ตอนนี้เรามีความว้าวุ้นอยู่ในใจ คือไม่รู้ว่าน้องที่ทำงานคิดยังไงกับเรา ถึงเราจะอายุมากแล้ว แต่เรื่องความรักเรามีประสบการณ์น้อยมาก จะอธิบายยังไงดี...
ขอเริ่มต้นที่ เรากับน้อง มาทำงานไล่เลี่ยกัน เรามาทำก่อนหน้าน้องประมาณ 4 เดือน
แต่ด้วยหน้าที่ เราเป็นหัวหน้าของน้องเขา
เจอน้องแรกๆเราก็เอ็นดูด้วยความที่เป็นเด็กขยันและตั้งใจทำงาน เราเรียกน้องด้วยสรรพนามน่ารักๆแบบที่ไม่ได้เรียกกับใคร เราเอ็นดูเหมือนน้องชาย
แต่ด้วยความที่เราเป็๋นคนเงียบๆ เลยไม่ค่อยได้คุยกัน และจะคุยเฉพาะเรื่องงานเท่านั้น
ทำให้เรากับน้องไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น
หลังจากทำงานผ่านไปสักปีครึ่ง เราก็ยังเป็นคนเงียบๆอยู่ แต่เหมือนน้องจะเริ่มเข้าหาเรามากขึ้น
คอยมาอยู่ใกล้ๆ มาแหย่เล่น มากวนประสาทเรามากขึ้น
พอเราบ่นว่าหิวข้าวแบบทำงานจนดึกน้องก็ไปซื้อขนมมาให้
วันต่อมาก็ซื้อข้าวกล่องมาฝาก แล้วย้ำให้เรากิน ต้องกินให้ได้นะ อย่าลืม
พอเราบ่นว่า อยากกินชานม วันต่อมาเขาก็ซื้อมาให้แบบงงๆ ถึงจะดีใจแต่ก็งงว่าทำไมถึงซื้อมาให้
(และที่งงกว่านั้นคือรู้ว่าเรากินแบบหวานน้อย ไม่ใส่ครีมเทียม) แอบเกรงใจ
แต่ตอนนั้นเราไม่ได้คิดอะไรเพราะปกติเวลาที่เรามีของกิน เราก็จะแบ่งน้องอยู่แล้ว
เลยคิดว่าน้องอาจจะแค่ตอบแทนเฉยๆ
นานวันขึ้นน้องก็มาอยู่ใกล้ๆจนแบบหัวแทบจะชนกัน
เวลามีอะไรจะถาม ก็จะลากเก้าอี้ มานั่งใกล้ๆแบบแทบจะสิงกันอยู่แล้ว
จนพี่ในทีมคนหนึ่งบอกว่า จีบกันอยู่หรอ น้องก็หันไปมองพี่คนนั้น แต่น้องเขาก็ไม่ได้ปฎิเสธอะไรไป เฉยๆแล้วคุยกับเราต่อ
ตั้งแต่ตอนนั้นเราก็เริ่มแว๊บมาในหัวว่า เอ๊ะ...หรือว่า เราจะโดนจีบแบบไม่รู้ตัวนะ
แต่ก็ไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเอง ก็เลยคิดว่า น้องคงสนิทใจกับเราจนไม่ได้ระวังตัวเวลาอยู่ใกล้เรามั้ง
แต่เพราะแบบนั้นแหละ เวลาที่น้องมาเข้าใกล้ หรืออยู่ดีๆก็มากระซิบข้างหู มันดันกลายเป็นเราที่ชอบน้องซะเอง ดันชอบเขาไปซะงั้น
แต่ด้วยหน้าที่มันค้ำคอเราก็เลยคิดว่าจะเลิกชอบน้องเขาให้ได้
น้องน่าจะเห็นเราเป็นแค่พี่สาวเฉยๆ ไม่ได้มีอะไร
อีกอย่างเราก็ไม่ได้มีอะไรให้เขาชอบเลย
พอคิดแบบนี้ได้ จากที่เคยเห็นหน้าน้องแล้วยิ้มให้ เราก็ทำหน้าตึงซะงั้นเลย
