ดอึ เช็ดฉี่ ซื้อข้าวให้กิน พาไปรพ. ทำได้หมด ขออย่างเดียวอย่าล้ำเส้น อย่ามาสั่ง อันนี้แหละมันจะทำให้เราหมดความอดทน