สวัสดีครับผมชื่อมอสครับ อีก 2 วันนี้ก็...จะวันเกิดผมแล้วครับครบรอบอายุ23ปี แต่..มันคงเป็นวันเกิดที่ไม่มีความสุขเอาซะเลย...เมื่อ3ปีก่อนผมเคยมีความรักครับเป็นความรักสมัย ม.2ม.3 ผมมีแฟนคนนึงเป็นคนรุ่นเดียวกันครับเราคบกันมาเกือบๆ6ปีครับ
เราเลิกกันด้วยเหตุผลที่ว่าผมในช่วงนั้นเป็นคนไม่เอาอะไรเลยครับ อ้วนก็อ้วนดำก็ดำฟันก็แตกการเรียนก็ไม่เอาไหน แฟนคนนี้พยามดันผมอยู่หลายเรื่องหลายอย่างครับจนสุดท้ายผมคิดว่าเขาคงสุดที่จะทนแล้วเหมือนกันเลยเลิกรากันไปครับ ผมยอมรับนะครับว่าสิ่งต่างๆเหล่านั้นผมผิดเองครับ
จึงทำให้ความสัมพันธ์เรานั้นไม่สามารถไปกันต่อได้ ผมได้อะไรหลายๆอย่างได้บทเรียนหลากหลายบทเพื่อที่จะนำไปปรับปรุงแก้ไขในอนาคต ซึ่งแน่นอนครับตั้งแต่เลิกกันไปผมนี่เรียกได้ว่าเกือบตายครับตอนที่ยังคบกันอยู่ผมน้ำหนักตัวอยู่ที่ 110 โล
แต่หลังจากเลิกกันผมกินข้าวไม่ได้ครับ ไปไหนก็ไม่มีความสุข ผมชอบตกปลาตกหมึกมากครับเป็นสิ่งที่ผมชอบและรักมาก แต่ผมไม่รู้สึกมีความสุขเลยครับตั้งแต่เลิกกันไปไม่ว่าจะทำอะไรก็ตาม จนผมน้ำหนักตัวลดลงมาเหลือ 70 โลครับภายใน 2-3เดือนหลังจากเลิกกัน
ผมมาตั้งหลักได้อยู่เกือบๆปีครับ เริ่มเปลี่ยนความคิดใหม่ ผมเป็นคนไม่หล่อครับ ไม่รวยด้วย ผมคิดว่าผมคงไม่มีปัญญาที่จะไปศัลยกรรมแน่นอน เลยหาวิธีดูแลตัวเองที่พอจะทำได้ ไม่ว่าจะออกกำลังกาย(ส่วนตัวชอบเล่นกล้ามครับ)หาครีมทาบำรุงผิวหน้าผิวกาย ไปต่อฟันที่แตกอยู่(ฟันหน้า ฟันกระต่ายครับ) จนผมมีความเปลี่ยนแปลงทางร่างกายถือว่าเยอะมากและดูดีขึ้นครับ
ผมปฏิญาณไว้ว่าผมจะไม่กลับไปทำในสิ่งที่ผิดพลาดอีกแบบในอดีต อ๋อลืมบอกครับส่วนตัวผมเป็นคนที่ขี้หึงหวงมากครับเพราะรู้ว่าผู้ชายด้วยกันเขาคิดกันยังไง(ส่วนใหญ่นะครับ) ผมเป็นคนมองคนออกในระดับนึงครับ ผมเลยพยามปกป้องดูแลคนของเราเป็นอย่างดีครับ ไม่ว่าจะไปไหนก็ตาม
ส่วนใหญ่ผมจะเป็นคนขี่รถครับเพราะกลัวด้านอุบัติเหตุผมคิดว่าผมรอบคอบมากกว่าผมจึงเป็นคนอาสาพาไปทุกที่ทุกเวลาแม้ตัวจะอาจจะลำบากเข้างานไม่ทันและอื่นๆ แต่ผมก็ยอมทำด้วยความเต็มใจครับ
แต่บอกก่อนนะครับผมเป็นคนที่ไม่ลงไม้ลงมือไม่ทำผู้หญิงแม้แต่สกิดนะครับ(กรณีทะเลาะกัน) แต่ก็นั่นแหละครับด้วยหลายเหตุผลเธอเลยบอกเลิกกับผมอาจจะด้วยความกดดัน ตีกรอบ และด้วยเรื่องที่ผมไม่เอาไหน บอกแล้วบอกอีกก็ไม่ฟัง
เรื่องผู้หญิงผมแทบจะไม่มีนะครับตอนช่วงแรกๆอาจจะมีนิดหน่อย แต่ก็เลิกถาวรไปแล้วครับ นั่นแหละครับสุดท้ายก็ไปไม่รอด ผมเลิกกับเธอไปได้ราวๆปี(แต่เธอเลิกกับผมไปได้ไม่กี่เดือนเธอก็มีความรักกับคนอื่นแล้วครับ555)
ผมเริ่มหาคนคุยครับหลังจากเลิกได้ราวๆปี ก็มีคนคุยอยู่ 2-3คนครับแต่ก็ ดูๆแล้วไปไม่น่ารอดครับจนวันนึงผมได้เจอผู้หญิงคนหนึ่งครับผมปิ้งเลยครับ เธออายุเท่ากับผมเธอเป็นคนที่หน้าตาน่ารัก ตาโต ตาใส พูดจาน่ารัก เป็นกันเอง เอาเป็นว่ารวมๆคือแบบ เธอนี่แหละแม่ของลูกเล๊ยย