ตอนน้องเข้ามาวอแว ก็ไม่มองหน้า ไม่คุย ไม่เล่นด้วยเหมือนปกติ เราทำแบบนั้นประมาณ 1 อาทิตย์ได้
ก็เริ่มคิดว่าตัวเองชอบน้องน้อยลงแล้ว โอเคแล้วแหละ เราไม่น่าจะคิดอะไรกับน้องล่ะ
ระหว่างนั้นมีพนักงานใหม่เข้ามา ทำงานถูกใจเรามาก แต่ด้วยความที่น้อง2 มีความกวนอยู่ในตัวอยู่แล้ว
ถึงเราจะเป็นคนเงียบๆ แต่ก็เป็นคนใจดี น้อง2 มันก็เลยชอบมาแกล้งเราบ่อยๆแล้วเราก็แกล้งน้อง2กลับ
พอน้องคนแรกมาเห็นก็อยากจะเล่นด้วย(เราคิดเอาเองนะ)แต่เราก็ไม่สนใจ
วันต่อมา น้องทำแบบที่เราทำใส่น้องบ้าง ไม่เข้าใกล้ ไม่คุยด้วย ไม่มาวอแว มาคุยแค่เรื่องงาน แล้วก็ออกไป
กลายเป็นเราที่แบบ เอ๊ะหรือว่าเราทำเกินไปกันนะ น้องจะน้อยใจหรือเปล่าที่เห็นเราสนิทกับน้อง2 ไวขนาดนั้น ไม่สนใจเขาเลย
จากนั้นเราก็คิดว่า ดีแล้วแหละ ไม่มาเข้าใกล้กันแบบนี้เราตัดใจง่ายกว่า
แล้วเราก็คิดว่าตัวเองกลับมาคิด "แค่พี่น้อง" กับน้องได้แล้ว ก็เลยทำตัวตามปกติ
แต่เราเห็นความเปลี่ยนไปของน้องคือ น้องเว้นระยะห่างกับเรามากขึ้น ไม่วอแวเหมือนก่อน
ถ้าไม่มีพี่ที่ทำงานอีกคนอยู่ น้องจะไม่มาเข้าใกล้เราเลย
และส่วนใหญ่จะไปปรึกษาคนนั้นมากกว่า อารมณ์แบบจัดการไม่ได้จริงๆ ถึงจะยอมมาคุยกับเรา แต่ก็ต้องผ่านพี่คนนั้นอีกที
เราก็ทำใจไว้ คงโดนเกลียดแล้วแหละ น้องก็ไม่ได้คิดอะไรกับเราจริงๆนั่นแหละ ก็เป็นแบบนั้นประมาณ 2 อาทิตย์
และตอนนี้น้องคนเดิมมันกลับมาแล้วจ้า คือมาวอแวหนักกว่าเดิม แทบสิงร่าง พอเห็นเราหน้าตึง(เครียดเรื่องงาน)ปกติก็ต้องเดินหนี
แต่นี่คือเดินมาเล่นด้วย จนทำให้เรายิ้มออก พอเห็นเรายิ้มน้องก็เดินออกไป
พอเราเริ่มกุมขมับ น้องก็จะเดินมาใหม่ แล้วมาแหย่เราใหม่ ทำให้เรายิ้มแล้วก็เดินออกไป
บางวันเดินมามองหน้าเราเฉยๆ พอเราหันไปก็ตกใจ มองอะไรใกล้ขนาดนั้น น้องก็ตอบว่าอยากมอง
มีโทรมาหาแล้วถามว่าว่างมั้ย พอถามว่ามีอะไร ก็บอกว่าคิดถึง
เราก็แบบ ห่ะ! มีอะไรจะให้ช่วยหรอ อย่ามากวน น้องก็บอกว่า แค่โทรหาเฉยๆกลัวพี่เหงา ก็ประมาณนี้
เราเกริ่นยาวมากไม่รู้จะมีใครอ่านมั้ย เราอาจจะคิดไปเองคนเดียว เป็นความมโนของเราเอง
แต่ก็อยากได้ความเห็นจากเพื่อนมาฟาดหน้าหน่อย จะได้เลิกมโนสักที
โดยส่วนตัวคิดว่า น้องไม่น่าจะคิดอะไร แค่แกล้งเล่นเฉยๆแต่ไอ้ใจคนพี่มันก็ดันไม่แข็งพอที่จะไม่ชอบเขาซะด้วย
มันติดตรงนี้แหละ T_T
อยากรู้ว่าเขาคิดยังไงกับเรา??
