คือเริ่มมาจากตอนที่เริ่มม.ต้นไปโรงเรียนใหม่แล้วช่วงนั้นปรับตัวไม่ได้เวลาทำอะไรก็จะตื่นตัวแล้วไม่เพื่อนด้วยก็เลยไปปรึกษาครอบครัวว่าทำยังไงให้มี้พื่อนเราเขาก็ว่าอะไรๆอย่างงี้เราก็นำไปใช้จนกระทั้งมีเพื่อนถือว่าเป็นเรื่องดีแต่เราก็ยังไปปรึกษาคนนั้นอยู่บ่อยครั้งปรึกษาทุกเรื่องพอม.2เราก็แบบไม่อยากปรึกษาใครเพราะเราไม่มีอะไรให้ปรึกษาแล้วจนมาเครียดเรื่องครอบครัวแทนเราก็เลยกลับไปปรึกษาซึ่งคนนั้นเป็นลูกพี่ลูกน้องเราก็เลยไว้ใจปรึกษาแต่เราเป็นคนใครพูดอะไรไม่ดีใส่หรือคำพูดเหมือนด่าเราจะเก็บมาคิดหรือไม่ก็เป็นปมถ้าใครพูดอะไรออกมาเราจะเกลียดคนนั้นทันทีเลยแต่แล้วก็เกิดขึ้นกับคนที่เราไว้ใจหรือที่ปรึกษาเราคือเขามาบอกว่าเราเหมือนดาวน์ซินโดร์มเทียมเราก็แบบอึ้งเพราะไม่รู้เราก็ยังไปปรึกษาจนมีคนมาบอกเราว่าคนที่เราปรึกษาว่าเราแบบชอบปรึกษาเรื่องป.ย.อถ้าเครียดเรื่องอะไรให้ช่วยเหลือตัวเองบ้างโตเป็นควายละพอเราได้ยินเราก็ไม่เชื่อเราก็เลยไปปรึกษาอีกรอบพอเราปรึกษเสร็จเราจะออกจากห้องไปเลยแต่รอบนี้เรายืนฟังอยู่หน้าห้องได้ยินเขาพูดว่าปรึกษาอะไรหนักหนาโครตรำคาญเราได้ยินจริงๆเราเอ๋อไปเลยหลังจากนั้นเราก็เป็นเก็บกดเหมือนไม่มีใครให้ไว้ใจแล้วปรึกษาครอบครัวก็ไม่ได้พูดอะไรนิดหน่อยก็โดนด่าเคยทำร้ายตัวเองต่อหน้าครอบครัวก็หัวเราะทำเหมือนเป็นเรื่องปกติเราคิดได้แต่เมื่อไหร่จะออกไปแค่นั้น
ทำยังให้เรากลับไปไว้ใจคนที่เราปรึกษา?