ผมคุยกับเธอในแอปหาคู่ครับคุยได้ราวๆอาทิตย์ผมเลยขอเฟสเฟสเธอแต่เธอบอกไม่ได้เล่น เธอเล่นไอจี ผมเลยขอเธอก็ให้มาครับ เราคุยกันในไอจีอยู่พักใหญ่ครับผมตื้อขอเฟสเธอจนสุดท้ายเธอก็ให้มา ที่ตื้อเนี่ยเพราะผมไม่ค่อยเล่นไอจีครับผมเล่นเฟสซะส่วนใหญ่
แต่แล้วก็ปรากฏว่าในเฟสเธอไม่มีอะไรเลยครับแม้แต่โพสเดียว5555เธอให้เหตุผลว่าเธอไม่ค่อยชอบเล่น เธอชอบเล่นไอจีผมก็โอเคไอจีก็ไอจีครับ5555จนผมต้องเล่นไอจีทุกวันเพราะเธอคนเดียว555
เราสานสัมพันธ์กันไปเรื่อยๆครับเธอก็ชอบผมผมก็ชอบเธอ ความสัมพันธ์ของเราสองคนก้าวกระโดดไปไวมากครับแต่ช่างน่าเสียดาย เธอเป็นคนที่อยู่ไกลกันกับผมครับ ผมอยู่สัตหีบ เธออยู่สุโขทัย มันก็พูดยากนะครับแต่เธอทำลายกำแพงของผมลงซะแล้วเพราะผมเป็นคนที่ชอบคนอยู่ใกล้ๆเพราะผมเป็นคนติดแฟนครับ ไม่ติดเพื่อนเลยครับเหล้าก็ไม่ติดผับบาร์ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยเข้าเลยครับถ้าดื่ม ผมชอบดื่มที่ริมทะเลชิวๆ และจะดื่มเฉพาะวันสำคัญๆเท่านั้นครับ
แน่นอนครับจริงๆก็รู้ตั้งแต่คุยแรกๆแล้วครับว่าเธอยู่ไกลแต่ด้วยความที่เธอนั้นตรงสเป็คผมทุกอย่างและเป็นคนที่มีเหตุผล เข้าใจผม ทุกอย่างทำให้กำแพงที่ผมตั้งไว้ว่าจะไม่มีแฟนไกลกันได้พังลงอย่างสมบูรณ์แบบ ตอนนั้นผมไม่สนใจครับไกลก็ไกลผมรับได้ผมมีรถผมไปหาได้คนไกลคู่อื่นคบกันจนมีครอบครัวมีเยอะแยะไปทำไมผมจะทำบ้างไม่ได้ใช่ไหมล่ะครับ
แต่ก็มีปัญหาตามมาอีกติดๆครับเธอหน่ะมีน้อง ทั้งเธอทังน้องเนี่ยเป็นคนรักการเรียนมาก เป็นคนจริงจังกับชีวิตไม่มีเละเทะเลย ซึ่งเรื่องแฟนหรือผู้ชายก็แน่นอนสิครับเธอยังไม่เคยมีแฟนเลยครับ
แต่ก่อนหน้าที่จะมาคุยกับผมเธอก็มีคนคุยนะครับเธอเล่าให้ฟังว่าคุยได้ราวๆ 2 ปี แต่ต้องเลิกคุยกันไปเพราะผู้ชายติดเกมส์ และก็พูดจาค่อนข้างไม่ดีสักเท่าไหร่ เธอเลยเลิกคุยกันไป แล้วก็มาเจอผมเนี่ยแหละ
เธอเลยเป็นคนที่ค่อนข้างกลัวเรื่องความรักเธอเลยยังไม่อยากมีแฟน เธออยากให้ชัวร์แบบ100% และบวกกับทางบ้านของเธอนั้นด้วยควาทที่เธอไม่เคยมีแฟน เธอเลยไม่กล้าที่จะพูดคุยกับครอบครัวเรื่องความรัก และเธอก็เคยบอกว่าถ้ามีแฟนเธอก็อยากอยู่กับแฟน ไปเที่ยวด้วยกัน หาอะไรกินด้วยกัน
มันก็เลยยากสำหรับผมเพราะผมเนี่ยอยู่ไกล(จริงๆผมก็อยากมีโมเม้นท์แบบนั้นนะเพราะผมก็ติดแฟน) เลยมีปัญหาที่ค้างคาอยู่ 2 เรื่องคือ 1 ระยะทาง...2 ครอบครัว
(แต่ทางครอบครัวผมเนี่ยไม่ติดปัญหาอะไรนะครับ) มันเป็นปัญหาที่แก้ไขยากครับเพราะถ้าเธอไม่กล้าพูดคุยกับทางครอบครับผมก็ไม่รู้จะหาทางไหนแล้วครับเพราะนั่นครอบครัวของเธอผมไม่มีสิทธิ์ยุ่งอยู่แล้วครับ
โอเคเราคุยเรื่องนี้ผ่านไป คิดไว้แค่ว่าเดี๋ยวคงจะมีทางออก ผมคุยกับเธอตั้งแต่เปลี่ยนจากแอปหาคู่มาคุยในไอจี เริ่มคุยในไอจี 27/08/65 ครับ ผมโดนใบแดงครับ เห้อออชีวิต..