ขอเริ่มต้นที่ เรากับน้อง มาทำงานไล่เลี่ยกัน เรามาทำก่อนหน้าน้องประมาณ 4 เดือน
แต่ด้วยหน้าที่ เราเป็นหัวหน้าของน้องเขา
เจอน้องแรกๆเราก็เอ็นดูด้วยความที่เป็นเด็กขยันและตั้งใจทำงาน เราเรียกน้องด้วยสรรพนามน่ารักๆแบบที่ไม่ได้เรียกกับใคร เราเอ็นดูเหมือนน้องชาย
แต่ด้วยความที่เราเป็๋นคนเงียบๆ เลยไม่ค่อยได้คุยกัน และจะคุยเฉพาะเรื่องงานเท่านั้น
ทำให้เรากับน้องไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น
หลังจากทำงานผ่านไปสักปีครึ่ง เราก็ยังเป็นคนเงียบๆอยู่ แต่เหมือนน้องจะเริ่มเข้าหาเรามากขึ้น
คอยมาอยู่ใกล้ๆ มาแหย่เล่น มากวนประสาทเรามากขึ้น
พอเราบ่นว่าหิวข้าวแบบทำงานจนดึกน้องก็ไปซื้อขนมมาให้
วันต่อมาก็ซื้อข้าวกล่องมาฝาก แล้วย้ำให้เรากิน ต้องกินให้ได้นะ อย่าลืม
พอเราบ่นว่า อยากกินชานม วันต่อมาเขาก็ซื้อมาให้แบบงงๆ ถึงจะดีใจแต่ก็งงว่าทำไมถึงซื้อมาให้
(และที่งงกว่านั้นคือรู้ว่าเรากินแบบหวานน้อย ไม่ใส่ครีมเทียม) แอบเกรงใจ
แต่ตอนนั้นเราไม่ได้คิดอะไรเพราะปกติเวลาที่เรามีของกิน เราก็จะแบ่งน้องอยู่แล้ว
เลยคิดว่าน้องอาจจะแค่ตอบแทนเฉยๆ
นานวันขึ้นน้องก็มาอยู่ใกล้ๆจนแบบหัวแทบจะชนกัน
เวลามีอะไรจะถาม ก็จะลากเก้าอี้ มานั่งใกล้ๆแบบแทบจะสิงกันอยู่แล้ว
จนพี่ในทีมคนหนึ่งบอกว่า จีบกันอยู่หรอ น้องก็หันไปมองพี่คนนั้น แต่น้องเขาก็ไม่ได้ปฎิเสธอะไรไป เฉยๆแล้วคุยกับเราต่อ
ตั้งแต่ตอนนั้นเราก็เริ่มแว๊บมาในหัวว่า เอ๊ะ...หรือว่า เราจะโดนจีบแบบไม่รู้ตัวนะ
แต่ก็ไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเอง ก็เลยคิดว่า น้องคงสนิทใจกับเราจนไม่ได้ระวังตัวเวลาอยู่ใกล้เรามั้ง
แต่เพราะแบบนั้นแหละ เวลาที่น้องมาเข้าใกล้ หรืออยู่ดีๆก็มากระซิบข้างหู มันดันกลายเป็นเราที่ชอบน้องซะเอง ดันชอบเขาไปซะงั้น
แต่ด้วยหน้าที่มันค้ำคอเราก็เลยคิดว่าจะเลิกชอบน้องเขาให้ได้
น้องน่าจะเห็นเราเป็นแค่พี่สาวเฉยๆ ไม่ได้มีอะไร
อีกอย่างเราก็ไม่ได้มีอะไรให้เขาชอบเลย
พอคิดแบบนี้ได้ จากที่เคยเห็นหน้าน้องแล้วยิ้มให้ เราก็ทำหน้าตึงซะงั้นเลย
ตอนน้องเข้ามาวอแว ก็ไม่มองหน้า ไม่คุย ไม่เล่นด้วยเหมือนปกติ เราทำแบบนั้นประมาณ 1 อาทิตย์ได้
