หนูอายุ16ไม่ได้เรียนแล้วเนื่องจากส่งตัวเองเรียนไม่ไหว จึงออกมาทำงาน ที่ทำงานเป็นร้านชาบูพรีเมี่ยม เข้างาน11:00เลิก21:00 แต่ทุกวันนี้ได้เลิกงานสี่ทุ่มห้าทุ่มตลอดไม่เคยได้โอสักครั้ง
ต้องมารองรับอารมณ์ลูกค้ากับพี่ที่ทำงาน
หนูยังเด็กพวกพี่เขาเวลาอารมณ์เสียอารมณ์ไม่ดีก็มาลงที่หนูบางทีก็ไม่เข้าใจนะว่าทำอะไรผิด หนูอดทนมาตลอดเพราะไม่มีงานให้ทำแล้วแต่ยิ่งนานวันเข้า ก็ยิ่งหนักขึ้นเขาใส่อารมณ์กับหนูมากขึ้น ลูกค้าส่วนใหญ่ก็จะเป็นคนเอาแต่ใจ จะเอาให้ได้อย่างที่ต้องการตลอด มันเหนื่อยมาก หนูท้อจนคิดอะไรไม่ออกแล้ว งานหนักเงินน้อยบางวันหนูก็ไม่มีเงินกินข้าวต้องทนตลอด หัวหนูมันคิดอะไรไม่ออกเลยมันเหนื่อยมาก
ไม่เข้าใจตัวเองตอนนี้เลย
ต้องมารองรับอารมณ์ลูกค้ากับพี่ที่ทำงาน
หนูยังเด็กพวกพี่เขาเวลาอารมณ์เสียอารมณ์ไม่ดีก็มาลงที่หนูบางทีก็ไม่เข้าใจนะว่าทำอะไรผิด หนูอดทนมาตลอดเพราะไม่มีงานให้ทำแล้วแต่ยิ่งนานวันเข้า ก็ยิ่งหนักขึ้นเขาใส่อารมณ์กับหนูมากขึ้น ลูกค้าส่วนใหญ่ก็จะเป็นคนเอาแต่ใจ จะเอาให้ได้อย่างที่ต้องการตลอด มันเหนื่อยมาก หนูท้อจนคิดอะไรไม่ออกแล้ว งานหนักเงินน้อยบางวันหนูก็ไม่มีเงินกินข้าวต้องทนตลอด หัวหนูมันคิดอะไรไม่ออกเลยมันเหนื่อยมาก