ผมเข้ากรมวันที่ 1/11/65 ครับ จนตอนี้ผมใกล้ปลดแล้วครับผมต้องปลดวันที่ 1/11/67 นี้ครับ แต่เรื่องราวระหว่างนั้นผมโดนส่งมาอยู่บ้านนายทหารคนนึง ยศ.พลเอก ครับ มาเป็นผู้ติดตามครับ ซึ่งแน่นอนครับแค่โดนทหารก็แย่แล้วครับ 2 ปีเต็มๆ ตอนเป็นทหารอยู่ในกรมยังดีนะครับยังอยู่ในชลบุรีจังหวัดที่ตัวผมเองนั้นอยู่
แต่พอต้องมาเป็นผู้ติดตาม ผมก็โดนส่งมาอยู่ กทม.ครับไกลบ้านกว่าเดิมอีก ยิ่งเครียด กดดัน ต้องรับผิดชอบในหลายๆหน้าที่ ทั้งที่บางอย่างผมเองไม่เคยทำ ไม่เคยรู้ แต่ถ้าคำสั่งมา ผมต้องทำ และต้องทำให้ได้ครับ ซึ่งมันกดดันมากครับ และเครียดมาก ผมมาอยู่กทม.ได้ปีกว่าๆแล้วครับ แต่ก็ได้ลากลับบ้านบ้างนะครับ นานๆทีหน่ะ
มันทำให้ผมนั้นเปลี่ยนไปโดยเกือบจะไม่รู้ตัว ผมเริ่มพูดจากับเธอไม่หวานเหมือนแต่ก่อน พูดจาห้วนๆ หลักการเยอะ อะไรก็มีเหตุผลไปหมด เพราะผมถูกฝึกมาแบบนี้ ฝึกมาด้วยแรงกดดันอย่างสูง บวกกับมาอยู่บ้าน นายพล มาเป็นผู้ติดตาม ยิ่งต้องปฎิบัติอย่างเคร่งครัด
ผมคุยกับกับเธอไม่หวานเหมือนก่อนที่ผมจะเป็นทหาร แต่ผมก็ไม่เคยพูดอยาบคายใส่เธอนะครับไม่เคยเลยแม้แต่ครั้งเดียว กู ไม่เคยเลยแม้แต่ครั้งเดียว แต่พูดแบบห้วนๆอ่ะ ไม่รู้จะอธิบายยังไงดี
นั่นแหละครับเลยเกิดปัญหา แล้วบวกกับเธอนั้นทำงาน และบางครั้งเธอก็รับงานถักไหมพรม เวลามีออเดอร์มา เลิกงานมา17.00 เธอก็จะมาถักไหมพรมและหน้าที่ของเธอก็จะดูแลบ้านหลังกลับจากทำงาน
น้องเธอหน่ะเรียนอยู่อีกที่ไม่ได้กลับมานอนบ้านหน้าที่ทุกอย่างเธอเลยเป็นคนทำซะส่วนใหญ่ แล้วเธอหน่ะชอบหลับช่วงหัวค่ำแล้วตื่นดึกๆ ผมก็ชอบงอนเธอ เพราะผมอยากคุยกับเธอแต่เธอหลับ และก็เป็นห่วงสุขภาพเธอด้วย เพราะเธอตื่นดึก ตื่นเที่ยงคืนบ้าง ตี1ตี2 บ้างเพื่อจะลุกมาอาบน้ำและนอน แต่เธอต้องตื่นเช้าเพราะเธอทำงาน 8.00 ผมก็เป็นห่วงสุขภาพเธอ
และด้วยความอยากคุย แต่ไม่มีใครคุยด้วยเพราะเธอหลับผมยิ่งชอบงอนเธอตลอด และปัญหานี้มันเรื้อรังจนผมคิดว่า โอเค คนเราง่วง ก็คือง่วง จะไปฝืนธรรมชาติได้ยังไง อะง่วงก็นอน ผมก็ปล่อยให้เธอนอนโดยผมก็ไม่ได้สนใจเธอเลยว่าเธอจะตื่นตอนไหน จะอะไรยังไง ถ้าเธอตื่นมาแล้วแต่ผมหลับ ก็จบแยกย้ายไม่ได้คุย
มันเลยเป็นเหมือนการที่ผมไม่ใส่ใจไม่สนใจเธอด้วยแหละมั้งบวกกับผมพูดจาห้วนๆไม่เหมือนแต่ก่อน เธอเลยคงจะเหนื่อยกับการกระทำของผมแหละมั้ง
หลายคนคงคิดเอ้า! แล้วทำไมไม่คุยตอนเธอทำงานบ้านเสร็จหรือถักไหมพรมเสร็จล่ะ คืองี้ครับ เวลาเธอจะถักไหมพรมเธอจะต้องนับช่องๆอะไรสักอย่างเนี่ยแหละ ผมเลยไม่อยากกวน เลยไม่โทรคุยระหว่างถักไหมพรมครับ แน่นอนครับบางครั้งเธอถักเสร็จเธอก็หลับเลยครับอาจจะด้วยความอ่อนเพลียความล้า
แน่นอนครับเลยเกิดปัญหา เมื่อ2-3วันมานี้ เธอพิมพ์มาบอกครับว่าเธอรู้สึกกับผมไม่เหมือนเดิมมาพักใหญ่แล้ว แน่นอนครับผมถึงกับเข่าอ่อนเลยครับ เพราะกับเธอคนนี้ตลอดเวลาที่คุยกันมาระยะเวลา 2 ปี เธอโอเค
