[CR] รีวิว...ตลาดน้อย ชุมชนเก่าที่น่ารักไม่น้อย

          ถ้าจะนับจุดกำเนิด “ตลาดน้อย” น่าจะต้องนับไปถึงต้นยุครัตนโกสินทร์โน่นเลย สมัยที่สำเพ็งเป็นศูนย์กลางของเศรษฐกิจย่านนั้น สำเพ็งขยายตัวมาทางใต้ของสำเพ็ง สำเพ็งเรียกว่าเป็น “ตลาดใหญ่” ส่วนที่ขยายมาเรียกว่า “ตะลัคเกี๊ยะ” หรือแปลว่า “ตลาดน้อย”


          ตลาดน้อยผ่านกาลเวลามานาน ช่วงหนึ่งรู้จักกันในชื่อย่าน “เซียงกง” ย่านขายเครื่องยนต์และอะไหล่รถยนต์ชนิดต่างๆ ส่วนใหญ่ตั้งอยู่ในซอยวานิช2


          เวลาเปลี่ยนไป เซียงกงขยายไปหลายที่ในประเทศ คนซื้อของออนไลน์กันมากขึ้น ร้านอะไหล่ที่นี่ก็น้อยลง เครื่องยนต์ที่วางซ้อนทับกันสูงเป็นกำแพงก็น้อยลง แต่ก็ยังมีหลายร้านเปิดดำเนินงานอยู่ บางร้านก็บอกไปเลยว่าตัวเองขายอะไร แต่ร้านที่ผมชอบคือร้านที่บอกแค่ชื่อตัวเองแบบสุภาพ “สมศักดิ์ครัช” โอเค...ยินดีที่ได้รู้จักครัชพี่

          ทีนี้ชุมชนตลาดน้อยกลายเป็นแหล่งอะไหล่รถยนต์ขนาดใหญ่ได้อย่างไรนั้น...ผมลองไปหาข้อมูลพบว่าน่าจะเป็นความประหยัดอดออมเน้นการซ่อมมากกว่าการซื้อใหม่ เมื่อรถเก่าก็เที่ยวหาอะไหล่มาเปลี่ยน จากการซ่อมกลายเป็นคนที่รู้เรื่องอะไหล่และวิธีหาอะไหล่บวกกับการที่คนจีนมีหัวการค้าเลยไปหาอะไหล่มาไว้สำหรับคนที่ต้องการ...และเมื่อมีคนต้องการซื้อธุรกิจก็ขยายตัว จนตลาดน้อยเปลี่ยนหน้าตาไปอีกครั้งในปัจจุบัน


          เดินลัดเลาะไปในซอยเล็กๆ เข้าซอยนู้นออกซอยนี้ จนไปเจอรถเฟียตที่คนถ่ายรูปลงโซเชียลมีเดียจนพรุนไปหมดแล้ว ด้วยความที่เป็นคนรักรถผมสนใจรถคันนี้มาก ใช้เวลากับรถคันนี้ 2 นาทีถ้วน...ไปกันต่อครับ


          ชุมชนชาวจีนก็ต้องมีศาลเจ้าและศาลเจ้า “โจวซือกง” ก็เป็นศาลเจ้าที่เก่าแก่ที่สุดในย่านตลาดน้อยนี้ จากหลักฐานบันทึกของศาลเจ้าพบว่าศาลเจ้านี้สร้างขึ้นในยุคสมัยรัชกาลที่1 โดยเศรษฐีชาวจีนฮกเกี้ยนแซ่ ”โซว” นี้ประดิษฐานเทพเจ้าโจวซือกง และยังมีเทพเจ้าองค์อื่นๆให้ผู้ศรัทธาได้เคารพบูชา


          ศาลเจ้าเดิมสร้างด้วยไม้ทั้งหลัง ต่อมาปรับปรุงเป็นอิฐผสมไม้ สถาปัตยกรรมเป็นแบบฮกเกี้ยนโบราณ ตกแต่งผนังด้วยตุ๊กตาปูนปั้นจีน และผมเพิ่งมาสังเกตตอนทำรูปเองว่างานปูนปั้นตรงหลังคาและผนังมันสวยและมีรายละเอียดมาก เสียดายตอนนั้นไม่ได้ตั้งใจดู



          ด้านหน้าของศาลเจ้าโจวซือกง มีร้านกาแฟหน้าตาเก๋อยู่ร้านหนึ่งชื่อ “Hong Sieng Kong” หรือ “ฮงเซียงกง” ดูจากหน้าร้านก็พอจะเห็นว่าเป็นการปรับปรุงบ้านเก่าให้ฟื้นขึ้นมาใหม่


          พื้นที่ของร้านถือว่าเยอะมากครับ เห็นข้างหน้าไม่กว้างนักแต่ข้างในอย่างลึกเลยครับ เดินยาวเข้าไปจนติดกับแม่น้ำเลย


          เครื่องดื่มกับขนมของที่นี่ผมเฉยๆครับ ไม่ได้รู้สึกชอบมากกว่าร้านคาเฟ่ทั่วไป แต่ถ้ามาแล้วก็ควรลองขนม signature ของที่นี่เช่น custard tart ที่ให้เนื้อสัมผัสนุ่มเนียน หวานไม่จัดมาก สิ่งที่ทำให้ผมชอบที่นี่กลับเป็นบรรยากาศเก่าๆของร้านกับวิวริมแม่น้ำที่มันช่างดีจริงๆ


