ย้อนไปในช่วงอายุ 13-14 ปีค่ะ ช่วงนั้นอยู่บ้าน ตจว กับคุณปู่คุณย่า
จะมีอาจารย์คนนึงท่านสอนอยู่ ต่าง รร. แต่บ้านติดกัน
//ขออธิบายก่อนนะคะแล้วที่บ้านตจว.อะค่ะ จะไม่มีกำแพงกั้น จะเป็นรั้วหนาม ลวดหนาม กั้นไว้และก็เป็นพุ่มไม้สามารถมองเห็นกันได้//
อาจารย์แกจะมาขายห่อหมกเนื้อที่บ้านทุกวันๆ ถือว่าสนิทกับคุณย่าอยู่ค่ะ แล้วอยู่มาวันนึงก็ได้ทราบข่าวว่าอาจารย์ท่านผูกคอตายที่ต้นมะม่วงหลังบ้าน หลังบ้านแกกับหลังบ้านเราจะมองเห็นกันชัดเลยค่ะ ไม่ได้มีอะไรกั้นนอกจากพงหญ้า
คุณย่าเล่าให้ฟังว่า ต้นมะม่วงที่ท่านเสียตรงกับครัวหลังบ้านเราเลย
//แล้วเป็นที่ๆเราใช้อาบน้ำกันด้วยค่ะ เป็นโอ่งมังกรเล็กๆกับโอ่วมังกรใหญ่ๆที่รองน้ำฝนอาบ//
ถ้ามองตรงไปคือเจอกันเลย รู้มาว่าอาจารย์ท่านเสียช่วง 04.00 น ชาวบ้านไปดูศพกันตอนเช้า รู้แค่ว่าบวมเขียวแล้วค่ะ เราเป็นเด็กที่อยากรู้อยากเห็นค่ะ แต่คุณย่าห้ามไม่ให้ไปดูศพเด็ดขาด
จากนั้นก็ทำการทำพิธีศพกันไปค่ะ (ทางบ้านอาจารย์จัดพิธีสวด 7 วัน 7 คืนเลยค่ะ หลวงปู่ไม่มาร่วมงานเนื่องจากท่านห้ามแล้วว่ามันไม่ใช่พิธีที่ต้องทำ เพราะศพที่ตายโหง ต้องนำไปฝังเลย แต่ทางบ้านอาจารย์ไม่ยอม)
หลังจากจบงานไปได้ 3-4 วัน ช่วงนั้นเราก็ออกไปคุยโทรศัพท์ข้างบ้านค่ะ เพราะนอนกับปู่ย่า เขานอนกันไว แล้วประเด็นคือเราไปยืนคุยฝั่งทางบ้านอาจารย์ค่ะ คุยไปก็มีเขินบางบิดไปมามองไปเรื่อย อยู่ๆสายตาไปชะงักอยู่ที่หน้าบ้านอาจารย์ค่ะ แล้วเราเจอร่างที่เราคุ้นเคยนั่งย่อเข่ากุมขมับอยู่หน้าบ้าน โดยเราเห็นแค่ข้างหลังค่ะ เราเห็นแค่นั้นเรารู้ได้เลยว่าไม่ใช่คนแล้ว เรารีบวิ่งเข้าบ้าน มุดมุ้งไปนอนกับย่าเลยค่ะ เช้าวันต่อมาเราเลยถามคุณย่าไปว่า ตอนอาจารย์ท่านเสียท่านใส่เสื้อสีส้มกางเดงสแลคดำใช่มั้ย(เป็นชุดที่แกใส่ไปสอนประจำอยู่แล้วค่ะ เราเลยมั่นใจว่าเป็นอาจารย์)
ย่าด่าเราก่อนเลยค่ะ ว่าไปดูศพหรอ ห้ามทำไมไม่ฟัง! เราก็บอกย่าใจเย็นก่อนนนน
แล้วก็เล่าให้ย่าฟังว่าเจออย่างนี้เมื่อคืน ย่าก็ตกใจพาเราไปไหว้พระทำบุญเลยค่ะ
แล้วในระยะ2-3 เดือน ก็มีคนตายติดต่อกันในหมู่บ้านถึง 7 ศพด้วยกันค่ะ เป็นเรื่องที่แปลกมาก แต่ก็ไม่ได้รู้สาเหตุเพราะอะไร เพราะเราไม่ได้สนใจอะไรในช่วงนั้นค่ะ.