สำหรับผมทุกอย่าง ผมจริงจังกับเธอสุดหัวใจจริงๆ ไม่เคยคิดหรือหวังสิ่งอื่นใดจากเธอเลย นอกจากคำว่าอนาคตที่มีเราสองคน
ผมสามารถทิ้งทุกอย่างที่สัตหีบบ้านเกิดของผมเพื่อไปอยู่สุโขทัยกับเธอได้นะ ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนสนิท 3-4คนของผม พี่ที่รู้จักที่ผมรักเหมือนพี่ในไส้ การตกปลา ตกหมึก และทะเล สิ่งเหล่านี้ผมรักมาก แต่ผมยอม ยอมทิ้งทุกอย่างได้หมด ถ้าผมมีโอกาสที่จะได้เริ่มต้นกับเธอ
ผมต้องการแค่เธอคนนี้ คนที่แสนดีกับผม คนที่คอยฮีลใจผมยามท้อ เธอคนนี้กับครอบครัวตัวน้อยๆ ผมต้องการแค่นี้จริงๆครับ
ตอนนี้ผมก็ยังคุยกับเธออยู่นะครับ แต่ผมรู้สึกว่าไม่เหมือนเดิม เธอคุยกับผมเหมือนไม่ใช่คุยด้วยความรัก แต่ผมรู้สึกเหมือนเธอคุยกับผมตอนนี้เหมือนแค่ประคองให้ผมปลดประจำการก่อน เพราะเธอรู้ว่าถ้าเลิกคุยตอนนี้ผมสาหัสแน่นอนเพราะผมไม่มีที่พึ่ง ผมไปไหนไม่ได้ ผมยังปฎิบัติหน้าที่อยู่ หรืออาจจะคุยเพื่อให้มันถึงจุดสิ้นสุดโดยเธอนั้นกำหนดไว้แล้ว ผมไม่รู้จริงๆครับ
หรือนี่อาจจะเป็นบทเรียนที่ผมเคยทำผิดพลาด แต่ผมยังไม่สามารถแก้ไขมันได้ดีพอจากอดีตจนถึงปัจจุบัน ผมไม่อยากให้เหตุการณ์ ความรู้สึก ในอดีตมันย้อนมาอีกรอบ มันทรมารนะครับการที่ จะต้องหลับตาลงนอนไปพร้อมกับความเครียด กังวล เสียใจ และต้องตื่นมาพร้อมกับ ความเครียด กังวล และเสียใจ
นี่แหละครับการรักใครสักคนจริงจัง จริงใจกับใครสักคน คาดหวัง แล้วถ้าวันนึงมันไม่เป็นไปตามที่เราคิด มันจะเป็นแบบนี้แหละครับ
บางคนอาจจะบอกว่ารักใครสักคน อย่าไปคาดหวังให้มาก เพราะถ้าผิดหวังขึ้นมา มันจะเจ็บเจียนตาย ผมขอบอกไว้ตรงนี้เลยนะครับ ไม่มีหรอกครับ การที่เรารักใครสักคนโดยไม่คาดหวัง แค่คุณชอบใครสักคนแล้วได้สานสัมพันธ์จนรักเขานั้นแหละครับความคาดหวังมันมาพร้อมกับความรัก มันจะมาโดยที่คุณนั้นไม่รู้ตัว...
ใครที่อ่านจนถึงนี้ผมต้องขอบคุณมากๆนะครับที่รับฟังเรื่องราวของผม ครั้งนี้เป็นการตั้งกระทู้ครั้งแรกในชีวิตของผมเลย ผมรู้สึกอยากระบายแต่ไม่รู้จะอธิบายยังไงกับใครดี ผมคิดว่าคงมีเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ที่อาจจะเคยตกอยู่ในสถานะการณ์เดียวกับผมและมาเล่าสู่กันฟัง ผมหวังว่าประสบการณ์ของผมอาจจะช่วยให้คนอื่นๆได้คิดว่า
บางครั้งความผิดพลาดจากอดีตที่เราคิดว่าแก้ไขแล้ว มันอาจจะยังไม่สมบูรณ์เมื่อถึงปัจจุบัน อยากให้ใช้สติ กลั่นกรอง และระมัดระวังให้มากๆ เพราะบางครั้งคุณไม่รู้หรอกว่าอาจจะมีบางคนที่รักคนจริงๆอยู่ตรงหน้าคุณ อย่าพึ่งมองไปไกลครับ มองดูใกล้ๆตัวคุณ เพราะคนที่รักคุณมากๆอาจจะอยู่แค่ตรงหน้า แค่นั้นเอง
มีคนที่รักจงรักอย่างสุดหัวใจ และอย่างทำผิดพลาดเหมือนกับผม
ทั้งนี้ก็ไม่ขออะไรมากครับหวังแค่ให้โชคชะตาพาเธอมาอ่านมาเห็นกระทู้ของผม ให้เธอรู้ว่าผมสำนึกผิดจริงๆ
ผมขอโอกาสครั้งนี้ ครั้งแรก ให้อภัยผมนะมันเป็นความผิดครั้งแรกของผมจริงๆ ผมรักคุณมากจริงๆสุดใจผมแล้วจริงๆ 🤍นุ้ย
รักมั่นคงแต่ไม่คงไม่ยังยืน...