          ด้วยความอยากรู้ว่าบ้านหลังนี้ประวัติเป็นอย่างไร ค้นไปค้นมาพบว่าเจ้าของปัจจุบันเป็นเจ้าของร้านขายของ antique อยู่ที่ริเวอร์ซิตี้ แล้วมาพบที่ดินตรงนี้เข้า สืบย้อนกลับไปกว่า 200 ปีพบว่าเจ้าของที่ดินเป็นเจ้าของธุรกิจโรงเลื่อยที่ประสบความสำเร็จ แต่กว่าเจ้าของปัจจุบันจะซื้อที่ดินผืนนี้มาจากเจ้าของเดิมได้ก็ไม่ได้ง่ายเลย และเมื่อได้มาแล้วก็ต้องมาปรับปรุงอีกมากเพราะบ้านถูกทิ้งร้างมากว่า 30 ปีและเมื่อซื้อมาแล้วก็ยังไม่ได้ทำอะไรอีกประมาณ 10 ปี รวมๆบ้านถูกทิ้งรกร้างอยู่ประมาณ 40 ปี...ใครเป็นสายสถาปัตยกรรม สายของเก่า น่าจะอยู่ที่นี่ได้เป็นครึ่งค่อนวันเพราะมีอะไรให้ดูเยอะจริงๆ ถ้าอยากอ่านข้อมูลของที่นี่แบบละเอียด คลิ๊กลิงค์นี้ได้เลยครับ อ่านเพลินมาก  https://readthecloud.co/hong-sieng-kong/


          ไม่ไกลจากศาลเจ้าโจวซือกง มีพิพิธภัณฑ์ที่ทำให้คุณได้รู้เรื่องราวของตลาดน้อยและชุมชนในย่านนี้ชื่อ “พิพิธตลาดน้อย” ซึ่งตั้งอยู่ตรงท่าน้ำภานุรังษี



          พิพิธตลาดน้อยเป็นของกรมธนารักษ์ ที่ตรงนี้เคยเป็นโรงกลึงที่ทำชิ้นส่วนประกอบเรือ เครื่องจักรต่างๆและโรงสีข้าว แน่นอนว่าพอเวลาเปลี่ยนไปสถานที่นี้ก็ถูกปล่อยทิ้งร้างเหมือนกับอาคารหลายๆแห่งย่านนี้ จนเวลาผ่านไปอีกนั่นแหละที่คนเริ่มคิดปรับปรุงอาคารเดิมให้ใช้ประโยชน์ได้ ต่ออายุให้สถานที่ได้คงอยู่ต่อไป



          ที่นี่ไม่เสียค่าเข้าชมและจัดได้สวยงามใช้ได้เลยครับ ชั้นล่างเป็นพื้นที่ต้อนรับนิทรรศการต่างๆจะอยู่ที่ชั้น 2 ซึ่งจัดแสดงประวัติของตลาดน้อย รูปแบบของชุมชนย่านนี้ เหมาะมากที่จะเริ่มทำความรู้จักตลาดน้อย แถมแอร์เย็นสบายใช้เวลาที่นี่ได้นาน ชั้น 3 ฉายวิดีโอประวัติศาสตร์ของตลาดน้อย นั่งพักชมสิ่งที่น่าสนใจสักครู่ก็ดีครับ


          ประวัติของตลาดน้อยแล้วก็ไปหาของกินกัน แวะร้าน “เป็ดตุ๋นเข้าท่า”...เอ๊ย “เป็ดตุ๋นเจ้าข้า”...เอ๊ย “เป็นตุ๋นเจ้าท่า”...เอ๊ย ถูกแล้ว...แฮร่ พอๆ



          จากหน้าร้านดูก็รู้ว่าร้านนี้เพิ่งเปิดใหม่เอี่ยม...เดี๋ยว เอาตรงไหนมาใหม่เอี่ยมก่อน ร้านนี้เปิดมา 50 ปีแล้วครับโดยเริ่มต้นจากการตุ๋นเป็ดขายไหว้เจ้า แถวนี้คนจีนทั้งนั้น ขายจนคนติดใจหลังจากนั้นก็เริ่มขายก๋วยเตี๋ยวแล้วก็ขายดีเรื่อยมา

          ในร้านมีโต๊ะนั่งไม่เยอะมากนักและได้บรรยากาศความเก่าแบบเต็มเปี่ยม มาที่นี่ก็ต้องก๋วยเตี๋ยวเป็ดล่ะนะ เส้นบะหมี่เป็นแบบเส้นบะหมี่เป๊าะ เหนียว นุ่ม เนื้อเป็ดให้มาไม่เยอะท่วมชามแต่ก็พอดีๆ เนื้อเป็ดนุ่มไม่กระด้างมีมันแทรกระหว่างหนังกับเนื้อ รสชาติออกเค็มนำนิดๆ ภรรยาผมชอบมาก


          ทานข้าวเสร็จก็เดินกันต่อ ผมจำไม่ได้แล้วว่าตลาดน้อยกลับมาได้รับความนิยมในฐานะแหล่งท่องเที่ยวแนว “ชิคๆ” ตั้งแต่เมื่อไหร่ พอจะรู้แต่ว่าช่วงเวลาบูมที่สุดของตลาดน้อยน่าจะผ่านไปแล้ว แต่ถึงตอนนี้กระแสความนิยมจะไม่เท่าเดิม แต่ก็ยังมีคนมาเที่ยวอยู่เรื่อยๆ

ผลงานของผมในช่องทางอื่นๆ
Facebook:  https://www.facebook.com/followmeonearth/
Website: www.Pratuneung.com
Lemon8 Application: @Pratuneung
Blockdit page: Followmeonearth
Blockdit page: Story Behind