ก็เริ่มคิดว่าตัวเองชอบน้องน้อยลงแล้ว โอเคแล้วแหละ เราไม่น่าจะคิดอะไรกับน้องล่ะ
ระหว่างนั้นมีพนักงานใหม่เข้ามา ทำงานถูกใจเรามาก แต่ด้วยความที่น้อง2 มีความกวนอยู่ในตัวอยู่แล้ว
ถึงเราจะเป็นคนเงียบๆ แต่ก็เป็นคนใจดี น้อง2 มันก็เลยชอบมาแกล้งเราบ่อยๆแล้วเราก็แกล้งน้อง2กลับ
พอน้องคนแรกมาเห็นก็อยากจะเล่นด้วย(เราคิดเอาเองนะ)แต่เราก็ไม่สนใจ
วันต่อมา น้องทำแบบที่เราทำใส่น้องบ้าง ไม่เข้าใกล้ ไม่คุยด้วย ไม่มาวอแว มาคุยแค่เรื่องงาน แล้วก็ออกไป
กลายเป็นเราที่แบบ เอ๊ะหรือว่าเราทำเกินไปกันนะ น้องจะน้อยใจหรือเปล่าที่เห็นเราสนิทกับน้อง2 ไวขนาดนั้น ไม่สนใจเขาเลย
จากนั้นเราก็คิดว่า ดีแล้วแหละ ไม่มาเข้าใกล้กันแบบนี้เราตัดใจง่ายกว่า
แล้วเราก็คิดว่าตัวเองกลับมาคิด "แค่พี่น้อง" กับน้องได้แล้ว ก็เลยทำตัวตามปกติ
แต่เราเห็นความเปลี่ยนไปของน้องคือ น้องเว้นระยะห่างกับเรามากขึ้น ไม่วอแวเหมือนก่อน
ถ้าไม่มีพี่ที่ทำงานอีกคนอยู่ น้องจะไม่มาเข้าใกล้เราเลย
และส่วนใหญ่จะไปปรึกษาคนนั้นมากกว่า อารมณ์แบบจัดการไม่ได้จริงๆ ถึงจะยอมมาคุยกับเรา แต่ก็ต้องผ่านพี่คนนั้นอีกที
เราก็ทำใจไว้ คงโดนเกลียดแล้วแหละ น้องก็ไม่ได้คิดอะไรกับเราจริงๆนั่นแหละ ก็เป็นแบบนั้นประมาณ 2 อาทิตย์
และตอนนี้น้องคนเดิมมันกลับมาแล้วจ้า คือมาวอแวหนักกว่าเดิม แทบสิงร่าง พอเห็นเราหน้าตึง(เครียดเรื่องงาน)ปกติก็ต้องเดินหนี
แต่นี่คือเดินมาเล่นด้วย จนทำให้เรายิ้มออก พอเห็นเรายิ้มน้องก็เดินออกไป
พอเราเริ่มกุมขมับ น้องก็จะเดินมาใหม่ แล้วมาแหย่เราใหม่ ทำให้เรายิ้มแล้วก็เดินออกไป
บางวันเดินมามองหน้าเราเฉยๆ พอเราหันไปก็ตกใจ มองอะไรใกล้ขนาดนั้น น้องก็ตอบว่าอยากมอง
มีโทรมาหาแล้วถามว่าว่างมั้ย พอถามว่ามีอะไร ก็บอกว่าคิดถึง
เราก็แบบ ห่ะ! มีอะไรจะให้ช่วยหรอ อย่ามากวน น้องก็บอกว่า แค่โทรหาเฉยๆกลัวพี่เหงา ก็ประมาณนี้
เราเกริ่นยาวมากไม่รู้จะมีใครอ่านมั้ย เราอาจจะคิดไปเองคนเดียว เป็นความมโนของเราเอง
แต่ก็อยากได้ความเห็นจากเพื่อนมาฟาดหน้าหน่อย จะได้เลิกมโนสักที
โดยส่วนตัวคิดว่า น้องไม่น่าจะคิดอะไร แค่แกล้งเล่นเฉยๆแต่ไอ้ใจคนพี่มันก็ดันไม่แข็งพอที่จะไม่ชอบเขาซะด้วย
มันติดตรงนี้แหละ T_T