เราเลิกกันด้วยเหตุผลที่ว่าผมในช่วงนั้นเป็นคนไม่เอาอะไรเลยครับ อ้วนก็อ้วนดำก็ดำฟันก็แตกการเรียนก็ไม่เอาไหน แฟนคนนี้พยามดันผมอยู่หลายเรื่องหลายอย่างครับจนสุดท้ายผมคิดว่าเขาคงสุดที่จะทนแล้วเหมือนกันเลยเลิกรากันไปครับ ผมยอมรับนะครับว่าสิ่งต่างๆเหล่านั้นผมผิดเองครับ
จึงทำให้ความสัมพันธ์เรานั้นไม่สามารถไปกันต่อได้ ผมได้อะไรหลายๆอย่างได้บทเรียนหลากหลายบทเพื่อที่จะนำไปปรับปรุงแก้ไขในอนาคต ซึ่งแน่นอนครับตั้งแต่เลิกกันไปผมนี่เรียกได้ว่าเกือบตายครับตอนที่ยังคบกันอยู่ผมน้ำหนักตัวอยู่ที่ 110 โล
แต่หลังจากเลิกกันผมกินข้าวไม่ได้ครับ ไปไหนก็ไม่มีความสุข ผมชอบตกปลาตกหมึกมากครับเป็นสิ่งที่ผมชอบและรักมาก แต่ผมไม่รู้สึกมีความสุขเลยครับตั้งแต่เลิกกันไปไม่ว่าจะทำอะไรก็ตาม จนผมน้ำหนักตัวลดลงมาเหลือ 70 โลครับภายใน 2-3เดือนหลังจากเลิกกัน
ผมมาตั้งหลักได้อยู่เกือบๆปีครับ เริ่มเปลี่ยนความคิดใหม่ ผมเป็นคนไม่หล่อครับ ไม่รวยด้วย ผมคิดว่าผมคงไม่มีปัญญาที่จะไปศัลยกรรมแน่นอน เลยหาวิธีดูแลตัวเองที่พอจะทำได้ ไม่ว่าจะออกกำลังกาย(ส่วนตัวชอบเล่นกล้ามครับ)หาครีมทาบำรุงผิวหน้าผิวกาย ไปต่อฟันที่แตกอยู่(ฟันหน้า ฟันกระต่ายครับ) จนผมมีความเปลี่ยนแปลงทางร่างกายถือว่าเยอะมากและดูดีขึ้นครับ
ผมปฏิญาณไว้ว่าผมจะไม่กลับไปทำในสิ่งที่ผิดพลาดอีกแบบในอดีต อ๋อลืมบอกครับส่วนตัวผมเป็นคนที่ขี้หึงหวงมากครับเพราะรู้ว่าผู้ชายด้วยกันเขาคิดกันยังไง(ส่วนใหญ่นะครับ) ผมเป็นคนมองคนออกในระดับนึงครับ ผมเลยพยามปกป้องดูแลคนของเราเป็นอย่างดีครับ ไม่ว่าจะไปไหนก็ตาม
ส่วนใหญ่ผมจะเป็นคนขี่รถครับเพราะกลัวด้านอุบัติเหตุผมคิดว่าผมรอบคอบมากกว่าผมจึงเป็นคนอาสาพาไปทุกที่ทุกเวลาแม้ตัวจะอาจจะลำบากเข้างานไม่ทันและอื่นๆ แต่ผมก็ยอมทำด้วยความเต็มใจครับ
แต่บอกก่อนนะครับผมเป็นคนที่ไม่ลงไม้ลงมือไม่ทำผู้หญิงแม้แต่สกิดนะครับ(กรณีทะเลาะกัน) แต่ก็นั่นแหละครับด้วยหลายเหตุผลเธอเลยบอกเลิกกับผมอาจจะด้วยความกดดัน ตีกรอบ และด้วยเรื่องที่ผมไม่เอาไหน บอกแล้วบอกอีกก็ไม่ฟัง
เรื่องผู้หญิงผมแทบจะไม่มีนะครับตอนช่วงแรกๆอาจจะมีนิดหน่อย แต่ก็เลิกถาวรไปแล้วครับ นั่นแหละครับสุดท้ายก็ไปไม่รอด ผมเลิกกับเธอไปได้ราวๆปี(แต่เธอเลิกกับผมไปได้ไม่กี่เดือนเธอก็มีความรักกับคนอื่นแล้วครับ555)
ผมเริ่มหาคนคุยครับหลังจากเลิกได้ราวๆปี ก็มีคนคุยอยู่ 2-3คนครับแต่ก็ ดูๆแล้วไปไม่น่ารอดครับจนวันนึงผมได้เจอผู้หญิงคนหนึ่งครับผมปิ้งเลยครับ เธออายุเท่ากับผมเธอเป็นคนที่หน้าตาน่ารัก ตาโต ตาใส พูดจาน่ารัก เป็นกันเอง เอาเป็นว่ารวมๆคือแบบ เธอนี่แหละแม่ของลูกเล๊ยย
