เบื่อที่บ้าน พ่อเราเสียไปแล้ว แม่ชอบขุดคุ้ยแต่เรื่องเดิมๆที่ผ่านมาหลายปีมาพูด

คือเป็นแบบนี่มา1ปีแล้วก็เปนเหมือนเดิม อาการคือ เบื่อง่าย ไม่อยากทำอะไร คิดทำร้ายตัวเองบ่อยๆ เบื่ออาหาร เหนื่อยตลอดเวลา คิดมากอยุ่ตลอดเวลา คิดเล็กคิดน้อย คิดเรื่อยเปลื่อย อยากอยู่คนเดียว ภาพในอดีตมักจะ

ตามหัวข้อเลยค่ะ อดีตเราเจอความรักที่ไม่สวยงาม ปัญหาไม่พอยังจะนอกใจไปมีอะไรกับคนอื่น พูดจาทำร้ายจิตใจจนเรากลัว...กลัวที่จะเจอแบบนั้นอีก แต่เหมือนโชคชะตาจะสงสารเห็นใจ รังแกกันจนเบื่อหน่าย ส่งคนมาเยียวย

ไม่รู้ว่าจะเกริ่นยังไง แต่ว่าช่วงนี้เราลำบากใจมากค่ะ คือเราเบื่อนิสัยตัวเองอย่างนึงคือเราเป็นคนที่ไม่กล้าพูดความจริงในทางลบกับเพื่อน คล้ายๆกับว่าจะเป็นพวกยกยอ แต่จริงๆคือไม่ใช่นะ เราแค่ไม่ชอบทำร้ายจิต

เราเป็นเด็กตั้งใจเรียนตั้งแต่เด็กเรียนได้เกรดดีมาหลายปีจนถึงขนาดได้เกียรตินิยมอันดับ 2 หลังจบมหาวิทยาลัยแล้วก็ตั้งใจทำงานเก็บเงินเอาไว้ซื้อบ้านที่อยู่เป็นของตัวเอง ตั้งแต่เด็กเราช่วยแม่ขายก๋วยเตี๋ยว

สวัสดีค่ะ พอดีว่ามีเรื่องจะปรึกษาค่ะ  พอดีช่วงประมาณ1-2ปีมานี้มีเรื่องต่างๆเข้ามาทำให้คิดมากและมีคำพูดของคนในครอบครัวที่พูดทำร้ายจิตใจและมีเรื่องแย่ๆเข้ามา จนตอนนี้ทำให้เกิดอาการเบื่อหน่ายกับชีวิ

คือเราอ่ะตอนแรกๆๆก็คบกันดีค่ะตามประสาข้าวใหม่ปลามันแล้วหลังๆมานี้คือแบบมันเกินไปมั้ยยเราจะยกตัวอย่างคำที่แฟนพูดตอนทะเลาะกันนะคะแล้วคือเราบอกแล้วว่าเราไม่ชอบแต่นางก็ทำเหมือนเดิมนางชอบพูดว่า เรื่องของกู

เราเป็นคนคิดมากค่ะ เห็นอะไรบั่นทอนจิตใจนิดหน่อยก็จะเก็บไปคิด คิดจนทำร้ายตัวเอง กลัวคนมองตัวเองไม่ดี เราเป็นคนเเคร์คนอื่นมากไป จนทำร้ายตัวเองค่ะ เช่นเพื่อน หนูคิดว่าเพื่อนไม่ชอบหนูค่ะ เพื่อนเเชร์อะไร ก

เราพอรู้ตัวว่าเราไม่ปกติ แต่ตัวเราไม่อยากยอมรับ เราไม่รู้ว่าเราเป็นตั้งแต่เมื่อไหร่ ย้อนกลับไปตอนม.3เราไม่มีเพื่อน เป็นคนเงียบๆทางบ้านกดดันเรื่องการเรียนดุเราตลอดหลายครั้งที่เราทำร้ายตัวเอง พอขึ้นม.ป

คือหนูมาระบายค่ะพี่ๆหนูไม่มีที่ระบายแล้วจริงๆคือตอนนี้หนูอายุ18-19ปีหนูเป็นโรคซึมเศร้าค่ะและคือหนูพึ่งได้ออกจากรพวันนี้เลยเเล้วหนูก็กลับออกมาอยู่อาศับที่เดิมเเล้วคิดว่ามันจะดีขึ้นที่จริงไม่เลยค่ะเค้าย

เราเป็นคนคิดมากแต่ไม่พูดและพยายามลืมๆมันไป และไม่คิดอะไรมาก แฟนเป็นคนโมโหง่ายเมื่อไม่ได้ตามที่ต้องการ ปากร้าย เช่น 1.หาของตัวเองไม่เจอจะหงุดหงิด แล้วก็ถามเราทุกครั้งว่าของอยู่ไหนทั้งๆที่บางทีเราก็ไม่ไ