อาจารย์ข้างบ้าน
จะมีอาจารย์คนนึงท่านสอนอยู่ ต่าง รร. แต่บ้านติดกัน
//ขออธิบายก่อนนะคะแล้วที่บ้านตจว.อะค่ะ จะไม่มีกำแพงกั้น จะเป็นรั้วหนาม ลวดหนาม กั้นไว้และก็เป็นพุ่มไม้สามารถมองเห็นกันได้//
อาจารย์แกจะมาขายห่อหมกเนื้อที่บ้านทุกวันๆ ถือว่าสนิทกับคุณย่าอยู่ค่ะ แล้วอยู่มาวันนึงก็ได้ทราบข่าวว่าอาจารย์ท่านผูกคอตายที่ต้นมะม่วงหลังบ้าน หลังบ้านแกกับหลังบ้านเราจะมองเห็นกันชัดเลยค่ะ ไม่ได้มีอะไรกั้นนอกจากพงหญ้า
คุณย่าเล่าให้ฟังว่า ต้นมะม่วงที่ท่านเสียตรงกับครัวหลังบ้านเราเลย
//แล้วเป็นที่ๆเราใช้อาบน้ำกันด้วยค่ะ เป็นโอ่งมังกรเล็กๆกับโอ่วมังกรใหญ่ๆที่รองน้ำฝนอาบ//
ถ้ามองตรงไปคือเจอกันเลย รู้มาว่าอาจารย์ท่านเสียช่วง 04.00 น ชาวบ้านไปดูศพกันตอนเช้า รู้แค่ว่าบวมเขียวแล้วค่ะ เราเป็นเด็กที่อยากรู้อยากเห็นค่ะ แต่คุณย่าห้ามไม่ให้ไปดูศพเด็ดขาด
จากนั้นก็ทำการทำพิธีศพกันไปค่ะ (ทางบ้านอาจารย์จัดพิธีสวด 7 วัน 7 คืนเลยค่ะ หลวงปู่ไม่มาร่วมงานเนื่องจากท่านห้ามแล้วว่ามันไม่ใช่พิธีที่ต้องทำ เพราะศพที่ตายโหง ต้องนำไปฝังเลย แต่ทางบ้านอาจารย์ไม่ยอม)
หลังจากจบงานไปได้ 3-4 วัน ช่วงนั้นเราก็ออกไปคุยโทรศัพท์ข้างบ้านค่ะ เพราะนอนกับปู่ย่า เขานอนกันไว แล้วประเด็นคือเราไปยืนคุยฝั่งทางบ้านอาจารย์ค่ะ คุยไปก็มีเขินบางบิดไปมามองไปเรื่อย อยู่ๆสายตาไปชะงักอยู่ที่หน้าบ้านอาจารย์ค่ะ แล้วเราเจอร่างที่เราคุ้นเคยนั่งย่อเข่ากุมขมับอยู่หน้าบ้าน โดยเราเห็นแค่ข้างหลังค่ะ เราเห็นแค่นั้นเรารู้ได้เลยว่าไม่ใช่คนแล้ว เรารีบวิ่งเข้าบ้าน มุดมุ้งไปนอนกับย่าเลยค่ะ เช้าวันต่อมาเราเลยถามคุณย่าไปว่า ตอนอาจารย์ท่านเสียท่านใส่เสื้อสีส้มกางเดงสแลคดำใช่มั้ย(เป็นชุดที่แกใส่ไปสอนประจำอยู่แล้วค่ะ เราเลยมั่นใจว่าเป็นอาจารย์)
ย่าด่าเราก่อนเลยค่ะ ว่าไปดูศพหรอ ห้ามทำไมไม่ฟัง! เราก็บอกย่าใจเย็นก่อนนนน
แล้วก็เล่าให้ย่าฟังว่าเจออย่างนี้เมื่อคืน ย่าก็ตกใจพาเราไปไหว้พระทำบุญเลยค่ะ
แล้วในระยะ2-3 เดือน ก็มีคนตายติดต่อกันในหมู่บ้านถึง 7 ศพด้วยกันค่ะ เป็นเรื่องที่แปลกมาก แต่ก็ไม่ได้รู้สาเหตุเพราะอะไร เพราะเราไม่ได้สนใจอะไรในช่วงนั้นค่ะ.