ผมคุยกับเธอในแอปหาคู่ครับคุยได้ราวๆอาทิตย์ผมเลยขอเฟสเฟสเธอแต่เธอบอกไม่ได้เล่น เธอเล่นไอจี ผมเลยขอเธอก็ให้มาครับ เราคุยกันในไอจีอยู่พักใหญ่ครับผมตื้อขอเฟสเธอจนสุดท้ายเธอก็ให้มา ที่ตื้อเนี่ยเพราะผมไม่ค่อยเล่นไอจีครับผมเล่นเฟสซะส่วนใหญ่
แต่แล้วก็ปรากฏว่าในเฟสเธอไม่มีอะไรเลยครับแม้แต่โพสเดียว5555เธอให้เหตุผลว่าเธอไม่ค่อยชอบเล่น เธอชอบเล่นไอจีผมก็โอเคไอจีก็ไอจีครับ5555จนผมต้องเล่นไอจีทุกวันเพราะเธอคนเดียว555
เราสานสัมพันธ์กันไปเรื่อยๆครับเธอก็ชอบผมผมก็ชอบเธอ ความสัมพันธ์ของเราสองคนก้าวกระโดดไปไวมากครับแต่ช่างน่าเสียดาย เธอเป็นคนที่อยู่ไกลกันกับผมครับ ผมอยู่สัตหีบ เธออยู่สุโขทัย มันก็พูดยากนะครับแต่เธอทำลายกำแพงของผมลงซะแล้วเพราะผมเป็นคนที่ชอบคนอยู่ใกล้ๆเพราะผมเป็นคนติดแฟนครับ ไม่ติดเพื่อนเลยครับเหล้าก็ไม่ติดผับบาร์ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยเข้าเลยครับถ้าดื่ม ผมชอบดื่มที่ริมทะเลชิวๆ และจะดื่มเฉพาะวันสำคัญๆเท่านั้นครับ
แน่นอนครับจริงๆก็รู้ตั้งแต่คุยแรกๆแล้วครับว่าเธอยู่ไกลแต่ด้วยความที่เธอนั้นตรงสเป็คผมทุกอย่างและเป็นคนที่มีเหตุผล เข้าใจผม ทุกอย่างทำให้กำแพงที่ผมตั้งไว้ว่าจะไม่มีแฟนไกลกันได้พังลงอย่างสมบูรณ์แบบ ตอนนั้นผมไม่สนใจครับไกลก็ไกลผมรับได้ผมมีรถผมไปหาได้คนไกลคู่อื่นคบกันจนมีครอบครัวมีเยอะแยะไปทำไมผมจะทำบ้างไม่ได้ใช่ไหมล่ะครับ
แต่ก็มีปัญหาตามมาอีกติดๆครับเธอหน่ะมีน้อง ทั้งเธอทังน้องเนี่ยเป็นคนรักการเรียนมาก เป็นคนจริงจังกับชีวิตไม่มีเละเทะเลย ซึ่งเรื่องแฟนหรือผู้ชายก็แน่นอนสิครับเธอยังไม่เคยมีแฟนเลยครับ
แต่ก่อนหน้าที่จะมาคุยกับผมเธอก็มีคนคุยนะครับเธอเล่าให้ฟังว่าคุยได้ราวๆ 2 ปี แต่ต้องเลิกคุยกันไปเพราะผู้ชายติดเกมส์ และก็พูดจาค่อนข้างไม่ดีสักเท่าไหร่ เธอเลยเลิกคุยกันไป แล้วก็มาเจอผมเนี่ยแหละ
เธอเลยเป็นคนที่ค่อนข้างกลัวเรื่องความรักเธอเลยยังไม่อยากมีแฟน เธออยากให้ชัวร์แบบ100% และบวกกับทางบ้านของเธอนั้นด้วยควาทที่เธอไม่เคยมีแฟน เธอเลยไม่กล้าที่จะพูดคุยกับครอบครัวเรื่องความรัก และเธอก็เคยบอกว่าถ้ามีแฟนเธอก็อยากอยู่กับแฟน ไปเที่ยวด้วยกัน หาอะไรกินด้วยกัน
มันก็เลยยากสำหรับผมเพราะผมเนี่ยอยู่ไกล(จริงๆผมก็อยากมีโมเม้นท์แบบนั้นนะเพราะผมก็ติดแฟน) เลยมีปัญหาที่ค้างคาอยู่ 2 เรื่องคือ 1 ระยะทาง...2 ครอบครัว
(แต่ทางครอบครัวผมเนี่ยไม่ติดปัญหาอะไรนะครับ) มันเป็นปัญหาที่แก้ไขยากครับเพราะถ้าเธอไม่กล้าพูดคุยกับทางครอบครับผมก็ไม่รู้จะหาทางไหนแล้วครับเพราะนั่นครอบครัวของเธอผมไม่มีสิทธิ์ยุ่งอยู่แล้วครับ
โอเคเราคุยเรื่องนี้ผ่านไป คิดไว้แค่ว่าเดี๋ยวคงจะมีทางออก ผมคุยกับเธอตั้งแต่เปลี่ยนจากแอปหาคู่มาคุยในไอจี เริ่มคุยในไอจี 27/08/65 ครับ ผมโดนใบแดงครับ เห้อออชีวิต..
ผมเข้ากรมวันที่ 1/11/65 ครับ จนตอนี้ผมใกล้ปลดแล้วครับผมต้องปลดวันที่ 1/11/67 นี้ครับ แต่เรื่องราวระหว่างนั้นผมโดนส่งมาอยู่บ้านนายทหารคนนึง ยศ.พลเอก ครับ มาเป็นผู้ติดตามครับ ซึ่งแน่นอนครับแค่โดนทหารก็แย่แล้วครับ 2 ปีเต็มๆ ตอนเป็นทหารอยู่ในกรมยังดีนะครับยังอยู่ในชลบุรีจังหวัดที่ตัวผมเองนั้นอยู่
แต่พอต้องมาเป็นผู้ติดตาม ผมก็โดนส่งมาอยู่ กทม.ครับไกลบ้านกว่าเดิมอีก ยิ่งเครียด กดดัน ต้องรับผิดชอบในหลายๆหน้าที่ ทั้งที่บางอย่างผมเองไม่เคยทำ ไม่เคยรู้ แต่ถ้าคำสั่งมา ผมต้องทำ และต้องทำให้ได้ครับ ซึ่งมันกดดันมากครับ และเครียดมาก ผมมาอยู่กทม.ได้ปีกว่าๆแล้วครับ แต่ก็ได้ลากลับบ้านบ้างนะครับ นานๆทีหน่ะ
มันทำให้ผมนั้นเปลี่ยนไปโดยเกือบจะไม่รู้ตัว ผมเริ่มพูดจากับเธอไม่หวานเหมือนแต่ก่อน พูดจาห้วนๆ หลักการเยอะ อะไรก็มีเหตุผลไปหมด เพราะผมถูกฝึกมาแบบนี้ ฝึกมาด้วยแรงกดดันอย่างสูง บวกกับมาอยู่บ้าน นายพล มาเป็นผู้ติดตาม ยิ่งต้องปฎิบัติอย่างเคร่งครัด
ผมคุยกับกับเธอไม่หวานเหมือนก่อนที่ผมจะเป็นทหาร แต่ผมก็ไม่เคยพูดอยาบคายใส่เธอนะครับไม่เคยเลยแม้แต่ครั้งเดียว กู ไม่เคยเลยแม้แต่ครั้งเดียว แต่พูดแบบห้วนๆอ่ะ ไม่รู้จะอธิบายยังไงดี
นั่นแหละครับเลยเกิดปัญหา แล้วบวกกับเธอนั้นทำงาน และบางครั้งเธอก็รับงานถักไหมพรม เวลามีออเดอร์มา เลิกงานมา17.00 เธอก็จะมาถักไหมพรมและหน้าที่ของเธอก็จะดูแลบ้านหลังกลับจากทำงาน
น้องเธอหน่ะเรียนอยู่อีกที่ไม่ได้กลับมานอนบ้านหน้าที่ทุกอย่างเธอเลยเป็นคนทำซะส่วนใหญ่ แล้วเธอหน่ะชอบหลับช่วงหัวค่ำแล้วตื่นดึกๆ ผมก็ชอบงอนเธอ เพราะผมอยากคุยกับเธอแต่เธอหลับ และก็เป็นห่วงสุขภาพเธอด้วย เพราะเธอตื่นดึก ตื่นเที่ยงคืนบ้าง ตี1ตี2 บ้างเพื่อจะลุกมาอาบน้ำและนอน แต่เธอต้องตื่นเช้าเพราะเธอทำงาน 8.00 ผมก็เป็นห่วงสุขภาพเธอ
และด้วยความอยากคุย แต่ไม่มีใครคุยด้วยเพราะเธอหลับผมยิ่งชอบงอนเธอตลอด และปัญหานี้มันเรื้อรังจนผมคิดว่า โอเค คนเราง่วง ก็คือง่วง จะไปฝืนธรรมชาติได้ยังไง อะง่วงก็นอน ผมก็ปล่อยให้เธอนอนโดยผมก็ไม่ได้สนใจเธอเลยว่าเธอจะตื่นตอนไหน จะอะไรยังไง ถ้าเธอตื่นมาแล้วแต่ผมหลับ ก็จบแยกย้ายไม่ได้คุย
มันเลยเป็นเหมือนการที่ผมไม่ใส่ใจไม่สนใจเธอด้วยแหละมั้งบวกกับผมพูดจาห้วนๆไม่เหมือนแต่ก่อน เธอเลยคงจะเหนื่อยกับการกระทำของผมแหละมั้ง
หลายคนคงคิดเอ้า! แล้วทำไมไม่คุยตอนเธอทำงานบ้านเสร็จหรือถักไหมพรมเสร็จล่ะ คืองี้ครับ เวลาเธอจะถักไหมพรมเธอจะต้องนับช่องๆอะไรสักอย่างเนี่ยแหละ ผมเลยไม่อยากกวน เลยไม่โทรคุยระหว่างถักไหมพรมครับ แน่นอนครับบางครั้งเธอถักเสร็จเธอก็หลับเลยครับอาจจะด้วยความอ่อนเพลียความล้า
แน่นอนครับเลยเกิดปัญหา เมื่อ2-3วันมานี้ เธอพิมพ์มาบอกครับว่าเธอรู้สึกกับผมไม่เหมือนเดิมมาพักใหญ่แล้ว แน่นอนครับผมถึงกับเข่าอ่อนเลยครับ เพราะกับเธอคนนี้ตลอดเวลาที่คุยกันมาระยะเวลา 2 ปี เธอโอเค
สำหรับผมทุกอย่าง ผมจริงจังกับเธอสุดหัวใจจริงๆ ไม่เคยคิดหรือหวังสิ่งอื่นใดจากเธอเลย นอกจากคำว่าอนาคตที่มีเราสองคน
ผมสามารถทิ้งทุกอย่างที่สัตหีบบ้านเกิดของผมเพื่อไปอยู่สุโขทัยกับเธอได้นะ ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนสนิท 3-4คนของผม พี่ที่รู้จักที่ผมรักเหมือนพี่ในไส้ การตกปลา ตกหมึก และทะเล สิ่งเหล่านี้ผมรักมาก แต่ผมยอม ยอมทิ้งทุกอย่างได้หมด ถ้าผมมีโอกาสที่จะได้เริ่มต้นกับเธอ
ผมต้องการแค่เธอคนนี้ คนที่แสนดีกับผม คนที่คอยฮีลใจผมยามท้อ เธอคนนี้กับครอบครัวตัวน้อยๆ ผมต้องการแค่นี้จริงๆครับ
ตอนนี้ผมก็ยังคุยกับเธออยู่นะครับ แต่ผมรู้สึกว่าไม่เหมือนเดิม เธอคุยกับผมเหมือนไม่ใช่คุยด้วยความรัก แต่ผมรู้สึกเหมือนเธอคุยกับผมตอนนี้เหมือนแค่ประคองให้ผมปลดประจำการก่อน เพราะเธอรู้ว่าถ้าเลิกคุยตอนนี้ผมสาหัสแน่นอนเพราะผมไม่มีที่พึ่ง ผมไปไหนไม่ได้ ผมยังปฎิบัติหน้าที่อยู่ หรืออาจจะคุยเพื่อให้มันถึงจุดสิ้นสุดโดยเธอนั้นกำหนดไว้แล้ว ผมไม่รู้จริงๆครับ
หรือนี่อาจจะเป็นบทเรียนที่ผมเคยทำผิดพลาด แต่ผมยังไม่สามารถแก้ไขมันได้ดีพอจากอดีตจนถึงปัจจุบัน ผมไม่อยากให้เหตุการณ์ ความรู้สึก ในอดีตมันย้อนมาอีกรอบ มันทรมารนะครับการที่ จะต้องหลับตาลงนอนไปพร้อมกับความเครียด กังวล เสียใจ และต้องตื่นมาพร้อมกับ ความเครียด กังวล และเสียใจ
นี่แหละครับการรักใครสักคนจริงจัง จริงใจกับใครสักคน คาดหวัง แล้วถ้าวันนึงมันไม่เป็นไปตามที่เราคิด มันจะเป็นแบบนี้แหละครับ
บางคนอาจจะบอกว่ารักใครสักคน อย่าไปคาดหวังให้มาก เพราะถ้าผิดหวังขึ้นมา มันจะเจ็บเจียนตาย ผมขอบอกไว้ตรงนี้เลยนะครับ ไม่มีหรอกครับ การที่เรารักใครสักคนโดยไม่คาดหวัง แค่คุณชอบใครสักคนแล้วได้สานสัมพันธ์จนรักเขานั้นแหละครับความคาดหวังมันมาพร้อมกับความรัก มันจะมาโดยที่คุณนั้นไม่รู้ตัว...
ใครที่อ่านจนถึงนี้ผมต้องขอบคุณมากๆนะครับที่รับฟังเรื่องราวของผม ครั้งนี้เป็นการตั้งกระทู้ครั้งแรกในชีวิตของผมเลย ผมรู้สึกอยากระบายแต่ไม่รู้จะอธิบายยังไงกับใครดี ผมคิดว่าคงมีเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ที่อาจจะเคยตกอยู่ในสถานะการณ์เดียวกับผมและมาเล่าสู่กันฟัง ผมหวังว่าประสบการณ์ของผมอาจจะช่วยให้คนอื่นๆได้คิดว่า
บางครั้งความผิดพลาดจากอดีตที่เราคิดว่าแก้ไขแล้ว มันอาจจะยังไม่สมบูรณ์เมื่อถึงปัจจุบัน อยากให้ใช้สติ กลั่นกรอง และระมัดระวังให้มากๆ เพราะบางครั้งคุณไม่รู้หรอกว่าอาจจะมีบางคนที่รักคนจริงๆอยู่ตรงหน้าคุณ อย่าพึ่งมองไปไกลครับ มองดูใกล้ๆตัวคุณ เพราะคนที่รักคุณมากๆอาจจะอยู่แค่ตรงหน้า แค่นั้นเอง
มีคนที่รักจงรักอย่างสุดหัวใจ และอย่างทำผิดพลาดเหมือนกับผม
ทั้งนี้ก็ไม่ขออะไรมากครับหวังแค่ให้โชคชะตาพาเธอมาอ่านมาเห็นกระทู้ของผม ให้เธอรู้ว่าผมสำนึกผิดจริงๆ
ผมขอโอกาสครั้งนี้ ครั้งแรก ให้อภัยผมนะมันเป็นความผิดครั้งแรกของผมจริงๆ ผมรักคุณมากจริงๆสุดใจผมแล้วจริงๆ 🤍นุ้ย